Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου γράφει για την στάση και την ψήφο των βουλευτών στην ψηφοφορία για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο.
Η ψηφοφορία στη Βουλή για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου κατά του πρώην αναπληρωτή Υπουργού δικαιοσύνης κ. Παπαγγελόπουλου δεν ήταν μια συνηθισμένη κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Δεν αφορά δηλαδή στη λήψη κάποιας νομοθετικής απόφασης, μετά από πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Δεν αφορά καν στο «σκάνδαλο Novartis» το οποίο παρέμεινε για μια ακόμα φορά στο απυρόβλητο αφού, από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν χρησιμοποιήθηκε παρά σαν πρόσχημα για τη διαπόμπευση των πολιτικών της αντιπάλων.
Αφορά στην αξιοπιστία του πολιτικού και δικαστικού συστήματος της χώρας αλλά και στην προσωπική αξιοπρέπεια πολιτικών προσώπων που βρέθηκαν κρεμασμένοι στα μανταλάκια χωρίς, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, να υπάρχουν έστω και αποχρώσες ενδείξεις σε βάρος τους. Είδαν και οι 10 τα ονόματά τους γραμμένα σε 10 ξεχωριστές κάλπες στημένες δυο φορές μέσα στην αίθουσα της Βουλής, την πρώτη να παραπέμπονται χωρίς στοιχεία και την άλλη να «ξεπαραπέμπονται» χωρίς ντροπή ή έστω μια συγγνώμη.
Οι εργασίες της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής και κυρίως οι αδιάσειστες καταθέσεις των εισαγγελέων σε ευαίσθητους τομείς (οικονομικών, διαφθοράς κλπ) στοιχειοθέτησαν την κατηγορία ότι το «μεγαλύτερο μεταπολεμικό σκάνδαλο» ήταν τελικά η μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία για τη στήριξη της οποίας στήθηκε ολόκληρο παραδικαστικό κύκλωμα. Ο εμπνευστής του κυκλώματος κατονομάστηκε επανειλημμένως και από πολλούς μάρτυρες, τόσο με την κοσμική όσο και με την κωδική του ονομασία.
Το κατηγορητήριο όμως - για «σύσταση συμμορίας» - δεν στρέφεται μόνον κατά του πρώην Υπουργού και των παραδικαστικών «φίλων» του. Στρέφεται επί της ουσίας εναντίον εκείνων που τον επέλεξαν για να κάνει τη βρώμικη δουλειά της «Αριστεράς», που ενέκριναν το έργο του και τον ενθάρρυναν να το υλοποιήσει χωρίς ηθικούς δισταγμούς. Εναντίον όλων όσων τον στήριξαν συνειδητά μέχρι τέλους επιλέγοντας, ακόμα και τώρα, να τον καλύψουν πλήρως απέχοντας από την ψηφοφορία.
Η στάση - και η ψήφος - των βουλευτών είναι προσωπική. Δεν χωρούν εκ των υστέρων δικαιολογίες ή εξηγήσεις, δεν χωρούν «σκεπτικά» και κομματικές πειθαρχίες. Είναι όλοι πλέον, συνυπεύθυνοι στο στήσιμο της πολιτικής σκευωρίας και του παραδικαστικού κυκλώματος. Είναι συνυπεύθυνοι μιας διακυβέρνησης που επεδίωξε την υπαλληλοποίηση της δικαιοσύνης, ξεκινώντας συμβολικά από την ίδια την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Είναι όλοι Παπαγγελόπουλοι!
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
