Δεν νομίζω να υπάρχει συμπολίτης που να μην είναι σίγουρος για την ειλικρίνεια με την οποία τα κυβερνητικά στελέχη αναφέρονται στην ανάγκη χωρισμού της Εκκλησίας και του Κράτους. Τα τρία χρόνια που έχουν περάσει με Αριστερή (και λίγο εθνικιστικολαϊκιστικοκαραμανλική) κυβέρνηση δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών. Οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς, έντιμοι, ικανοί και αποτελεσματικοί.
Όπως όλοι καταλαβαίνετε το θέμα του χωρισμού της Εκκλησίας με το Κράτος είναι ζωτικής σημασίας για την κυβέρνηση του Αλέκση και γι’ αυτό και αντιμετωπίζεται με την πρέπουσα σοβαρότητα από τον Αριστερό ηγέτη. Κι επειδή πολλά παπαγαλάκια του Μινώταυρου του νεοφιλελευθερισμού και της Μαρέβας αμφισβητούν τις προθέσεις του Αλέκση σας παρουσιάζω όλες τις μάχες που έχει δώσει με την Εκκλησία. Μάχες που αποδεικνύουν ότι η πρόταση για χωρισμό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία αλλά το τελευταίο κεφάλαιο σε έναν πόλεμο που κρατάει εδώ και χρόνια.
1. Το πέταγμα του περιστεριού
Είναι Θεοφάνεια και ο Αλέκσης μας είναι αναγκασμένος να παρεβρεθεί σε μια θρησκευτική γιορτή. Ως γνήσιος επαναστάτης αρπάζει ένα περιστέρι, σύμβολο του Αγίου του Πνεύματος, και το πετά μακριά απαξιωτικά. Αργότερα, ξανά στα Θεοφάνεια, πέρασε την αλυσιδίτσα με το σταυρουδάκι στον κολυμβητή που έπιασε τον σταυρό, μόνο και μόνο για να δείξει ότι Θρησκεία=Αλυσίδα=Σκλαβιά.
2. Το πέταγμα του Φίλη
Οι υποχωρήσεις που έκανε ο σύντροφος υπουργός Παιδείας Φίλης στις επιθυμίες του αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου εξόργισαν τον ανυποχώρητο Αλέκση που δεν ήθελε να κάνει ούτε βήμα πίσω στο θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών. Το αποτέλεσμα ήταν να διώξει τον υποχωρητικό Φίλη.
Σε μια αναγνωριστική επίσκεψη στην έδρα του εχθρού, στο Άγιο το Όρος, ο Αλέκσης ζήτησε να μείνει μόνος με μια εικόνα της Παναγίας. Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός μίλησε πολύ σκληρά στην εικόνα και της έδειξε ότι δεν αστειεύεται. Οι μοναχοί λένε ότι από τότε η εικόνα δεν είναι η ίδια. Δείχνει σημάδια φόβου με το παραμικρό και δακρύζει κάθε φορά που ακούει το όνομα Αλέκσης ή τη λέξη Αριστερά.
4. Αγιασμοί
Από τη Βουλή μέχρι κι εγώ δεν ξέρω πού, ο Αλέκσης δεν αφήνει αγιασμό να πάει χαμένος. Γιατί ξέρει ότι κάθε αγιασμός είναι μια καλή ευκαιρία να κοιτάξει άγρια έναν παπά στα μάτια και να του δώσει να καταλάβει πως οι μέρες που Κράτος και Εκκλησία πήγαιναν χεράκι-χεράκι είναι μετρημένες.
Ο Αλέκσης δεν σηκώνει αρχιερέα στο σπαθί του. Γι’ αυτό, κάθε φορά που συναντιέται με τον Ιερώνυμο ή τον Βαρθολομαίο ή κάποιον μητροπολίτη τους τρίζει τα δόντια και προετοιμάζει την αναπόφευκτη ρήξη. Και μπράβο του.
