ΔΙΚΤΥΟ: Think Wide - Think Deep… ThinkTank

Την Τρίτη το βράδυ ήμουν παρών στην εκδήλωση που έκανε το ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Δύο ώρες μετά, εξακόσιοι άνθρωποι φεύγαμε με το ολοφάνερο συναίσθημα «είχαμε μεγάλη τύχη που είμαστε εδώ απόψε»…

Κατ’ αρχάς το θέμα, λόγω της ιστορικής συγκυρίας, ήταν προφανώς πολύ ενδιαφέρον: «Προϋποθέσεις για την Ειρήνη και την Σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο». Όμως τελικά αυτό αποδείχθηκε το μικρότερο από τα πλεονεκτήματα της εκδήλωσης.

Η Άννα Διαμαντοπούλου μέσα από το προσωπικό της κύρος το οποίο έχει γίνει και κύρος του Δικτύου κατάφερε να έχει παρόντες στο ίδιο τραπέζι, αυτή την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, τους πρέσβεις των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Τουρκίας.

Και πάλι όμως, ούτε αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τής εκδήλωσης.

Ο Αμερικανός Τζέφρι Πάιατ, ο Τούρκος Μπουράκ Οζουγκεργκίν και ο Ισραηλινός Γιόσι Αμράνι, είχαν όλη την άνεση και το περιβάλλον που δίνει ένα σημαντικό Think Tank, και μίλησαν εκπροσωπώντας χώρες και πολιτικές. Όλοι όσοι ήμασταν παρόντες, και όσοι το είδαν μέσω live streaming, ακούσαμε τους τρεις πρέσβεις να λένε με απόλυτη σαφήνεια ποια είναι η θέση των χωρών τους, ΗΠΑ, Τουρκία και Ισραήλ. Και καθώς και οι τρείς τους είναι σημαντικές προσωπικότητες της διπλωματίας, ένιωθες ότι στην πραγματικότητα ακούς τους προέδρους των χωρών τους.

Ο Πρέσβης των ΗΠΑ μίλησε ως πρέσβης της μεγαλύτερης δύναμης στον κόσμο. Και το να βλέπεις τον Αμερικανό πρέσβη να κάνει «obvious the obvious» είναι πάντοτε ενδιαφέρον.  

Ο Πρέσβης της Τουρκίας μίλησε με τρόπο που κάποιος μπορούσε να δει καθαρά το διπλωματικό ταλέντο της Τουρκίας, ακόμα και όταν ακροβατεί μεταξύ ιστορικής αλήθειας και ψεύδους, λογικής και παραλογισμού...

Όμως, ο Πρέσβης του Ισραήλ, έδωσε μια ομιλία που πιστεύω ότι σήμερα κιόλας θα την μελετούν όλες οι ενδιαφερόμενες χώρες της Μεσογείου. Σε 9 σημεία περιέλαβε όλα όσα πρέπει να ξέρει ο μέσος πολίτης της Μεσογείου για να έχει μια σφαιρική εικόνα του τι συμβαίνει...

Στο τραπέζι ήταν παρών και μίλησε, και ο Γενικός Διευθυντής πολιτικών υποθέσεων του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών Κυριάκος Λουκάκης. Μίλησε για την ανάγκη σεβασμού του διεθνούς δικαίου, την ασυνέπεια λόγων και πράξεων που κλιμακώνουν την ένταση και υπονομεύουν την ειλικρίνεια και την καλή πίστη για έναν γόνιμο διάλογο μεταξύ των χωρών.

Βέβαια, μπορούσες να υποψιαστείς την σημασία και την αξία της συζήτησης που ερχόταν, όταν από την εισαγωγή της η Άννα Διαμαντοπούλου, μεταξύ άλλων, μίλησε μπροστά στον Τούρκο πρέσβη, για την συμπεριφορά και τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Μεσόγειο. Επίσης αναφέρθηκε και στην γνωστή «Παγίδα του Θουκυδίδη» στην οποία κινδυνεύουμε να βρεθούμε Ελλάδα και Τουρκία. Μάλιστα κυκλοφόρησε και ως βιβλίο πρόσφατα από τον Graham Allison σε σχέση όμως με ΗΠΑ και Κίνα.

Μόλις τελείωσαν τις ομιλίες τους οι τρεις πρέσβεις και ο εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠ.ΕΞ, αποχώρησαν και ακολούθησε συζήτηση με τον πρώην Υπουργό Εθνικής Άμυνας και πρώην Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ε. Αποστολάκη, τον πρέσβη επί τιμή Παύλο Αποστολίδη, τον βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Καιρίδη και την πρόεδρο του ΔΙΚΤΥΟΥ Άννα Διαμαντοπούλου, με συντονιστή τον Παύλο Τσίμα.

Και αυτή η συζήτηση ήρθε να συμπληρώσει την βαρύτητα και την εγκυρότητα των προηγούμενων ομιλητών.   

Ο Δημήτρης Καιρίδης είπε για την ειλικρίνεια η οποία είναι βασική προϋπόθεση για την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή, όχι μόνο ανάμεσα στις χώρες αλλά και στο εσωτερικό των χωρών. Μιλώντας για την Τουρκία είπε «η χώρα έχει δικαιώματα στο Αιγαίο και την Μεσόγειο αλλά όχι αυτά που νομίζει και προσπαθεί εντελώς ανορθόδοξα και εκτός κανόνων διεθνούς δικαίου να επιβάλλει». Παρεμπιπτόντως, η δήλωση του παρότι ήταν τόσο σαφής, σήμερα είδα μια τεράστια προσπάθεια παραποίησης της.

Η Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε για σκέψεις και λύσεις «out of the box», και ανέφερε ως ιστορικό παράδειγμα που μπορεί να ακολουθηθεί για την διαχείριση των ενεργειακών ζητημάτων της Ανατολικής Μεσογείου, το «Σχέδιο Σουμάν».  

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου οι ευρωπαϊκές χώρες ήταν κατεστραμμένες , οι εθνικές αντιπαλότητες κορυφωμένες και οι εθνικοί οικονομικοί ανταγωνισμοί που προέρχονται από το παρελθόν, δημιουργούσαν μαύρες προοπτικές για την οικονομική ανάκαμψη.

• Το σχέδιο Σουμάν ελάμβανε υπόψη όλα τα παραπάνω και έθετε μία σειρά παραδοχών ότι η ειρήνη στην Ευρώπη δεν επρόκειτο να δημιουργηθεί ξαφνικά, αλλά επιτυγχάνοντας συγκεκριμένους στόχους…οικονομικούς.
• Η προαιώνια αντιπαράθεση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας αλλά και επιμέρους εθνικές αντιπαλότητες έπρεπε να εξαλειφθούν.
• Η άμεση δράση θα αφορούσε σε ένα θέμα περιορισμένο, αλλά σημαντικό. Την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα που έπρεπε να υπαχθεί σε μια κοινή ανώτατη Αρχή.

Τότε ήταν ο άνθρακας και ο χάλυβας… τώρα είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

«Η συζήτηση για την συνεργασία στην Αν. Μεσόγειο μπορεί να ξεκινήσει με έναν αριθμό χωρών, μέσα από Think Tanks, Πανεπιστήμια και λοιπά, με την άμεση στήριξη των κυβερνήσεων. Ο ρόλος των ηγετών για την προάσπιση της ειρήνης και την ευημερία των λαών είναι καθοριστικός, όπως έχει αποδείξει η ιστορία».

Και πάλι όμως, τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της εκδήλωσης.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα ήταν ότι ένα Think Tank, το ΔΙΚΤΥΟ μας έκανε όλους, πολιτικούς, δημοσιογράφους, απλούς πολίτες που ενδιαφέρονται (ένα τέτοιο ζευγάρι που απλά ήρθε να ακούσει  καθόταν δίπλα μου) να ενημερωθούμε και να έχουμε την ευθύνη για να σκεφτούμε υπεύθυνα… Think Wide - Think Deep…