Tο ερώτημα δεν είναι αν επιθυμούμε ή όχι μια ακόμη πανεπιστημιακή σχολή, αλλά αν θέλουμε οι φόροι μας να γίνονται εκλογικές παροχές.
Η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να μην προχωρήσει στην ίδρυση τέταρτης νομικής σχολής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με δήλωσή του κατηγορεί την κυβέρνηση για τη μη ίδρυση της νομικής σχολής στην Πάτρα αναφέροντας: «Ήξερα ότι δυσαρεστήθηκε η ΝΔ με το εκλογικό αποτέλεσμα στην Αχαΐα, αλλά δεν περίμενα ότι θα έσπευδε να τιμωρήσει έναν ολόκληρο Νομό, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση της πατρίδας μας. Η κατάργηση της νεοσύστατης Νομικής Σχολής στην Πάτρα δείχνει εύγλωττα το ριζικά διαφορετικό σχέδιό μας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εμείς φτιάχνουμε νέα ποιοτικά δημόσια πανεπιστημιακά τμήματα και σχολές, η ΝΔ τα κλείνει προκειμένου να ανοίξουν ιδιωτικά. Δήθεν για να μη φεύγουν τα παιδιά μας έξω. Βαθιά υποκρισία».
Ο Αλέξης Τσίπρας με τη δήλωσή του αυτή ομολογεί ότι η ίδρυση της νέας σχολής δεν έγινε με κριτήριο τις ανάγκες της χώρας, αλλά ήταν μια προεκλογική παροχή προς τους ψηφοφόρους του νομού Αχαΐας. Δεν είπε ότι χιλιάδες νέοι θα χάσουν την ευκαιρία να μορφωθούν και να γίνουν δικηγόροι, αλλά εστίασε στα χαμένα οικονομικά οφέλη της πόλης από τη μη δημιουργία της νομικής σχολής.
Η Ελλάδα έχει μία από τις μεγαλύτερες αναλογίες δικηγόρων ανά κάτοικο. Στην Ευρώπη την ξεπερνούν μόνο δύο μικρές χώρες, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο, στις οποίες εδρεύουν πολλές ξένες εταιρίες. Μία επιπλέον νομική σχολή θα δημιουργούσε χιλιάδες νέους άνεργους δικηγόρους και θα επιβάρυνε τον προϋπολογισμό της χρεοκοπημένης μας χώρας με καινούρια έξοδα.
Μέχρι το 2010 δεν μας ένοιαζε το πώς ξοδεύει χρήματα το κράτος γιατί νομίζαμε ότι υπάρχει μια αστέρευτη πηγή. Σήμερα, μετά τη χρεοκοπία, γνωρίζουμε ότι το κράτος έχει δύο πηγές εσόδων: τη φορολογία και τον δανεισμό. Και τώρα που τα δανεικά στέρεψαν τα βάρη για όσα ξοδεύει το κράτος πέφτουν αποκλειστικά στους φορολογούμενους.
Τώρα το ερώτημα δεν είναι αν επιθυμούμε ή όχι μια ακόμη πανεπιστημιακή σχολή, αλλά αν θέλουμε οι φόροι μας να γίνονται εκλογικές παροχές. Αν θέλουμε να πληρώνουμε όλοι για να εισπράττει η κοινωνία μιας πόλης τα οφέλη (ενοίκια, εστίαση, τοπική αγορά) από τη διαβίωση εκατοντάδων επιπλέον φοιτητών.
Το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά είχε προχωρήσει στην ίδρυση της έβδομης αρχιτεκτονικής σχολής στα Ιωάννινα. Με αυτή στην Ελλάδα εισάγονται κάθε χρόνο 800 φοιτητές αρχιτεκτονικής τη στιγμή που στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, στις ΗΠΑ των 327 εκατομμυρίων κατοίκων, εισάγονται μόλις 3.700.
Ένα σημαντικό ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί να μη μπορούν όσοι μαθητές δεν περνούν τις εξετάσεις και θέλουν να σπουδάσουν δικηγόροι ή αρχιτέκτονες να σπουδάσουν στη χώρα τους. Η απάντηση είναι ότι ένα κράτος δεν μπορεί να ικανοποιεί όλες τις επιδιώξεις των πολιτών του, επειδή έχει περιορισμένους πόρους. Αν πληρώνει για πανεπιστήμια που δεν χρειάζονται, θα στερήσει χρήματα από άλλους τομείς ή θα βάλει περισσότερους φόρους υπονομεύοντας την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η θεμιτή επιθυμία για σπουδές αρκετών νέων που αποτυγχάνουν στις πανελλήνιες –η οποία σήμερα καλύπτεται από τη φοιτητική μετανάστευση στο εξωτερικό– θα μπορούσε να καλυφθεί από την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων από κοινωφελή ιδρύματα και ιδιώτες επιχειρηματίες. Οι οικογένειες θα διάλεγαν αν ήθελαν να πληρώνουν τα δίδακτρα –όπου αυτά υπήρχαν– ή το κόστος των σπουδών στο εξωτερικό.
Στα μη κρατικά πανεπιστήμια θα δίδασκαν επιστήμονες που σήμερα ξενιτεύονται και η οικονομική δραστηριότητα μαζί με τις νέες θέσεις εργασίας θα μεγάλωνε τον παραγόμενο στην Ελλάδα πλούτο. Το παράδειγμα της Κύπρου, μιας χώρας χωρίς παράδοση στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, που προσελκύσει δεκάδες χιλιάδες ξένους φοιτητές είναι συντριπτικό.
Όμως, για τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι απειλή. Θέλει καθηλωμένα δημόσια πανεπιστήμια με βία, καταστροφές και συντεχνιασμό. Εντάσσει τη δημιουργία σχολών στην μικροπολιτική γιατί δεν τον ενδιαφέρει η μόρφωση και η ανάδειξη της επιστήμης. Το ενδιαφέρει η ψηφοθηρία και η αναπαραγωγή της καθυστέρησης.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
