Ο Δημήτρης Φύσσας γράφει για το διπλό φάουλ της κυβέρνησης και το δίκιο της αντιπολίτευσης.
Είσαι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έχεις καταγγείλει σε όλους τους τόνους την κυβέρνηση για μια ρουσφετολογική και για μια αντιδημοκρατική πρακτική. Έρχονται οι εκλογές, τις κερδίζεις και κάνεις τα ίδια και χειρότερα. Πώς χαρακτηρίζεσαι; Και πώς σε βλέπουν όχι οι σκληροί ψηφοφόροι σου, που έτσι κι αλλιώς ψηφίζουν πάγια το κόμμα σου, αλλά αυτοί οι περίεργοι ταλαντευόμενοι, οι κεντρώοι που σου δώσανε τη νίκη;
Συγκεκριμένα:
Α. «Όλη η υποβάθμιση και η εγκατάλειψη της πόλης καθρεφτίζεται στο άχρηστο για τον πολίτη, αλλά χρήσιμο για το κομματικό ρουσφέτι, γραφείο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη». Αυτό είχατε πει, κύριε πρωθυπουργέ, το Μάρτη του 2018 σε σύσκεψη στελεχών του κόμματός σας από τη Βόρεια Ελλάδα. Κι έτσι προφανώς ήταν. Ο κ. Τσίπρας είχε προικοδοτήσει με το γραφείο πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη την ευνοουμένη του κ. Κατερίνα Νοτοπούλου (και άλλα άξια παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ, που προσλήφτηκαν στο συγκεκριμένο γραφείο), η μετεωρική άνοδος της οποίας ξεκίνησε ακριβώς έτσι.
Και ερχόσαστε τώρα, κύριε Μητσοτάκη, και διατηρείτε το γραφείο. Και διορίζετε επικεφαλής τη δική σας κ. Νοτοπούλου, κάποια κ. Μαρία Αντωνίου, που απέτυχε να εκλεγεί ξανά στην Καστοριά. Η δε δικαιολόγηση της διατήρησης του γραφείου είναι ακριβώς όσα έλεγε ό κ. Τσίπρας, συν τις μαγικές λέξεις brand και «Μακεδονία». Για του λόγου το αληθές, ιδού η δικαιολόγηση: «Στόχος είναι [το γραφείο] να αποκτήσει ουσιαστικό ρόλο και περιεχόμενο, όχι μόνο για την επαφή με τους πολίτες και την αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλης, αλλά σε συνεργασία με τον υφυπουργό Μακεδονίας-Θράκης και τις αυτοδιοικητικές αρχές να συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής και την προβολή του brand Μακεδονία». Σιγά τα ωά.
Β. Φέρατε στη Βουλή ένα σοβαρότατο διιυπουργικό πολυνομοσχέδιο, με «αιχμές» τις αλλαγές στο καθεστώς του λεγόμενου πανεπιστημιακού ασύλου και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το νομοσχέδιο υπέστη την κανονική επεξεργασία στις επιτροπές του και μπήκε στην ολομέλεια για συζήτηση.
Και τότε (την Πέμπτη) ο υπουργός Εργασίας κ. Γιάννης Βρούτσης κατέθεσε την τελευταία στιγμή δυο άσχετες τροπολογίες, επίσης σοβαρότατου περιεχομένου, με προφανέστατη συμφωνία δική σας και συνέργεια του προεδρείου της Βουλής. Η πράξη αυτή επέφερε αποχώρηση σύσσωμης της αντιπολίτευσης, τόσο της αριστερής (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, Μέρα 25), όσο κι της δεξιάς (Ελληνική Λύση). Ο κ. Βασίλης Κεγκέρογλου του ΚΙΝΑΛ είπε: «Ξεπεράσατε τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον αντιγράφετε και κάνετε κακή αντιγραφή».
Οι δικαιολογίες του κ. υπουργού στηρίχτηκαν στο πρωθύστερο: «Βιάστηκαν να αποχωρήσουν, ίσως προσχηματικά επειδή ήξεραν τι θα ακούσουν» και στην ουσία των τροπολογιών: «Η Ελλάδα που θέλουμε την επόμενη μέρα δεν μπορεί να περιμένει».
Όμως η αντιπολίτευση είχε δίκιο. Η πρακτική των τροπολογιών της τελευταίας στιγμής- οι οποίες ούτε είχαν συζητηθεί σε επιτροπές, ούτε προλαβαίνουν να συζητηθούν στην ολομέλεια, ενώ μάλιστα αφορούν άσχετα νομοσχέδια- είναι αντιδημοκρατική και κοινοβουλευτικά απαράδεκτη, όποιος κι αν τις φέρνει. Αν η κυβέρνηση βιαζόταν, προλάβαινε ωστόσο ν’ ακολουθήσει την κοινοβουλευτική διαδικασία- το όριο της 25ης Αυγούστου για τη δεύτερη τροπολογία απείχε ακόμα πολύ.
Εκτός από τη γενική αυτή τοποθέτηση, η διαδικασία που ακολουθήθηκε:
Πρώτο, έδωσε λαβή στην αντιπολίτευση να μιλάει για «εν κρυπτώ εξυπηρέτηση του ΣΕΒ».
Δεύτερο, συσκότισε το ουσιαστικότερο μέρος του πολυνομοσχεδίου, δηλαδή τις νέες ρυθμίσεις για το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο.
Τρίτο, έκανε να περάσει απαρατήρητο το περιεχόμενο της δεύτερης τροπολογίας, που διόρθωνε αβελτηρίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στις συντάξεις.
Κι όλα αυτά, πριν κλείσει ένας μήνας από τον σχηματισμό της κυβέρνησης.
Προτείνω νομοσχέδιο μ’ ένα μόνο άρθρο, που θ’ απαγορεύει τις άσχετες τροπολογίες στην Ολομέλεια, αν δεν έχουν περάσει νωρίτερα από την αρμόδια επιτροπή.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
15°
