Το να αναρωτιόμαστε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο ταυτισμένος με τα fake news είναι σαν να αναρωτιόμαστε γιατί το λαϊκό τραγούδι είναι τόσο συνδεδεμένο με το μπουζούκι.
Είναι κοινός τόπος ότι η πολιτική έχει ψέμα. Και είναι πολύ πιθανόν αυτό να είναι αναπόφευκτο. Από τη στιγμή που μπορεί να υπερβάλουμε σε μια περιγραφή ερωτικής συνεύρεσης σε φίλους για να κερδίσουμε τον θαυμασμό τους, είναι αναπόφευκτο ένας πολιτικός να χρησιμοποιεί υπερβολές και ψέματα για να κερδίσει την ψήφο χιλιάδων (αν είναι υποψήφιος βουλευτής) ή εκατοντάδων χιλιάδων (αν είναι υποψήφιος πρωθυπουργός) αγνώστων. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι, είτε μιλάμε για λίγους φίλους είτε για πολλούς αγνώστους, το μέγεθος της υπερβολής ή του ψέματος εξαρτάται από την ωριμότητα του ακροατηρίου, καταλαβαίνουμε ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα τα παραμύθια στην πολιτική είναι αρκετά και μάλλον μεγάλα και αυτό αφορά λίγο ή πολύ όλες τις παρατάξεις και όλα τα κόμματα.
Με λίγα λόγια το ψέμα στην πολιτική μόνο ξένο δεν είναι.
Ποτέ όμως δεν έχει χρησιμοποιηθεί με την ένταση και τη συνέπεια που χρησιμοποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ .
Γιατί αυτό που χρησιμοποιείται ως το αναγκαίο κακό για τα άλλα κόμματα (μιλάω πάντα για τα κόμματα εξουσίας και όχι για γραφικούς συνεταιρισμούς παπατζήδων) στον ΣΥΡΙΖΑ είναι δομικό συστατικό. Είναι βασικό στοιχείο της πολιτικής του κουλτούρας. Γι αυτό άλλωστε η δημιουργία και η διάδοση των ψεμάτων ή των συκοφαντιών δεν γίνεται από κάποια περιθωριακά πρόσωπα ή έντυπα που είναι κοντά στο κόμμα του Αλέκση, αλλά από τα ίδια τα μεγαλοστελέχη και τις ναυαρχίδες του φίλα προσκείμενου τύπου. Οι άνθρωποι δεν κάνουν πολιτική και παρεμπιπτόντως μπορεί να πουν και κανα ψέμα, αλλά κάνουν πολιτική αποκλειστικά μέσω ψεμάτων. Από τα εθνικά θέματα μέχρι τα θέματα υγείας όσοι είναι κοντά στην αξιωματική αντιπολίτευση συμμετέχουν (είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι) σε μια συνεχή και βιομηχανικού μεγέθους διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Η τελευταία παραγωγή της εν λόγω βιομηχανίας αφορούσε το σποτάκι για τον ελληνικό τουρισμό το οποίο σύμφωνα με τους συντρόφους α) κόστισε 32 εκατομμύρια και β) γυρίστηκε σε παραλία της Κροατίας που βαφτίστηκε ελληνική.
Προφανώς τίποτα από τα δύο δεν είναι αλήθεια (το σποτάκι είναι δωρεά της εταιρείας που το έφτιαξε και η παραλία είναι στο Μαρμάρι στην Εύβοια) και οι μόνες απορίες που μένουν είναι το γιατί οι σύντροφοι καταφεύγουν σε τόσο μεγάλα και αυταπόδεικτα ψέματα. Γιατί χρησιμοποιούν ένα πόσο τόσο μεγάλο που μόνο κάποιος εντελώς άσχετος (όχι μόνο με τη διαφήμιση αλλά και με το ευρώ) μπορεί να το πιστέψει και γιατί δεν σκέφτονται ότι με τόσο πολλές ωραίες παραλίες στην Ελλάδα είναι εντελώς βλακώδες να επιχειρήσεις να κοροϊδέψεις την υφήλιο χρησιμοποιώντας μια Κροατική;
Νομίζω πως και στις δυο απορίες η απάντηση είναι η ίδια: γιατί οι ίδιοι είναι ακριβώς έτσι.
Τόσο άσχετοι με οτιδήποτε έχει να κάνει με οικονομία και αριθμούς και τόσο κουτοπόνηροι που μπορεί να προσπαθούσαν να κοροϊδέψουν την υφήλιο με ένα ψέμα που χρειάζεται μόνο λίγα λεπτά ψαξίματος για να το αποκαλύψεις. Στο κάτω κάτω τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης τους ήταν ακριβώς αυτό: ένα μείγμα πρωτοφανούς ασχετοσύνης και παιδαριώδους απόπειρας εξαπάτησης.
Φυσικά και δεν είναι τυχαίο που την ίδια έφεση στη διάδοση fake news δείχνει και ο ημιπαράφρων πορτοκαλής
Αλλά και πριν τη διακυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστεράς η διόγκωση του κόμματος του Αλέκση βασίστηκε αποκλειστικά και μόνο στη (συγκυριακή) μεγάλη απάτη του αντιμνημονίου και την (διαρκή) απάτη του άλλου κόσμου που είναι εφικτός και στον οποίο ο πλούτος μπορεί να φυτρώνει στα δέντρα ή να πέφτει από τον ουρανό, αλλά σίγουρα δεν δημιουργείται μέσω της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι το να αναρωτιόμαστε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο ταυτισμένος με τα fake τα news είναι σαν να αναρωτιόμαστε γιατί το λαϊκό τραγούδι είναι τόσο συνδεδεμένο με το μπουζούκι. Χωρίς ψέματα ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέρουμε δεν θα υπήρχε και τα ψέματα είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίσει να υπάρχει. Το να τα αρνηθεί θα ήταν το ίδιο με το να αναγνωρίζει ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Και μόνο οι αυτόχειρες πάνε κόντρα στην ίδια τους την ύπαρξη. Και μπράβο τους.
Υ.Γ. Φυσικά και δεν είναι τυχαίο που την ίδια έφεση στη διάδοση fake news δείχνει και ο ημιπαράφρων πορτοκαλής. Αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά παιδιά της ίδιας απάντησης στην ερώτηση για το πώς θέλουμε να είναι η πολιτική τον 21ο αιώνα. Οι κάτοικοι των χωρών που έδωσαν αυτήν την απάντηση υπέφεραν ή υποφέρουν, αλλά ευτυχώς κάτι έμαθαν και κάτι μαθαίνουν.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
