Το πορτραίτο του Στάλιν δώρο στο ΚΚΕ και τα memes του Μάνου Βουλαρίνου.
Δεν νομίζω πως υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί πως η σχέση του ΚΚΕ με τη Δημοκρατία είναι η σχέση ενός προικοθήρα με τη σύζυγό του (συγγνώμη για το παλιομοδίτικο του παραδείγματος, αλλά επειδή μιλάμε για ΚΚΕ μού φάνηκε πιο ταιριαστό). Τα στελέχη του ΚΚΕ εκμεταλλεύονται τη Δημοκρατία, απολαμβάνουν τις ελευθερίες και τις χρηματοδοτήσεις της, πιστεύοντας πως κάποια στιγμή θα βρεθεί η ευκαιρία να την ανατρέψουν. Αυτό δεν είναι άποψη, εικασία ή συμπέρασμα, αλλά η διακηρυγμένη θέση του ΚΚΕ στο οποίο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ειλικρίνειά του.
Συνεπώς, η γεμάτη ευτυχία πόζα του συντρόφου γενικού γραμματέα Κουτσούμπα δίπλα στο πορτρέτο του Στάλιν δεν είναι έκπληξη. Ο άνθρωπος δικτάτορες θαυμάζει και δικτατορίες ονειρεύεται και, όταν κάποιος δωρίζει στο Κόμμα το πορτρέτο του πιο αιμοσταγούς από τους δικτάτορες που θαυμάζει, λογικό είναι να χαίρεται σαν μικρό παιδί.
Θέλοντας να συνεισφέρω στη χαρά του, σκέφτηκα κάποιες εικόνες από τα επιτεύγματα του Πατερούλη και της Σοβιετικής Ένωσης που ταιριάζουν με το χαμόγελο και την πόζα Κουτσούμπα και που πιθανόν να τον έκαναν να χαμογελάσει ακόμα πιο πλατιά.
1. Η δολοφονία του Τρότσκι
Τι ωραιότερο από την αναγγελία του θανάτου του παλαιού συντρόφου που σημαίνει και τον θάνατο κάθε αμφισβήτησης στην παντοκρατορία του συντρόφου Στάλιν; Η απροσεξία του συντρόφου Τρότσκι που τον οδήγησε στο να πέσει με το κεφάλι πάνω σε μια αξίνα, απάλλαξε το κομμουνιστικό κίνημα από το πιο ισχυρό όπλο της σάπιας αντίδρασης και εδραίωσε τη μεγάλη σοβιετική επανάσταση.
Δύο από τα εκατομμύρια θύματα του μεγάλου λιμού που έπληξε τους Ουκρανούς ως αποτέλεσμα της οικονομικής, αγροτικής και συνετιστικής πολιτικής του συντρόφου Στάλιν και του Κόμματος.
3. Η σφαγή του Κατίν
Οι μαζικές εκτελέσεις Πολωνών αξιωματικών, διανοούμενων, πολιτικών κρατούμενων και αιχμαλώτων πολέμου δεν αποτελούν έγκλημα καθώς έγιναν στο όνομα του Λαού και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων Του. Γι' αυτό ένας πραγματικός κομμουνιστής μόνο χαρά μπορεί να νιώσει στη θέα των ομαδικών τάφων τους.
Η καπιταλιστική αντίδραση προσπαθεί να πείσει τους ανιστόρητους πως το μόνο που περίμενε κάθε εχθρό της επανάστασης ήταν η θανατική ποινή. Φυσικά πρόκειται για ανόητη προπαγάνδα καθώς μεγάλος αριθμός αντιφρωνούντων ουδέποτε εκτελέστηκε, αλλά μεταφέρθηκε σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων. Εκεί δόθηκε στους αλλοτριωμένους και παραστρατημένους πολίτες η δυνατότητα να επανορθώσουν προσφέροντας στην Επανάσταση την εργασία τους.
5. Η Ουγγρική επανάσταση
Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Στάλιν, οι Ούγγροι πίστεψαν πως ήρθε η ώρα να απαλλαγούν από τη σοβιετική κατοχή (όπως αποκαλούσαν οι αντιδραστικοί τη στοργική σοβιετική αγκαλιά). Τα σοβιετικά τανκς τούς έδωσαν να καταλάβουν πως αυτή ήταν μια πολύ κακή ιδέα, κυρίως για τους ίδιους.
Προφανώς η ουγγρική επιμονή για απαλλαγή από το σοβιετικό καθεστώς ήταν εντελώς αδικαιολόγητη. Το ίδιο και η πρόκληση των Ούγγρων που είχαν το θράσος να γκρεμίσουν το τεράστιο άγαλμα του Πατερούλη που κοσμούσε τη Βουδαπέστη προκειμένου να θυμίζει τον πραγματικό ηγέτη της χώρας. Η επέμβαση του κόκκινου στρατού ήταν, όπως καταλαβαίνετε, όχι απλώς δικαιολογημένη αλλά επιβεβλημένη. Και μπράβο του.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
