Τα προβλήματα της Αριστεράς με το Ολοκαύτωμα

Το προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Η ξεχασμένη συνενοχή του Μαρξισμού στο Ολοκαύτωμα», επειδή ανέδειξε τις ευθύνες της Σοβιετικής κυβέρνησης, προκάλεσε οξείες αντιδράσεις από μέρους της αριστεράς στα Ελληνικά κοινωνικά δίκτυα και μας χάρισε δύο ανώνυμα άρθρα-απαντήσεις από μία ακροαριστερή ιστοσελίδα με τίτλους «Φιλελέ ιστορία απ’ τα Lidl – Ο Στάλιν φταίει για το Ολοκαύτωμα Εβραίων μας λέει η Athens Voice» και «Ευθύνεται η ΕΣΣΔ για το Ολοκαύτωμα;». Από τα δύο άρθρα το πρώτο αναδημοσιεύτηκε στην πολύ δημοφιλή ιστοσελίδα της Ελληνοφρένειας.

Το γεγονός ότι οι αρθρογράφοι τους χρησιμοποιούν ψευδώνυμα, αλλά εμένα με κατονομάζουν, ενώ και τα δύο άρθρα είναι διάχυτα με εκδηλώσεις λατρείας για τον Στάλιν και τη Σοβιετική Ένωση, καταδεικνύει το ήθος και τις αρχές που πρεσβεύουν. Παρόλα αυτά, θα επιχειρήσω να απαντήσω σε κάποιες ενστάσεις τους μιας και μεγάλο τμήμα των κοινωνικών δικτύων δείχνει να υιοθετεί τις θέσεις τους. Παρεμπιπτόντως, στο κείμενο που αναδημοσίευσε η Ελληνοφρένεια ο αρθρογράφος γράφει «αναρωτιέται βέβαια κανείς γιατί περίμεναν τους Γερμανούς να έρθουν και δεν σκότωναν τους ιδιοκτήτες κατευθείαν, αφού οι Σοβιετικοί ήταν τόσο φιλικοί προς την εβραϊκή εξόντωση» και «Οι Εβραϊκές κοινότητες θεωρούνταν οι καλύτεροι συνεργάτες των Σοβιετικών». Το ότι θιγμένοι αριστεροί διάλεξαν ως απάντηση στο άρθρο μου, ένα κείμενο του οποίου ο αρθρογράφος επιχειρώντας να με ειρωνευτεί, ρωτάει στα σοβαρά για ποιο λόγο δεν έγινε το Ολοκάυτωμα πριν να φτάσουν οι Γερμανοί στην Ανατολική Ευρώπη και δείχνει να συμφωνεί με τις Εθνικοσοσιαλιστικές ιδεοληψίες για τη σχέση του Εβραϊσμού με τον Κομμουνισμό, εξηγεί πολλά για την αριστερά στη χώρα μας.

Αμφότεροι οι αρθρογράφοι ξεκινούν αμφισβητώντας ότι το καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης και η κυβέρνηση του Στάλιν υπήρξαν αντισημιτικές. Μάλιστα, αφιέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος των άρθρων τους για να στηρίξουν αυτή τη θέση. Το πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση είναι, ότι πουθενά στο δικό μου άρθρο δεν είναι γραμμένο, ούτε υπονοείται κατά οποιονδήποτε τρόπο, ότι η ΕΣΣΔ εφάρμοζε αντισημιτικές πολιτικές ή ότι συμμετείχε άμεσα στο Ολοκαύτωμα. Η δική μου θέση είναι, ότι η Σοβιετική Ένωση συνέβαλε στο Ολοκαύτωμα κυρίως επειδή συμμάχησε με την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία για να καταστρέψει την Πολωνία και τη δημοκρατική Δυτική Ευρώπη και ότι η Σοβιετική οικονομική και θρησκευτική πολιτική εκτοπίσεων άφησε τις Εβραϊκές κοινότητες της Ανατολικής Πολωνίας και των Βαλτικών κρατών ευάλωτες απέναντι στους Γερμανούς κατακτητές. Και ακόμη, ότι η Σοβιετική κοινωνική πολιτική που ενθάρρυνε τον χαφιεδισμό μεταξύ των μελών των τοπικών κοινοτήτων έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους Γερμανούς εις βάρος ως Εβραίων κατά τη δική τους εισβολή.

Οι Γερμανοί, μετά το χάος που προκάλεσαν στην ίδια τους τη χώρα με τα Εβραϊκά πογκρόμ της Νύχτας των Κρυστάλλων (Kristallnacht) τον Νοέμβριο του 1938, κατέληξαν στο ότι έπρεπε να δημιουργήσουν μία άναρχη ζώνη, δηλαδή μία μεγάλη περιοχή όπου το κράτος θα ήταν ανύπαρκτο. Η Γερμανο-Σοβιετική καταστροφή της Πολωνίας έκανε εφικτό το Ολοκαύτωμα, όταν αυτή την άναρχη ζώνη, την οποία χρειάζονταν οι Εθνικοσοσιαλιστές για να διαπράξουν γενοκτονία, τη δημιούργησαν σε συνεργασία με την ΕΣΣΔ στα εδάφη της πρώην Πολωνίας. Το Πολωνικό κράτος είχε τον μεγαλύτερο Εβραϊκό πληθυσμό στην Ευρώπη, ο οποίος αριθμούσε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1939 πάνω από 3,3 εκατομμύρια και τον οποίο προστάτευε από τον αντισημιτισμό. Το 1942, αφού είχε ολοκληρωθεί η καταστροφή του ενός εκατομμυρίου Εβραίων των Βαλτικών χωρών κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1941, οι Γερμανοί δολοφόνησαν πάνω από τρία εκατομμύρια Πολωνούς Εβραίους, κυρίως στα στρατόπεδα εξόντωσης της Treblinka -στο οποίο δολοφονήθηκαν και οι Έλληνες Εβραίοι από τα εδάφη της Μακεδονίας και Θράκης που απέσπασε η Βουλγαρία-, του Bełżec και του Sobibór, τα οποία σήμερα είναι ξεχασμένα. 

Η συμμαχία του Στάλιν με τον Χίτλερ εναντίον της Πολωνίας, ήταν περισσότερο προϊόν της Σοβιετικής realpolitik εναντίον μιας χώρας που είχε νικήσει μόνη της την Σοβιετική Ένωση επί Λένιν, παρά προϊόν της Μαρξιστικής ιδεολογίας. Όμως, η συμμαχία εναντίον της δημοκρατικής Δύσης ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα της σύγκλισης των ιδεολογιών των δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων. Αμφότεροι οι ολοκληρωτισμοί εχθρεύονταν την αστική δημοκρατία και τον καπιταλισμό, στα οποία οι μεν Σοβιετικοί χρέωναν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τους αστούς, ενώ αντίστοιχα οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές ενοχοποιούσαν τους Εβραίους ως υπεύθυνους για όλα τα προβλήματα της Γερμανίας. Οι αριστεροί σήμερα άδικα κλαίγονται, ότι το Σύμφωνο Molotov-Ribbentrop δεν ήταν συμμαχία μεταξύ της Γερμανίας και των Σοβιετικών, αφού οι τελευταίοι το παραδέχτηκαν το 1989.

Πουθενά στο άρθρο μου δεν ισχυρίζομαι ότι η ΕΣΣΔ σκόπευε να πάρει μέρος στο Ολοκαύτωμα, αλλά ότι οι επιλογές της το έκαναν εφικτό και ότι η Σοβιετική πολιτική είχε ως απρόσμενη συνέπεια το Ολοκαύτωμα. Το ότι η ΕΣΣΔ απροσχεδίαστα συνέβαλε στη Γενοκτονία του Ευρωπαϊκού Εβραϊσμού, δεν απομειώνει ωστόσο τις ευθύνες της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας, η οποία και τη σχεδίασε και τη διεξήγαγε. Ένα απλό παράδειγμα αυτού που λέω, θα ήταν να σκεφτούμε δύο διαρρήκτες που μπαίνουν σε ένα σπίτι, όπου κατοικεί μία οικογένεια. Αν κατά τη διάρκεια της ληστείας ο ένας από τους δύο διαρρήκτες δολοφονήσει την οικογένεια, τότε ο άλλος είναι συνένοχος, αλλά αυτό δεν μειώνει τις ευθύνες του δολοφόνου, ούτε τον εξισώνει με τον συνεργό του. Το παράδειγμα είναι μεν απλοϊκό, εξηγεί όμως, πώς η συμμαχία Γερμανίας-ΕΣΣΔ οδήγησε στο Ολοκαύτωμα, γιατί πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να καταλάβουν κάποιοι αριστεροί αναγνώστες τι λέω, αφού έγραφαν ότι υποστηρίζω πως «οι Σοβιετικοί ήταν φιλικοί προς την εβραϊκή εξόντωση» ή ότι βρίσκω «τον πραγματικό ένοχο της εβραϊκής εξόντωσης όχι στη ναζιστική κοσμοθεωρία και πρακτική, αλλά στο σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ και το “σοβιετικό επεκτατισμό”».

Oι δύο αρθρογράφοι αμφισβητούν, ότι στα Βαλτικά κράτη οι δοσίλογοι της Σοβιετικής κατοχής άλλαξαν πλευρά κατά τη Γερμανική εισβολή, κατηγόρησαν τους Εβραίους για συνεργασία με τις Σοβιετικές αρχές και πήραν μέρος σε μαζικές δολοφονίες. Παρά τα όσα μου καταλόγισαν οι αρθρογράφοι και άλλοι συγχυσμένοι αριστεροί σε σχέση με το τι είπα για τους δοσίλογους, τίποτα από όσα έγραψα, δεν αποτελεί σπουδαία αποκάλυψη. Η σύγχρονη ιστοριογραφία, που αφορά το Ολοκαύτωμα στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, λαμβάνει υπόψη αυτό το φαινόμενο και το αναλύει, αρκεί να διαβάσει κανείς την έρευνα ιστορικών που ειδικεύονται σε αυτό το ζήτημα, όπως των Andrej Angrick, Yitzhak Arad και Timothy Snyder.

Από τα όσα γράφτηκαν, φαίνεται ότι οι περισσότεροι από τους αριστερούς επικριτές νομίζουν ότι το Ολοκαύτωμα το διεξήγαγαν αποκλειστικά αντισημίτες Εθνικοσοσιαλιστές. Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει ούτε κατά διάνοια. Σύμφωνα με τον Mark Adele οι Γερμανοί στρατολόγησαν γύρω στο 6% των αιχμαλώτων τους από τον Κόκκινο Στρατό για να πάρουν μέρος σε μαζικές δολοφονίες των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης και να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών, αφού και η μόνη εναλλακτική που είχαν, ήταν να πεθάνουν από πείνα και ασθένειες στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα οποία έχασαν τη ζωή τους το 57.5% των αιχμαλώτων από τον Κόκκινο Στρατό. Ο Christopher Browning περιέγραψε πώς ένα τάγμα μεσήλικων Γερμανών αστυνομικών πήραν μέρος στο Ολοκαύτωμα, κανείς από τους οποίους δεν ήταν οπαδός του Εθνικοσοσιαλισμού. Όμως, το συγκεκριμένο τάγμα αστυνομικών δολοφόνησε δεκάδες χιλιάδες περισσότερους Εβραίους, από ότι τάγματα των SS που αποτελούνταν από νεαρά στελέχη, τα οποία είχαν μεγαλώσει και γαλουχηθεί με την ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλισμού. Με δυό λόγια, παρότι το Ολοκαύτωμα σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από την Εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση της Γερμανίας, δεν πήραν μέρος μόνο αντισημίτες και Εθνικοσοσιαλιστές.

Όταν επιλέγεις να αντικρύζεις το Ολοκαύτωμα μέσα από την αφήγηση του χρεοκοπημένου Μαρξισμού και της κατά φαντασίαν ηθικής υπεροχής της αριστεράς, επόμενο είναι να αγνοείς πλήρως όλη την πρόοδο που έχει διανύσει η Ιστορική Επιστήμη στην ανάλυση της Γενοκτονίας των Εβραίων. Φυσικά, δεν είναι αναμενόμενο να ασχολούνται όλοι με το πώς συνέβη η χειρότερη γενοκτονία στην ανθρώπινη ιστορία, αυτό όμως δεν τους δικαιολογεί όταν καταδικάζουν με ψεύδη το Ισραήλ, ενώ παράλληλα τιμούν τη Σοβιετική Ένωση. Αλλά τι να περιμένεις, όταν και οι δύο αρθρογράφοι πανηγύριζαν για το γεγονός, ότι οι Σοβιετικοί εκτόπιζαν Εβραίους, όχι για τη θρησκευτική τους ταυτότητα, αλλά επειδή τους θεωρούσαν καπιταλιστές και αυτό το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό. Τέλος, επειδή και οι δύο αρθρογράφοι αναφέρθηκαν σε εμένα με το ονοματεπώνυμό μου, να πω ότι φαίνεται λίγο αστείο ευνούχοι που κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα, να επιχειρούν να με μειώσουν, επειδή δεν εκτιμώ τον αγαπημένο τους μαζικό δολοφόνο και τον ρόλο που αυτός έπαιξε στην ιστορία.