Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τις εκρήξεις και τους πυροβολισμούς, που το βράδυ της Ανάστασης προκάλεσαν θανάτους και σοβαρούς τραυματισμούς, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε από την Κρήτη: « Δεν είναι η μπαλωθιά που σκότωσε ένα συνάνθρωπο μας, που τους ενοχλεί. Δεν τους συγκίνησε η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής που δείχνει ότι η κατοχή, η χρήση και η κατάχρηση των όπλων φέρνει θάνατο . Αν ήταν αυτό θα είχαν λάβει μέτρα τόσα χρόνια που κυβέρνησαν τη χώρα. Είναι η "μπαλωθιά" που δίνει ο κρητικός λαός στους φθαρμένους πολιτικούς, στα φθαρμένα κόμματα που μας έφεραν ως εδώ, στη φθαρμένη πολιτική του κυρίου Σαμαρά, με τον οποίο έχουν συμμαχήσει οι κάθε λογής Πάγκαλοι».
Ενώ στην αρχή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιλάει για τις βλαβερές συνέπειες της οπλοχρησίας, αμέσως μετά δίνει θετικό νόημα στη μπαλωθιά και επιχειρεί την ταύτιση με το ακροατήριο. Αν ήθελε να απαντήσει στις ανοησίες του Πάγκαλου θα μπορούσε να το κάνει στηλιτεύοντας ταυτόχρονα και εκείνους που επιμένουν να διατηρούν αυτό το απάνθρωπο και δολοφονικό έθιμο. Όμως η κλασική συνταγή του λαϊκισμού προστάζει τον πολιτικό να κολακεύει πάντα το ακροατήριο. Καρδίτσα! Καρδίτσα! αναφωνούσε ο Μιλτιάδης Έβερτ.
Για τον λαϊκιστή ηγέτη ο λαός δεν έχει ποτέ καμία ευθύνη και πάντα φταίνε οι πολιτικές ελίτ. Έτσι, όταν κάποιος δολοφονεί πυροβολώντας στα πλαίσια μιας βλακώδους αυτοπραγμάτωσης, δεν φταίει εκείνος και όσοι συντοπίτες του συντηρούν την εγκληματική αυτή συνήθεια, αλλά οι κυβερνήσεις που δεν έλαβαν μέτρα.
Λίγες μέρες αργότερα ο Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να συμμετάσχει στο ντιμπέιτ των υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και προτίμησε να συναντήσει μερικούς Τσέχους κομμουνιστές δηλώνοντας: «Από την άμεση επαφή που είχαμε λίγο νωρίτερα με τους πολίτες στους δρόμους της Πράγας αντιλήφθηκα - και είμαι χαρούμενος γι' αυτό - ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας-Μοραβίας αποτελεί ελπίδα για τον τσέχικο λαό». Ανήγαγε, έτσι, την βόλτα του στους δρόμους της Πράγας σε ασφαλέστερο κριτήριο για την αποδοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος από την ψήφο του λαού της Τσεχίας στις πρόσφατες εκλογές.
Από την ίδια ομιλία προέκυψε και κάτι σημαντικότερο. Μιλώντας για τον υποψήφιο των σοσιαλιστών Μάρτιν Σούλτς ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «όταν αναφέρεται στην Ουκρανία, ξεχνάει ότι, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, σύνορα στην Ευρώπη παραβιάστηκαν στις 20 Ιουλίου 1974 από τον Αττίλα στην Κύπρο», ξεχνώντας ο ίδιος, παρότι βρισκόταν στην Πράγα, ότι είχε προηγηθεί η σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία το 1968.
Την πρωτομαγιά ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Άλφα . Στην ερώτηση του δημοσιογράφου Αντώνη Σρόιτερ σχετικά με τον Κώστα Καραμανλή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε ότι ο πρώην πρωθυπουργός «είναι ένας πολύ καλός και ευχάριστος συνομιλητής», ενώ προσπέρασε το ερώτημα αν θα ήταν ο Κώστας Καραμανλής κατάλληλος για πρόεδρος της Δημοκρατίας, χωρίς να αποκλείσει το ενδεχόμενο υποστήριξης μιας τέτοιας υποψηφιότητας.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε να πει απλώς ότι «είναι ευχάριστος συνομιλητής» για τον άνθρωπο που αφού πολλαπλασίασε το έλλειμμα και διπλασίασε το δημόσιο χρέος στην πενταετία του, δραπέτευσε μόλις ήρθε ο λογαριασμός για την καταστροφική διαχείρισή του. Ο πολιτικός που προσβάλει τους ψηφοφόρους του, σωπαίνοντας και απαξιώντας να απαντήσει σε όσα του καταλογίζονται, περιγράφεται σαν ένας ωραίος τύπος, επειδή μπορεί να φανεί χρήσιμος. Και αυτό συμβαίνει τη στιγμή που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει μερκελιστές και μη έλληνες τους πολιτικούς του αντιπάλους που ανέλαβαν να διαχειριστούν, έστω και αποτυχημένα, τα αποτελέσματα της πολιτικής του Καραμανλή.
Ήταν τρείς διαφορετικές τοποθετήσεις μέσα σε δεκαήμερο και δεν ήταν οι μόνες που προσφέρονται για σχολιασμό. Το ίδιο διάστημα είχαμε νέα επεισόδια στο ζήτημα της παραμονής ή όχι στο ευρώ και ακούσαμε νέα ευφάνταστα συνθήματα όπως «με την Ελλάδα ή με τη Βαυαρία» ή «go back Σόιμπλε...». Εστιάζοντας, όμως, στα τρία παραπάνω σημεία βλέπουμε καθαρά ότι ο καιροσκοπισμός και η υποτίμηση των πολιτών, είτε μέσω της κολακείας, είτε μέσω της κατασκευής μιας βολικής πραγματικότητας, αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του λόγου του Αλέξη Τσίπρα, όχι μόνο στα κύρια, αλλά και στα δευτερεύοντα ζητήματα.
Αρκετοί πολίτες είναι ανεκτικοί στον πολιτικαντισμό, παραβλέποντας ότι πίσω από τα λαϊκιστικά τεχνάσματα συνήθως κρύβονται δομικές ανεπάρκειες εκείνων που τα χρησιμοποιούν. Οι τρεις πρωθυπουργοί της κρίσης Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς, αντί να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν τα σύνθετα προβλήματα και να προετοιμάσουν τους πολίτες αναλόγως, απέκρυψαν την πολυπλοκότητα και την δυσκολία και υποσχέθηκαν εύκολες και ανώδυνες λύσεις. Η συνέχεια είναι γνωστή.
11°
