H επιστολή αποχώρησης Μπίστη από τη ΔΗΜΑΡ

Με επιστολή του προς την ΚΕ της ΔΗΜΑΡ ο Νίκος Μπίστης γνωστοποιεί την αποχώρησή του από το κόμμα. Τονίζει ότι «Το "παρών" στα μέτρα, δηλαδή η μη υπερψήφιση τους που πρακτικά ισοδυναμεί με καταψήφιση δεν είναι μια μικρή αλλαγή, είναι ανατροπή της πολιτικής μας» και προβλέπει στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιστολή του Νίκου Μπίστη προς την ΚΕ της ∆ΗΜΑΡ:

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες , ευχαριστώ για την πρόσκληση να παρευρεθώ στην ΚΕ. ∆υστυχώς για λόγους ανεξάρτητους της θέλησης µου δεν θα µπορέσω γιατί θα είµαι εκτός Αθηνών. Σας στέλνω την τοποθέτηση µου που σε

γενικές γραµµές σας είναι γνωστή.  Θεωρώ ότι µε την έξοδο της περασµένης Πέµπτης από την κυβέρνηση ολοκληρώθηκε µια πορεία που έχει ξεκινήσει από τα µέσα Οκτωβρίου του 2012 από την σηµαδιακή εκείνη συνεδρίαση της ΚΕ που αποφάσισε το «παρών» στα µέτρα µε πρόσχηµα τα εργασιακά. Θέλω να υπενθυµίσω όσα είχα πει σε εκείνη την συνεδρίαση, γιατί δυστυχώς είναι τραγικά επίκαιρα:

«Το "παρών" στα µέτρα, δηλαδή η µη υπερψήφιση τους που πρακτικά ισοδυναµεί µε καταψήφιση δεν είναι µια µικρή αλλαγή, είναι ανατροπή της πολιτικής µας. Συνιστά – ανεξαρτήτως προθέσεων – την έναρξη της σταδιακής απαγκίστρωσης από την

τρικοµµατική κυβέρνηση. Μοιραία και αναπόφευκτα οδηγούµαστε εκεί, η µια κίνηση θα φέρει την άλλη… Καλά κάναµε και διαπραγµατευτήκαµε, κάποια πράγµατα κερδίσαµε και εκείνη ήταν η ώρα για τον έντιµο συµβιβασµό. Αυτοπαγιδευτήκαµε

στην αδιαλλαξία µας. …Ας δούµε τώρα τις συνέπειες αυτής της ακατανόητης στροφής:

1. Αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης είτε φύγουµε είτε µείνουµε µε το ένα πόδι µέσα.

2. Αποσταθεροποίηση του σκληρού πυρήνα που διαµόρφωσε η ∆ΗΜΑΡ µετά τις εκλογές του Ιουνίου όταν υπεραναπλήρωσε τις απώλειες προς τον ΣΥΡΙΖΑ κερδίζοντας 45% καινούργιους ψηφοφόρους. Ο κόσµος αυτός που µας έδωσε εντολή για λύση και επικρότησε την συµµετοχή µας στην κυβέρνηση είναι δύσκολο να κατανοήσει µια στροφή που εκθέτει την κυβέρνηση σε κίνδυνο µε συνέπειες στην εκταµίευση της δόσης και την παραµονή της χώρας στην ευρωζώνη.

3. Ανάδειξη του Σαµαρά – παρά το βεβαρηµένο παρελθόν του – σε συνεπή ευρωπαϊστή.

4. Φιλί ζωής στον Βενιζέλο και το χειµαζόµενο ΠΑΣΟΚ. Επί τρεις µήνες το βασικό πλεονέκτηµα της ∆ΗΜΑΡ απέναντι στον άλλο κυβερνητικό εταίρο ήταν ότι εµείς είµασταν σταθεροί και υπεύθυνοι ενώ το ΠΑΣΟΚ έκανε συνεχή µπρος πίσω. Την κρίσιµη όµως στιγµή εµείς εµφανιζόµαστε έτοιµοι να κάνουµε ένα γιγαντιαίο βήµα πίσω ενώ ο Βενιζέλος παρά τα εσωκοµµατικά του προβλήµατα πιστώνεται µε υπεύθυνη στάση.

5 Εξανεµίζεται το προβάδισµα που είχε κατακτήσει η ∆ΗΜΑΡ να αποτελεί τον αναδυόµενο πόλο συσπείρωσης της κεντροαριστεράς και της µεταρρυθµιστικής αριστεράς . Τα περισσότερα στελέχη του χώρου που είχαν φτιάξει στεφάνι συµπάθειας και υποστήριξης γύρω µας θα αποµακρυνθούν.

6. Απόλυτη επιβράβευση της κριτικής και της πίεσης που άσκησε µε κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ επάνω µας από την στιγµή που µπήκαµε στην κυβέρνηση. Η στροφήαναγκαστικά και ανεξαρτήτως προθέσεων θα εξυπηρετήσει τον ΣΥΡΙΖΑ γκρεµίζοντας τα αναχώµατα που συστηµατικά φτιάξαµε θα ενισχύσει τάσεις συνεργασίας µαζί του.

Κάποιοι καλοπροαίρετοι σύντροφοι, τότε θεώρησαν υπερβολική την κριτική µου. Είναι οι ίδιοι που ένα µήνα µετά θεώρησαν βιαστική την παραίτηση µου από την θέση του Υπεύθυνου ∆ιεύρυνσης της ∆ΗΜΑΡ όταν ο Φώτης Κουβέλης και οι ίδιοι άνθρωποι που τον στήριξαν στην οριστική αλλαγή πορείας την προηγούµενη βδοµάδα, είχαν τορπιλίσει το Φόρουµ ∆ιαλόγου. Αυτό δηλαδή που ένα µήνα πριν είχαν εγκρίνει. Και τότε σε µικρογραφία έγινε ό,τι την προηγούµενη βδοµάδα.

Άλλαξε γνώµη ο Πρόεδρος, άλλαξαν και οι υπόλοιποι πλην ελαχίστων που έχουν γνώµη και κότσια. Έτσι βήµα, βήµα φτάσαµε στο µοιραίο έχοντας τινάξει στον αέρα τους δυο βασικούς λόγους ύπαρξης της ∆ΗΜΑΡ, ως υπεύθυνης Αριστεράς. Την

συµµετοχή, µεσούσης της µεγαλύτερης µεταπολιτευτικής κρίσης, σε µια κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης και την συγκρότηση της κεντροαριστεράς. Τα περί ΕΡΤ αρνούµαι και να τα σχολιάσω. Αποτελούν κραυγαλέο πρόσχηµα. Τόσο κραυγαλέο ώστε

κάποιοι όψιµοι υπερασπιστές της κοµµατικής γραµµής µέχρι την Τετάρτη διαπραγµατεύονταν θέσεις διευθυντών νοσοκοµείων, και άλλα συναφή µε βάση το περίφηµο 4 2 1.. Μόνο που αυτή την φορά φρόντισαν να µην βγάλουν εσωκοµµατικό «κάλεσµα»., µε µορφή εγκυκλίου. Μετά συνειδητοποίησαν ότι η κυβέρνηση είναι «µονοκοµµατική» και αγανάκτησαν. Στην ουσία τώρα :την ώρα που είχαµε όλη την δυνατότητα, µετά το στραπατσάρισµα του Σαµαρά µε την ΕΡΤ να απαιτήσουµε άλλη λειτουργία της κυβέρνησης, άλλους συσχετισµούς στο εσωτερικό της, νέα προγραµµατική συµφωνία, φύγαµε και κάναµε µετέωρο βήµα προς τα πίσω. ∆ηλαδή,  προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι και να ειπωθεί σήµερα στην ΚΕ, όσα «απεταξάµην τον ΣΥΡΙΖΑ» και αν ακουστούν , το βήµα εκεί θα προσγειωθεί και το έδαφος προετοιµάζεται µε σχετικές δηλώσεις του τύπου « Εδώ πήγαµε µε την Ν∆, γιατί να µην πάµε και µε τον ΣΥΡΙΖΑ», «κάντε λίγο πίσω εσείς να τα βρούµε» (Όχι, κάντε λίγο εµπρός εσείς , απαντάνε από τον ΣΥΡΙΖΑ). Και έπεται συνέχεια. Και είναι «λογική» µια τέτοια εξέλιξη, αφού µε την γραµµή που τραβάµε, χάνουµε προς δύο κατευθύνσεις : Οι αντιµνηµονιακοί αισθάνονται δικαιωµένοι γιατί σε αυτή την

γραµµή απόσυρσης µας καλούσαν. Μόνο που αυτοί έχουν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κεντροαριστεροί, που ζητούσαν να γίνουµε η µεταρρυθµιστική εµπροσθοφυλακή, είναι οργισµένοι και αποµακρύνθηκαν εν µια νυκτί. Όταν θα αρχίσουν οι

ερωτοτροπίες από τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα κάνει τα ανοίγµατα του αναζητώντας συµµάχους, θα είναι πολύ δύσκολη η απόρριψη. Γιατί το φάντασµα της εκλογικής κατάληξης του ΛΑΟΣ – Καρατζαφέρη θα πλανάται πάνω µας. ∆υστυχώς τα µεγέθη

είναι αµείλικτα και επιβάλλουν επιλογές.

Ένα κοµµάτι του κόµµατος – που το σέβοµαι γιατί από την πρώτη στιγµή ήταν αντίθετο µε πολιτική επιχειρηµατολογία στην συµµετοχή στην κυβέρνηση – αποτελεί από την προηγούµενη Πέµπτη µέρος της νέας πλειοψηφίας. Σε αυτό προστίθεται το

κοµµάτι εκείνο που µέχρι χτες όχι µόνο υποστήριζε την συµµετοχή αλλά την προωθούσε και εµπράκτως βάσει του 4- 2- 1. Αυτό το κοµµάτι είναι που µε ανησυχεί περισσότερο και σας κάνω την πρόβλεψη ότι θα πρωτοστατήσει (ήδη το κάνει) στην

προσέγγιση µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Την βασική, όµως, ευθύνη, για την πολιτική παρεκτροπή της ∆ΗΜΑΡ έχει ο Φώτης Κουβέλης. ∆εν άντεξε, γιατί τώρα τέλειωναν τα ψέµατα, έπρεπε να αποφασίσει την πραγµατική συµµετοχή του κόµµατος, πιθανώς

και του ίδιου στην κυβέρνηση και την άµεση (όχι δια των Ρουπακιώτη και Μανιτάκη που ούτε µεταξύ τους µπορούσαν να συνεννοηθούν) ανάληψη ευθύνης για τηνυλοποίηση των µνηµονιακών υποχρεώσεων της χώρας. Το µαύρο στην ΕΡΤ ήταν το

βολικό πρόσχηµα για την αυλαία «της Αριστεράς της ευθύνης.». Κατόπιν εορτής και αφού επί εξάµηνο υπονόµευσε κάθε προσπάθεια για την συγκρότηση της µεγάλης κεντροαριστεράς , στην προχθεσινή του δήλωση ο Πρόεδρος της ∆ΗΜΑΡ εξήγγειλε για πολλοστή φορά «την ανάληψη πρωτοβουλιών για την ανασυγκρότηση του ευρύτερου, δηµοκρατικού, µεταρρυθµιστικού και σοσιαλιστικού χώρου». Όταν οι πράξεις ωχριούν, οι λέξεις περισσεύουν. ‘Όλα αυτά σηµαίνουν στην καλύτερη περίπτωση ∆ΗΜΑΡ- Συνεργαζόµενοι. Στην πιο ρεαλιστική εκδοχή, ΣΥΡΙΖΑ – Συνεργαζόµενοι για τους λόγους που προανέφερα. Ο κόσµος όµως της κεντροαριστεράς που απαιτεί µεταρρυθµίσεις και συγκρότηση µιας ισχυρής

παράταξης ανάµεσα στην Ν∆ και τον ΣΥΡΙΖΑ θα αντιµετωπίσει µε ψυχραιµία και µε ανάληψη πρωτοβουλίας µεγάλου βεληνεκούς την κατάσταση. Και αυτή την φορά θα την φέρει σε αίσιο πέρας».

Δ.Κ.