H αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει δημιουργεί ένα ανθυγιεινό πολιτικό περιβάλλον. Η Νέα Δημοκρατία αισθάνεται την αυτοπεποίθηση της πολιτικής κυριαρχίας και παράγει μόνο επικοινωνία, το περίφημο «grecovery», χωρίς να αναλώνει ενέργεια για τη διαμόφωση ενός εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση, δηλαδή για την ανατροπή των αιτίων που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου.
Το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η δυσκολία σύνθεσης των συνιστωσών. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πιο εύκολα μπορεί να βγάλει άκρη με τα κόμματα μέσα στο κόμμα παρά να απαντήσει στο ερώτημα τι ακριβώς θα κάνει για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, αν η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης δεν αποδώσει. Η Αριστερή Πλατφόρμα έχει απάντηση, την κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή, και δεν διαφέρει πολύ από τις θέσεις του ΚΚΕ, του Αλ. Αλαβάνου, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας αναζητά τη λύση στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά δεν περνά από το γενικό στο ειδικό και από το διακηρυκτικό στο συγκεκριμένο, αποφεύγοντας να περπατήσει στη θερμή περιοχή και να αντιμετωπίσει το ερώτημα: Τι θα γίνει αν η Μέρκελ δεν ανοιγοκλείσει πρώτη τα βλέφαρα;
Στο ιδρυτικό συνέδριο του Ιουλίου θα κριθεί η μετάβασή του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε ένα ενιαίο κόμμα μετά από αυτοδιάλυση των συνιστωσών. Την αρχή θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας κηρύττοντας το τέλος του Συνασπισμού, τον Ιούνιο. Παράλληλα με την εσωκομματική μάχη για τη δομή και τους κανόνες λειτουργίας, διεξάγεται μία αμιγώς ιδεολογική αντιπαράθεση για το πρόγραμμα μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η πλειοψηφία επιμένει στο ευρώ, ενώ η μειοψηφία επαγγέλλεται συνεργασία με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και προετοιμάζει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα με φθηνά φάρμακα από την Ινδία για τη δύσκολη μεταβατική περίοδο. Η Αριστερή Πλατφόρμα κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή ένα εξαιρετικά αναλυτικό κείμενο με πολύ συγκεκριμένες θέσεις, που περιλαμβάνουν από την αμφισβήτηση της παρουσίας της Cosco στον Πειραιά, μέχρι νομοθεσία για τη συγκράτηση της φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό. Αντίθετα, η ηγεσία αποφεύγει να εξηγήσει ποιο είναι το «σχέδιο Β» σε περίπτωση που οι εταίροι δεν δείξουν εποικοδομητική διάθεση μετά την ακύρωση του μνημονίου, δεν προσδιορίζει τους δυνητικούς κυβερνητικούς εταίρους του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τις πηγές χρηματοδότησης για την κάλυψη των ελλειμμάτων.
Το επιχείρημα της Κουμουνδούρου είναι ότι όταν πρόκειται να διαπραγματευτείς σοβαρά και σκληρά δεν ανοίγεις από πριν τα χαρτιά σου. Οταν όμως η Αριστερή Πλατφόρμα λέει ευθέως ότι ζητούμενο είναι η αναζήτηση συμμαχιών με αριστερά κόμματα εκτός ΕΕ, από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Κεντρική Ασία, τότε όσα δεν λέει η πλειοψηφία απλώς προκύπτουν ως αυτονόητα από όσα λέει η μειοψηφία.
Η τακτική της υπόσχεσης φανταστικών παραδείσων έφτασε στα όριά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ είτε θα διαμορφώσει μία πρόταση ορθολογική και συγκεκριμένη, είτε θα παραμείνει κόμμα διαμαρτυρίας και συντήρησης διεκδικώντας το ανέφικτο, την επιστροφή στο status quo ante, η οποία δεν πρόκειται να συμβεί γιατί η εποχή του εύκολου και φθηνού δανεισμού τελείωσε οριστικά. Μαζί της εξαντλήθηκε και η δυνατότητα κατασκευής συλλογικών ψευδαισθήσεων για λεφτά χωρίς δουλειά και ανάπτυξη χωρίς παραγωγική βάση.
Η Ναόμι Κλάιν, ο Σλαβόι Ζίζεκ, ο Ταρίκ Αλί, ο Νόαμ Τσόμσκι και όλοι διανοούμενοι που υποστηρίζουν μια αριστερή απάντηση στην κρίση έχουν δίκιο, αλλά δεν μπορούν να υποδείξουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάταξης μιας χώρας που για δεκαετίες ευημερούσε διογκώνοντας ένα αναποτελεσματικό κράτος και καταναλώνοντας ασύστολα χωρίς να παράγει. Ακόμη και αν ο καπιταλισμός αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο, που δεν διαφαίνεται στο ορίζοντα, η ελληνική εκδοχή του θα παραμείνει παρακμιακή.
Είτε θα εξαφανίσουμε τις εθνικές αιτίες της κρίσης, είτε θα μας εξαφανίσουν.
