Κωνσταντίνος Μπογδάνος: «Πώς να το κάνουμε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι»

«Δεν βλέπω ασυμβατότητα από τη στιγμή που ο δημοσιογράφος είναι ντεκλαρέ» εξηγεί ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, υποψήφιος με τη ΝΔ στην Α΄ Αθηνών στις εθνικές εκλογές. Απαντάει στο γιατί εδώ και καιρό έχει γίνει στόχος «ενός μηχανισμού απάνθρωπης χυδαιότητας» και υποστηρίζει ότι ειδικά οι φτωχότεροι μόνο με το πρόγραμμα της ΝΔ θα δουν προκοπή.

Ξεκινώ με μια προσωπική ερώτηση. Πόσο συμβατό είναι να είσαι δημοσιογράφος και υποψήφιος με τη ΝΔ εν προκειμένω; Ρωτάω γιατί έχει αναπτυχθεί έντονη κριτική γι’ αυτό.
Πόθεν η κριτική; Από τον χώρο των δύο μέτρων και σταθμών; Των Αρβανίτη, Ακριβοπούλου, Χριστοφορίδη κτλ κτλ; Θα μπορούσα να απαντήσω έτσι, όμως εμείς δεν είμαστε της λογικής «και ο Γιαννάκης το ίδιο έκανε». Ευθαρσώς, λοιπόν, δεν βλέπω ασυμβατότητα από τη στιγμή που ο δημοσιογράφος είναι ντεκλαρέ – καθιστά, δηλαδή, εγκαίρως ξεκάθαρη την πολιτική του τοποθέτηση και διακρίνει σαφώς το πληροφοριακό κομμάτι της δουλειάς του από το υποκειμενικό σχόλιο. Ψάξτε για παράδειγμα την περίπτωση του αγαπημένου μου William F. Buckley, που προετοίμασε με τη δημοσιογραφική του δουλειά το έδαφος για τον Reagan. Βεβαίως, αυτό δεν είναι για όλους αυτονόητο και τότε από το σχόλιο πάμε στην παραπληροφόρηση, τη λάσπη και την προπαγάνδα. Επειδή λοιπόν η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα της πιο χονδροειδούς μορφής είναι κάτι το σύνηθες σήμερα –αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στην ΕΡΤ και το «βαξεβανολόι»– συχνά μπαίνουμε όλοι οι δημοσιογράφοι στο ίδιο τσουβάλι. Δεν είμαστε όμως όλοι το ίδιο, πώς να το κάνουμε. Και στην τελική, δεν ξέρω πολλούς δημοσιογράφους που απολύθηκαν κατόπιν παραγγελίας Μαξίμου διότι επέλεξαν να υπερασπιστούν το ρεπορτάζ και τις αρχές τους. Αντίθετα, έχουμε πήξει στους «κωλοτούμπες».

Είσαι από τους πιο μισητούς στόχους ενός ολόκληρου συστήματος. Πώς νιώθεις για αυτό;
Χαίρομαι που χρησιμοποιείς τη λέξη «συστήματος». Διότι αυτό ακριβώς είναι. Ένας μηχανισμός απάνθρωπης χυδαιότητας που με κατακρεουργεί εδώ και χρόνια ξεκινώντας από ανώνυμους εκτελεστές, συνεχίζοντας με πληρωμένους δημοσιολογούντες και καταλήγοντας σε μέσα-φερέφωνα – όταν δεν καταφεύγουν στην πατροπαράδοτη φυσική βία. Μέχρι ψεύτικα προφίλ μου διατηρούν με επιμονή για να μου φορτώνουν πράγματα που δεν έχω πει ποτέ. Γιατί; Διότι δεν έδωσα ποτέ ούτε μισή ευκαιρία στον Τσίπρα και το συνάφι του. Επέμενα πάντοτε, ακόμα και κόντρα σε όλους, πως είναι επικίνδυνοι, απατεώνες και ολοκληρωτιστές. Ας είναι. Μέσα από μια δοκιμασία σχεδόν δεκαετίας νιώθω πια βετεράνος. Κι είμαι βέβαιος ότι πολύ σύντομα οι δεκάδες μηνύσεις μου, με τον δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω κο Αναστασόπουλο κατά επωνύμων και αγνώστων, θα πάψουν να αγνοούνται σε εισαγγελικά συρτάρια και θα βγουν οι κουκούλες. Διότι περί κουκουλοφόρων πρόκειται. Οι κανονικοί μου συμπολίτες, ακόμα και εκείνοι που δεν συμφωνούν μαζί μου, σπάνια με έχουν ενοχλήσει σοβαρά. Αποδεικνύεται τον τελευταίο καιρό που περπατώ καθημερινά την Αθήνα. Ε, λοιπόν, η ζεστή υποδοχή του κόσμου είναι το κάτι άλλο! Ομολογώ, πως έχει εκπλήξει μέχρι κι εμένα. Τελικά, είμαστε πολλοί οι λογικοί!

Το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης ήταν συντριπτικό εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, με το -9,5% από τη ΝΔ. Ποια είναι η πρόβλεψή σου για τις εθνικές εκλογές; Είναι στόχος η αυτοδυναμία; Για την ακρίβεια, είναι αυτή η λύση;
Είναι, ναι, απολύτως – ειδικά από τη στιγμή που το ΚΙΝΑΛ «μήδισε» και αποφάσισε να γίνει πατερίτσα του Τσίπρα. Και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε, ότι η διαφορά στις εθνικές εκλογές θα είναι ακόμη μεγαλύτερη απ’ αυτή των ευρωεκλογών, διότι μέρα που περνά, σε κάθε γειτονιά της Αθήνας, βλέπω κάτι το εντυπωσιακό και συγκινητικό. Άνθρωποι από κάθε ιδεολογική προέλευση –φιλελεύθεροι, συντηρητικοί, κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, παραδοσιακοί δεξιοί–, δημοκράτες πολίτες κάθε απόχρωσης, με πλησιάζουν και μου λένε με θέρμη ότι στηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κι αυτή η συστράτευση γίνεται στο πλαίσιο ενός θετικού προγράμματος πολιτικής για λιγότερους φόρους, περισσότερες δουλειές, μεγαλύτερη ασφάλεια, για όλα αυτά που πρέπει πρώτα να τα πετύχουμε, ώστε να ξαναρχίσουμε μετά να συζητάμε τις επιμέρους διαφορές μας. Είναι μια συστράτευση για τα αναγκαία και τα αυτονόητα. Πρέπει να επιδιορθώσουμε το όχημα, να φτιάξουμε τη χώρα – και μετά ξανασυζητάμε ακριβώς πού θα πάμε. Διότι τώρα όχι μόνο δεν πάμε πουθενά, αλλά τσουλάμε στον γκρεμό. Κι αυτό το βλέπουν, το αισθάνονται όλοι.

H Ελλάδα αγκομαχά ακόμη να βρει βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης. Πολλοί αμφισβητούν τις εξαγγελίες της ΝΔ. Τι μπορεί να αλλάξει από την 8η Ιουλίου;
Να σας πω τι θα αλλάξει: Ουσιαστικά χαμηλότερη επιβάρυνση για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις με σημαντική μείωση φόρων και εισφορών, κίνητρα για νέες επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες, πραγματικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, αποκατάσταση της νομιμότητας και της πολιτικής σταθερότητας, δραστική καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, έμφαση στην παιδεία και στη σύνδεσή της με τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε εκ νέου τον τροχό. Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που εμπνεόταν από ένα αόριστο όραμα εναλλακτικότητας, οι δικές μας ιδέες, προτάσεις και πολιτικές είναι εμπειρικά δικαιωμένες ξανά και ξανά: όπου εφαρμόστηκαν παρήγαγαν θετικότατα αποτελέσματα για το επίπεδο ζωής των πολιτών, και ιδίως της μεσαίας τάξης και των λιγότερο ευκατάστατων. Να το πω απλά; Ειδικά οι φτωχότεροι, μόνο από τη ΝΔ μπορούν να δουν προκοπή.

Κατά γενική ομολογία, η μεσαία τάξη πλήρωσε το μάρμαρο των πολιτικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τι πρεσβεύει η ΝΔ, για να υπάρξει μια άλλη πολιτική υπέρ των μικρομεσαίων;
Η απερχόμενη κυβέρνηση δεν δίσταζε να ομολογεί απροκάλυπτα ότι έχει τη μεσαία τάξη στο στόχαστρο. Βάφτισε τους νοικοκύρηδες απαξιωτικά «νοικοκυραίους» και φόρτωσε στα νοικοκυριά αχρείαστα νέα βάρη. Ο στόχος ήταν συγκεκριμένος: Να καταστήσει όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες εξαρτημένους από επιδόματα ώστε να ευγνωμονούν την απλόχερη κυβέρνηση της Αριστεράς που όταν πλησιάζουν εκλογές τους πετά ψίχουλα ως φιλοδωρήματα. Η Νέα Δημοκρατία θα εφαρμόσει μια ριζικά διαφορετική πολιτική. Η μείωση φόρων και εισφορών θα απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις της μεσαίας τάξης, η αποκατάσταση της νομιμότητας θα ξαναφέρει την κανονικότητα στις γειτονιές της Αθήνας, η σύνδεση της δημόσιας παιδείας με την ποιότητα θα δώσει στα παιδιά των λιγότερο ευνοημένων οικογενειών τις ευκαιρίες που αξίζουν για να προκόψουν και να κατακτήσουν τα όνειρά τους, η στήριξη των νέων οικογενειών, με μέτρα όπως τα 3.000 ευρώ για κάθε παιδί (2.000 επίδομα για κάθε παιδί που γεννιέται και 1.000 αύξηση στο αφορολόγητο) θα ενθαρρύνει περισσότερα νέα ζευγάρια να πάρουν την απόφαση να ανοίξουν σπίτι. Με δυο λόγια: η πολιτική της απερχόμενης κυβέρνησης ήθελε τους Έλληνες εξαρτημένους από το κράτος. Η δική μας πολιτική τους θέλει ευημερούντες και περήφανους!

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Χρήστος Ταραντίλης: Η έκπληξη του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ

Κατερίνα Παναγοπούλου 26.06.2019, 17:44

Το περίφημο σκάνδαλο Novartis εξελίσσεται σε σκευωρία. Πιστεύεις ότι πρέπει να έρθει το θέμα στη Βουλή, να πάμε σε εξεταστικές, προανακριτικές κ.λπ., διαιωνίζοντας έναν φαύλο κύκλο ετών;
Το δήθεν αυτό σκάνδαλο πληγώνει την καρδιά της αστικής δημοκρατίας, που είναι η διάκριση των εξουσιών. Ακριβώς για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της συκοφαντίας και της λάσπης, πρέπει να καταδειχθεί πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι αυτά τα ανήθικα μικροπολιτικά παιχνίδια με τους θεσμούς και οι μαφιόζικες απόπειρες δολοφονίας χαρακτήρων έχουν μεγάλο και σίγουρο κόστος για όσους τις επιλέγουν. Πρέπει να ξεριζώσουμε τέτοιες νοοτροπίες και πρακτικές από τον πολιτικό μας πολιτισμό. 

Μήπως η κατάργηση του ασύλου, με την αποκατάσταση της τάξης στα ΑΕΙ και του «άβατου» των Εξαρχείων είναι πιο δύσκολη υπόθεση απ’ ό,τι την περιγράφετε;
Μα δεν το περιγράφουμε ως εύκολη υπόθεση. Μόλις λίγες μέρες πριν βρέθηκε κρυψώνα με πιστόλι και γεμιστήρα στα Εξάρχεια, ενώ την ίδια ώρα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο γίνεται παρεμπόριο και εμπόριο ναρκωτικών, στο Πάντειο δέρνουν καθηγητές, στη φιλοσοφική η καθηγήτρια Μαρία Ευθυμίου δέχεται απειλές από αναρχικούς ότι θα τους βρει απέναντί της αν συνεχίσει να μιλά για την ανάγκη καθαρών και ανοιχτών σχολών. Πολύ περισσότερο δεν είναι εύκολη υπόθεση όταν οι πυρήνες ανομίας και εγκληματικότητας απέκτησαν τα τελευταία χρόνια όχι μόνο την ανοχή, αλλά και την ιδεολογική δικαιολόγηση της Κυβέρνησης. Η αποκατάσταση όμως της νομιμότητας είναι υποχρέωση για κάθε ευνομούμενη πολιτεία – οι ίδιοι κανόνες που ισχύουν για σας, να ισχύουν για μένα, να ισχύουν για όλους και παντού. Είναι επίσης προϋπόθεση για να ξαναζωντανέψει η πρωτεύουσα που έφτασε να έχει ολόκληρα τετραγωνικά χιλιόμετρα άβατα για τον νόμο, και κάποιοι να θεωρούν τις εβδομαδιαίες επιθέσεις με μολότοφ εναντίον αστυνομικών ως κάτι το σχεδόν φολκλορικό.