Ο μέσος όρος ανεργίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας (ILO), περίπου 6%, όταν στις ΗΠΑ φθάνει στο 7,6%. Αυτό θα έπρεπε να σημαίνει πως οι Αμερικανοί εργαζόμενοι είναι σε πιο δεινή θέση από τους εργαζομένους πολλών άλλων χωρών. Τα στατιστικά στοιχεία, όμως, είναι παραπλανητικά. Όπως επισημαίνει σε σχετικό δημοσίευμά του το περιοδικό Bloomberg Businessweek, η ανεργία είναι, σε μεγάλο βαθμό, μια πολυτέλεια των πλούσιων χωρών.
Το αμερικανικό περιοδικό αναφέρεται στα δισεκατομμύρια των ανθρώπων ανά τον κόσμο που δουλεύουν ατελείωτες ώρες σε αγρούς ή ως περιπλανώμενοι παλαιοπώλες ή σε διάφορες άλλες δραστηριότητες που επισήμως δεν υφίστανται και αναζητούν απεγνωσμένα κάποια δουλειά που να τους διασφαλίζει τα αναγκαία. Το πρόβλημα αυτό της υποαπασχόλησης είναι καίριο στην πρόκληση της οικονομικής ανάπτυξης σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα, πάντα, με το σχετικό δημοσίευμα του Bloomberg Businessweek, έρευνες σχετικές με τις αγωνίες των ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης φέρουν το εισόδημα και την απασχόληση πάντα και παντού στην πρώτη θέση.
Οι έρευνες σε πολλές και διάφορες χώρες καταδεικνύουν πως μια απόλυση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα που μπορεί να δεχθεί η ευημερία των ανθρώπων. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί κανείς να σκεφτεί πως η δυστυχία της ανεργίας είναι πρόβλημα του πλούσιου κόσμου. Σύμφωνα με την ILO, η ανεργία στο Πακιστάν είναι μόλις 5,2% και στην Ινδία 4,2%. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στο Πακιστάν και στην Ινδία εργάζεται σε αγροτικές καλλιέργειες μικρής κλίμακας ή ως «αυτοαπασχολούμενοι» σε άτυπες μικροεπιχειρήσεις. Το ίδιο ισχύει και για μεγάλο μέρος του αναπτυσσόμενου κόσμου. Οι οικονομολόγοι Ραφαέλ Λα Πόρτα και Αντρέι Σλέιφερ του αμερικανικού Γραφείου Οικονομικών Ερευνών εκτιμούν πως στις φτωχότερες χώρες περισσότερα από τα 2/3 του εργατικού δυναμικού απασχολούνται με αυτόν τον τρόπο.
Τα αγροκτήματα τα οποία διαχειρίζονται οι φτωχότεροι άνθρωποι στον κόσμο είναι συνήθως μικρά και ανεπαρκή και απαιτούν πολύ εργασία για μικρή παραγωγή. Γι’ αυτό και οι αγροτικές οικογένειες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, που ζει με λιγότερο από 1,25 δολ. την ημέρα.
Η πλειονότητα των επιχειρήσεων που διαχειρίζονται οι φτωχοί του κόσμου δεν είναι παρά μικρά καταστήματα και περίπτερα με ελάχιστες πωλήσεις. Το αμερικανικό περιοδικό επικαλείται έρευνα συνεργατών του ΜΙΤ που καταδεικνύει πως ένα μέσο κατάστημα αυτού του είδους αποφέρει κέρδη ύψους μόλις 133 δολαρίων ετησίως. Η τόσο χαμηλή αυτή παραγωγικότητα εξηγεί τους λόγους που 1,3 δισ. εργαζόμενοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα, όταν οι άνεργοι παγκοσμίως εκτιμάται ότι δεν ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια άτομα.
Η ίδια έρευνα καταδεικνύει πως στον αναπτυσσόμενο κόσμο, εκείνοι που έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο είναι οι συγκριτικά επιτυχημένοι επιχειρηματίες που με τη δουλειά τους αναρριχήθηκαν στη μεσαία τάξη.
17°
