Σε κάθε πολιτική κουβέντα αναφερόμενη σε μεταρρυθμιστές πολιτικούς γίνεται ιδιαίτερη μνεία στον Γιαννίτση, τον Σπράο, τον Πεπονή και άλλους. Και όλοι αναγνωρίζουν ότι είχαν δίκιο και ότι αν είχαμε τολμήσει τις αλλαγές που πρότειναν δεν θα είχαμε φτάσει στην χρεοκοπία. Αλλά στην κάλπη δεν τους ψήφισε κανένας.
Το «πρόβλημα» με το Ποτάμι είναι ότι μοιάζει υπερβολικά με τον Γιαννίτση, τον Πεπονή, και όλους όσους «επίμονους κηπουρούς» της πολιτικής εργάστηκαν για το κοινό όφελος και όχι για το δικό τους όφελος. Τα λένε καλά, έχουν πρόγραμμα και θέσεις, έχουν εντοπίσει τα προβλήματα στην οικονομία και στην διαμόρφωση του κράτους, έχουνε προτείνει και τις λύσεις αλλά... Αλλά, δεν τους στηρίζει κανένας, όλοι προτιμούν τα ψέματα των κομμάτων εξουσίας. Το Ποτάμι είναι σαν τον Γιαννίτση. Πολλοί αναγνωρίζουν ότι τα λέει καλά, αλλά δεν εισακούεται.
Μπορείς να κατηγορήσεις το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη για τεράστια λάθη στον πολιτικό κομματικό του σχεδιασμό. Χαλαρό κόμμα, βουλευτές σε τρικυμία, ήπιες αντιδράσεις στις επιθέσεις των τρολ και των ΜΜΕ, ελιτισμός, το τραγικό λάθος της συμμετοχής στο ΚΙΝΑΛ μετά την απόρριψη της e-vote, απειρία. Όμως στην πολιτική του χάραξη όποτε χρειάστηκε να πάει την χώρα μπροστά ήταν εκεί. Και κόντρα σε όλους, μόνος του, μόνο του, όποτε χρειάστηκε. Στην ανάγκη για συμφωνία με την ΕΕ τον Iούνιο του 15, στο δημοψήφισμα, στο μακεδονικό, στο σύμφωνο συμβίωσης, στο τζαμί, στο προσφυγικό, στην ταυτότητα φύλου, στην αναδοχή, στο ίδρυμα της Τήνου κλπ. Όποτε το Ποτάμι χρειάστηκε να πει «όχι», το τόλμησε, δεν κρύφτηκε πίσω από τα ψηφαλάκια. Στις τηλεοπτικές άδειες, στην απλή αναλογική, στην διάλυση της παιδείας, στο ασφαλιστικό, στις φοροαπαλλαγές της κυβέρνησης στην εκκλησία, στα φιλοδωρήματα σε συνταξιούχους, στα δάνεια των κομμάτων, στους διορισμούς ημετέρων. Και θα το έκανε ανεξαρτήτως ποιο κόμμα είναι κυβέρνηση. Είτε είναι η ΝΔ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ (η πολιτική τους είναι σχεδόν ταυτόσημη), νομίζω είναι ξεκάθαρο ότι το Ποτάμι τις ίδιες θέσεις θα υποστήριζε, χωρίς τις κωλοτούμπες που κάνουν τα άλλα κόμματα βάζοντας πάνω από την πολιτική το κομματικό συμφέρον.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συνέντευξη του Θεοδωράκη στον Ενικό για την αποτίμηση της στάσης του για το «Φέρτε πρόγραμμα που διασφαλίζει το ευρωπαϊκό μας μέλλον και ας το λένε και Ρόζα Λούξεμπουργκ» και το «φέρτε μια συμφωνία, το δίλημμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή αλλά ευρώ ή φτώχεια, ευρώ ή μόνιμη λιτότητα», όταν τα υπόλοιπα κόμματα έβλεπαν τον γκρεμό και σιωπούσαν μην χάσουν αντιμνημονιακά ψηφαλάκια, και μετά κρύφτηκαν πίσω από τον Θεοδωράκη.
Ακούγοντας την σφοδρή κριτική και τις κραυγές του Χατζηνικολάου πιστεύεις ότι το Ποτάμι έφερε το 3ο μνημόνιο, έκανε κωλοτούμπα το όχι-ναι στο δημοψήφισμα, ψήφισε το 3ο και το 4ο μνημόνιο και ότι ευτυχώς που ο Τσίπρας και ο Χατζηνικολάου ακόμα παλεύουν να σώσουν τους πολίτες από τα μνημόνια που υπέγραψε το Ποτάμι! Αν την συγκρίνεις δε με την συνέντευξη χάδι του δημοσιογράφου με τον πρωθυπουργό είσαι πεπεισμένος ότι ο Θεοδωράκης ευθύνεται για τα μνημόνια και όχι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ευτυχώς ή δυστυχώς στο Ποτάμι συναντάμε την «πρωτοτυπία» ότι δουλέψε περισσότερο για την Ελλάδα, και λιγότερο για το κόμμα του. Αυτό θα έπρεπε να είναι και το σωστό, αλλά δεν φτάνει. Ήρθε ο χρόνος και η ανάγκη το Ποτάμι και ο Σταύρος Θεοδωράκης με την ίδια γενναιότητα να δουλέψουν και για το κόμμα, να διορθώσουν τα λάθη και να φύγουν μπροστά. Να μείνουν ως ένα φωτεινό σημάδι γενναιότητας, τιμιότητας, ειλικρίνειας και αισιοδοξίας στην εποχή των τεράτων. Ασυμβίβαστοι. Να χαράξουν τον δρόμο μαζί με τους πολίτες που έχουν απομακρυνθεί αηδιασμένοι από την πολιτική. Και οδηγός πρέπει να είναι μια ακόμη «πρωτοτυπία» που το ξεχώρισε. Είναι το μοναδικό κόμμα που η πλειοψηφία των μελών φίλων και ψηφοφόρων του συμμερίστηκε αλλά αρνήθηκε να ακολουθήσει μια κεντρική του πολιτική επιλογή, να συμπορευτεί με το ΚΙΝΑΛ. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να αλλάξει, επιμένει να βάζει το κόμμα πάνω από την χώρα, οι πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. "Get up, stand up, don't give up the fight" το σύνθημα.
Υ.Γ. Πολλοί πιστεύουν ότι το ποτάμι θα φύγει από το ΚΙΝΑΛ γιατί ο Θεοδωράκης δεν εκλέχθηκε πρόεδρος του. Λάθος, το ποτάμι και ο Θεοδωράκης θα έπρεπε να φύγουν από το ΚΙΝΑΛ ακόμα και αν είχε βγει πρόεδρος του. Γιατί το ΚΙΝΑΛ απέτυχε να γίνει το νέο που ευαγγελιζόταν, έμεινε ένας δούρειος ίππος των επαγγελματιών πολιτικών του ΠΑΣΟΚ που επιμένει στο βαθύ πελατειακό κράτος, και το Ποτάμι οφειλει να επιμείνει στις θέσεις του ακριβώς απέναντι. Η πολιτική πρέπει να παράγει έργο για τους πολίτες, όχι να απομακρύνει τους πολίτες από την πολιτική.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
