Κύπρος, υπόθεση serial killer: Ας μην ξεπερνάμε τη λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει τη χρήσιμη αυτοκριτική από το εθνικό αυτομαστίγωμα
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών, ένας από τους βασικούς μύθους που έχουν επικρατήσει στον ελλαδικό χώρο είναι ότι η Κύπρος είναι ένα μαγικό μέρος στο οποίο «άνθρωποι σαν κι εμάς» τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα σε όλους τους τομείς. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διαχειρίστηκε την υπόθεση του serial killer, ο οποίος και αντιπαραβάλλεται με τον τρόπο που διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση την τραγωδία στο Μάτι.
Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δεν πρέπει να βγάλουμε τον καπέλο στον κ. Αναστασιάδη, όπως προτείνει ο Ευτύχης Παλλήκαρης, αλλά οφείλουμε να σταθούμε κριτικά απέναντι του. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το βασικό θέμα συζήτησης στην Κύπρο είναι η απαράδεκτη δήλωση Αναστασιάδη για τα θύματα του serial killer, μιας και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ατυχώς δήλωσε «έχω εκφράσει τη λύπη μου, έχω εκφράσει τη συγγνώμη μου, εμείς τολμήσαμε και ζητήσαμε συγγνώμη, ανεξάρτητα αν τα θύματα ήταν αλλοδαπές». Η έμφαση στην εθνικότητα των θυμάτων είναι ακόμα πιο προβληματική, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι η συγκεκριμένη υπόθεση φέρει τα χαρακτηριστικά «θεσμικού ρατσισμού» ως προς τις προτεραιότητες της Αστυνομίας του νησιού.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όχι μόνο δεν ζήτησε αμέσως τις παραιτήσεις των αρμοδίων υπουργών και αξιωματούχων της Αστυνομίας, αλλά στην αρχή υποτίμησε το γεγονός και αντέδρασε μονάχα όταν η υπόθεση του serial killer έλαβε ευρύτερη δημοσιότητα. Ουδείς σήμερα στην Κύπρο δεν αποθεώνει τον Αναστασιάδη για την ηγετική πυγμή που επέδειξε, αλλά αντίθετα όλοι αναρωτιούνται γιατί απαιτήθηκαν τόσες μέρες για να συνειδητοποιήσει το βάθος της υπόθεσης. Για έλλειψη ευθιξίας και γρήγορων αντανακλαστικών τον κατηγορούν, δεν τον συγχαίρουν για κάτι. Θυμίζω ότι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έδρασε μετά την τραγωδία στο Μάτι και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος δέχθηκε με σημαντική καθυστέρηση τις παραιτήσεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, του Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας αλλά και άργησε να προχωρήσει στην καρατόμηση των αρχηγών της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής.
Στην πραγματικότητα, αν για κάποιον παράξενο λόγο είναι αναγκαίος ένας παραλληλισμός μεταξύ της τραγωδίας στο Μάτι και της υπόθεσης του serial killer στην Κύπρο, το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι η ανευθυνότητα και η αδυναμία διαχείρισης κρίσεων αποτελούν κοινό γνώρισμα των σημερινών ηγετών του ελληνισμού. Ας μην ξεπερνάμε λοιπόν με τόση ευκολία τη λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει τη χρήσιμη αυτοκριτική από το εμμονικό εθνικό αυτομαστίγωμα.
