Οι πρωτοχρονιάτικες λίστες με τις επιδιώξεις, τους στόχους και τις προσδοκίες για τη χρονιά που έρχεται δεν μου αρέσουν καθόλου καθώς με βεβαιότητα οδηγούν σε απογοητεύσεις για όλα αυτά που δεν πραγματοποιήθηκαν. Γι’ αυτό αποφάσισα να φτιάξω μια λίστα με ευχές που ξέρω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να πραγματοποιηθούν κι έτσι να γλιτώσω την διάψευση των προσδοκιών που παραμονεύει στο τέλος κάθε χρονιάς. Για το 2019, λοιπόν, εύχομαι:
Να καταστεί σαφές στον καθένα πως το δημόσιο δεν είναι ούτε κανενός, ούτε δικό του.
Μιλάω για όλους αυτούς τους αντικοινωνικούς συμπολίτες που καταλαμβάνουν πεζοδρόμια, μουτζουρώνουν τοίχους, λερώνουν θάλασσες, καταπατούν εκτάσεις και γενικά αντιμετωπίζουν οτιδήποτε υπάρχει γύρω τους ως ασήμαντη λεπτομέρεια. Με δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες εγκεφαλικές δυνατότητες, ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί ο σεβασμός στους γύρω, είναι η επιβολή. Η επιβολή απαιτεί κρατικές και δημοτικές αρχές που να προτιμούν τη δουλειά από τις δημόσιες σχέσεις. Αυτές οι αρχές απαιτούν πολίτες που να θέλουν τέτοιου είδους αρχές. Δεν συνεχίζω, νομίζω καταλαβαίνετε το αδιέξοδο.
Ελληνικά πολιτιστικά προϊόντα που να μην μοιάζουν να ανήκουν στον προηγούμενο αιώνα.
Αν δείτε μια ελληνική ταινία ή ακούσετε ένα ελληνικό τραγούδι ή δειτε ένα ελληνικό σίριαλ των τελευταίων ετών και δεν ξέρετε τίποτα για τους δημιουργούς ή τους συντελεστές, πολύ δύσκολα θα μπορείτε με σιγουριά να πείτε αν φτιάχτηκε αυτόν ή τον προηγούμενο αιώνα. Προφανώς ένα φτωχό χωριό, όπως είναι η Ελλάδα για τον πλανήτη, δεν μπορεί να πρωτοπορήσει σε καμίας μορφής τέχνη. Μπορεί όμως, αν προσπαθήσει, να ξεκολλήσει από τη λάσπη του παρελθόντος.
Καταλαβαίνω ότι πολλοί συμπολίτες πρέπει κάπως να ζήσουν, αλλά η προσπάθεια για αποστείρωση της ζωής και της γλώσσας ίσως να μην είναι ο καλύτερος τρόπος. Από την άλλη, η πολιτική ορθότητα γεννά στιγμές τόσο απίστευτης γελοιότητας που ίσως να πρέπει να την ανεχτούμε μόνο και μόνο επειδή χαρίζει εκείνο το σπάνιο είδος γέλιου που μόνο η υπερβολική ευαισθησία μπορεί να χαρίσει.
Να σταματήσει η κυβέρνηση του Αλέκση να φέρεται ως η αριστερή εκδοχή της Χρυσής της Αυγής
Δηλαδή να σταματήσει να κάνει τη ζωή των προσφύγων-λαθρομεταναστών κόλαση και να ασχοληθεί με τις συνθήκες στις διάφορες «δομές» στις οποίες είναι υπεύθυνη. Είμαστε αρκετά μεγάλοι ώστε να ξέρουμε ότι η πολυδιαφημισμένη «αριστερή ευαισθησία» είναι η φραπελιά της πολιτικής, αλλά ελπίζουμε στο ότι οι σύντροφοι θα κουραστούν να κουβαλούν στη συνείδηση τους βιασμούς μικρών παιδιών.
Να καταλάβουν όλοι οι συμπολίτες πως δεν υπάρχει τίποτα που να προσφέρει το ελληνικό – ή οποιοδήποτε άλλο - δημόσιο και να είναι «δωρεάν»
Δεν υπάρχει δωρεάν Παιδεία, ούτε δωρέαν Υγεία, ούτε δωρεάν Μετακινήσεις. Όλα αυτά ειναι προπληρωμένα και συνήθως η αναλογία είναι «Πληρώνω Μερσεντές και οδηγώ Λάντα». Αντστοίχως, καλό είναι να καταλάβουμε πως οτιδήποτε προσφέρει η κυβέρνηση σε μορφή μισθών, επιδομάτων, αναδρομικών και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, δεν φυτρώνει στα δέντρα. Πληρώνεται από όλους και όταν σπαταλιέται, όλοι (εκτός από αυτούς που το εισπράττουν) το στερούνται.
Να σταματήσουν τα δελτία είδήσεων να εμπορεύονται θάνατο.
Ένα σοκαριστικό βίντεο χρειάζεται να το παρακολούθησουμε αν η παρακολούθησή του μπορεί να μας προφυλάξει από κάποιον κίνδυνο. Αν μπορεί να μας προειδοποιήσει ή να μας αφυπνήσει. Αντιθέτως, η συνεχόμενη προβολή της στιγμής που δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από το κύμα ενός τσουνάμι στην Ινδονήσια εξυπηρετεί μόνο την ικανοποίηση της θανατολαγνείας συμπολιτών και δημοσιογράφων που πιστεύουν ότι ενημέρωση και θάνατος πρέπει να πηγαίνουν χέρι-χέρι.
Λιγότερα κατα φαντασίαν θύματα «σεξισμού».
Για πολλούς συμπολίτες ο μόνος τρόπος να τραβήξουν την προσοχή και να ζητιανέψουν συμπάθεια είναι να παραστήσουν ότι είναι θύματα σεξιστικής συμπεριφοράς. Δυστυχώς, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ευτελίσουν μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Γι΄αυτό, καλό θα ήταν, την επόμενη φορά που κάποιος τους αποκαλέσει «τσόκαρο», απλώς να προσπαθήσουν να μην τον επιβεβαιώσουν.
Να σταματήσουν τα «διαδραστικά» θεάματα.
Ό,τι θα σκεφτόσασταν για έναν μάγειρα που σας βάζει να βοηθήσετε στο μαγείρεμα του φαγητού στο εστιατόριο του ή για την μεταφορική εταιρεία που σας βάζει να κουβαλήσετε στη μισή διαδρομή, θα πρέπει να σκέφτεστε και για τους καλλιτέχνες που σας παρουσιάζουν διαδραστικά θεάματα. Φίλε καλλιτέχνη, ας κάνουμε αυτό που ο καθένας ισχυρίζεται ότι ξέρει καλύτερα κι ας μείνουμε στην μόνη διάδραση που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στον καλλιτέχνη και στο κοινό του, δηλαδή το χειροκρότημα ή την απουσία του. Μπορεί να μην έχεις ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στις ικανότητες σου, αλλά η βοήθεια του κοινού ταιριάζει περισσότερο σε παίχτη τηλεπαιχνιδιού παρά σε καλλιτέχνη.
Να μην υπάρχει ούτε ένας γονιός που δεν εμβολιάζει τα παιδιά του
Όπως φαίνεται η εξέλιξη δεν έχει την ίδια επίδραση σε όλους και υπάρχουν συνάνθρωποι που θα αισθάνονταν πιο άνετα σε μια σπηλιά παρά σε ένα διαμέρισμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αν δεν ήταν γονείς και δεν ανάγκαζαν και τα παιδιά τους να ζήσουν στην ίδια σπηλιά. Αν δεν στερούσαν από τα παιδιά τους τις πιθανότητες επιβίωσης που έχουν τα άλλα παιδιά που έχουν την τύχη να γεννηθούν από γονείς που καταλαβαίνουν ότι τους κεραυνούς δεν τους ρίχνει ο Δίας και αυτό για το οποίο μπορεί να κατηγορηθεί ο εμβολιασμός είναι ότι με τις ζωές που σώζει χειροτευρεύει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού.
Ένα καθαρό ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με δίκαιες διαιτησίες.
16°
