Έγινε το πρώτο θανατηφόρο ατύχημα με ηλεκτρικό πατίνι στο Παρίσι. Τι πρέπει να κάνουμε;
Δεν θα αργούσε πολύ. Έγινε το πρώτο θανατηφόρο ατύχημα με ηλεκτρικό πατίνι στο Παρίσι. Τι πρέπει να κάνουμε; Πώς πρέπει η σύγχρονη πόλη να διαχειριστεί τις εναλλακτικές μεταφορές, που λόγω της καινοτομίας τους, τη χρήση της αγοράς του διαμοιρασμού, την εύκολη διάδραση του πολίτη υπερβαίνουν τα θεσμικά πλαίσια των κρατών;
Για να εξηγούμαστε, από την αρχή το ηλεκτρικό πατίνι, και ο μοντέρνος τρόπος διάθεσής του στο κοινό, με ευκολία πρόσβασης όπου το βρεις και με τη χρήση μιας εφαρμογής στο κινητό, είναι σχεδόν μία επαναστατική καινοτομία ως εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης μέσα στις πόλεις. Ωστόσο βρεθήκαμε στο σημείο όπου κάτι καινοτόμο και μοντέρνο ξεπερνάει την βαριά και δυσκίνητη δημόσια διοίκηση, που ούτε είχε προδιαγραφές ενσωμάτωσης του νέου προϊόντος ούτε πρόλαβε να αντιδράσει ρυθμιστικά μετά από αρκετό καιρό. Αυτό βέβαια συνέβη σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο, ώσπου πριν λίγες ημέρες είχαμε το πρώτο θανατηφόρο ατύχημα στο Παρίσι.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το ηλεκτρικό πατίνι είναι το πιο ελαφρύ μέσο μετακίνησης, και ταυτόχρονα το πιο ευάλωτο για πρόκληση ατυχήματος, ακόμη και από το ποδήλατο. Ένας άνθρωπος σχεδόν απροστάτευτος κινείται πάνω σε μια σανίδα με δυο ρόδες με μια ταχύτητα μεγαλύτερη του ποδηλάτου, και με δυνατότητα ελιγμών μικρότερη της μοτοσικλέτας. Δεν απαιτείται δίπλωμα οδήγησης, δεν ελέγχεται η ηλικία και δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός κίνησης σε δρόμους ή πεζοδρόμια. Ο ιδιωτικός φορέας διάθεσης των πατινιών χρησιμοποιεί ελεύθερα τον δημόσιο χώρο, χωρίς δυνατότητα ελέγχου της επιβάρυνσης ή της παρεμπόδισης, και διαχειρίζεται ακόμη και την συλλογή και συντήρηση μέσω της αγοράς διαμοιρασμού με ιδιώτες και άγνωστο αν οι συναλλαγές υπόκεινται στις βασικές απαιτήσεις έκδοσης τιμολογίου και τα σχετικά. Είναι θεματάκια αυτά, αλλά όλα αντιμετώπισιμα, είμαι βέβαιος και με την συνεργασία των εταιρειών.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως η αγορά ξεπερνάει με ταχύτητα φωτός το θεσμικό πλαίσιο που διαθέτει μια χώρα. Το δεύτερο ότι η εναλλακτικότητα του τρόπου μετακίνησης έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και λύνει τα χέρια του πολίτη- καταναλωτή τόσο για λόγους χρηστικούς όσο και ψυχαγωγικούς. Το ερώτημα είναι: πως μπορεί να ενσωματωθεί με ενάργεια το νέο προϊόν, χωρίς να ευνουχιστεί ως ιδέα αλλά και ταυτόχρονα να τηρηθούν οι απαραίτητοι κανόνες ασφαλείας;
Η αλήθεια είναι πως κινούμενα στους δρόμους τα πατίνια κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο και από τα ποδήλατα. Στους δρόμους με δεδομένο την βασική κίνηση των αυτοκινήτων κάθε άλλο μέσο, που ακολουθεί διαφορετικό μοτίβο ευελιξίας, ταχύτητας και δυνατότητας αντίδρασης δημιουργεί πρόβλημα. Επομένως στους δρόμους χωράει πέραν των αυτοκινήτων μόνο τα μηχανοκίνητα δίκυκλα.
Τα πατίνια θα μπορούσαν να κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια, χωρίς μεγάλο κίνδυνο για τους πεζούς στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα ενοχλώντας την απρόσκοπτη κίνησή τους σε μεγάλο βαθμό. Για να φανταστεί κανείς στη Δανία ή στην Ολλανδία όπου οι ποδηλατόδρομοι διατρέχουν ολόκληρες τις πόλεις, απαγορεύεται η κίνησή στους σε πεζόδρομους γιατί δημιουργούνται συχνά ατυχήματα με πεζούς.
Επομένως πατίνια και ποδήλατα ως ισόβαθμα ισχύος εναλλακτικά μέσα μετακίνησης, θα έπρεπε να κυκλοφορούν σε ποδηλατόδρομους. Ποδηλατοδρόμους που η χώρα δεν διαθέτει γιατί έχει μείνει οικτρά πίσω σε σχέση με την μοντέρνα διαχείριση της βιώσιμης κινητικότητας στον σύγχρονο κόσμο. Με άλλα λόγια έτσι όπως είναι οργανωμένες οι ελληνικές πόλεις δεν μπορούν να σηκώσουν μια καινοτομική προσφορά της ιδιωτικής οικονομίας και μια εναλλακτική δυνατότητα μετακίνησης. Φτιάξτε μεγάλους ποδηλατοδρόμους σε όλες τις πόλεις της χώρας, είναι η προτροπή προς τους νέους Δημάρχους και τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει στις 8 Ιουλίου, γιατί η σημερινή δεν έκανε τίποτα απολύτως για την καθημερινότητα του συγκοινωνιακού προβλήματος οπουδήποτε στην Ελλάδα.
Τα υπόλοιπα μικροθέματα των πατινιών, όπως η διαχείριση και το τέλος της κατάληψης του δημοσίου χώρου, η παροχή της υπηρεσίας προς ενηλίκους ή άνω των 16 ετών, η ευθύνη του γονέα κτλ είναι θέματα που διευθετούνται.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
14°
