Η 4η Μαρτίου είναι μία ημερομηνία που μπορεί να αποδειχτεί καθοριστική για τις εξελίξεις στην Ε.Ε. και φυσικά στην Ελλάδα. Θα ανακοινωθεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των περίπου 450.000 μελών του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή ή μη σε κυβέρνηση συνασπισμού με τους Χριστιανοδημοκράτες υπό την καγκελάριο κ. Μέρκελ. Την ίδια ημέρα πραγματοποιούνται βουλευτικές εκλογές στην Ιταλία, η οποία έχει την τρίτη σημαντικότερη οικονομία στην Ευρωζώνη, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια το αποτέλεσμα.
Η θυσία της Μέρκελ
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της κοινής γνώμης, δύο στους τρεις γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες λένε τώρα ναι στην κυβερνητική συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες, στο πλαίσιο του λεγόμενου Μεγάλου Συνασπισμού. Φαίνεται ότι ξεπέρασαν τις αντιρρήσεις τους ύστερα από την παραχώρηση σε αυτούς, με πρωτοβουλία της κ. Μέρκελ, του πανίσχυρου Υπουργείου Οικονομικών στο οποίο δέσποζε με την παρουσία του κατά τη διάρκεια των ετών της κρίσης ο κ. Σόιμπλε, δεύτερη σημαντικότερη προσωπικότητα στον χώρο των Χριστιανοδημοκρατών, μετά την καγκελάριο.
Παρά το γεγονός ότι το ποσοστό των Σοσιαλδημοκρατών έπεσε στο 20% γιατί η βάση τους αντιδρά στις δεσμεύσεις της συνεργασίας με τους Χριστιανοδημοκράτες, δύσκολα θα αρνηθούν την ανανέωσή της εφόσον εξασφαλίζουν μεταξύ άλλων το Υπουργείο Εξωτερικών, το Υπουργείο Εργασίας και φυσικά το Υπουργείο Οικονομικών. Μπορούν να υποστηρίξουν ότι θα έχουν τη δυνατότητα να προωθήσουν ζητήματα που ενδιαφέρουν τη βάση τους, αν και είναι δεσμευμένοι στη βάση μιας κυβερνητικής συμφωνίας 177 σελίδων και από τον κυρίαρχο ρόλο της καγκελαρίου Μέρκελ και της Καγκελαρίας. Η Ε.Ε. και η Ελλάδα χρειάζονται τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης συνασπισμού της κ. Μέρκελ για να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στη Γερμανία και να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες για την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, σε συνεργασία με τον πρόεδρο της Γαλλίας κ. Μακρόν.
Στο κυβερνητικό πρόγραμμα περιλαμβάνεται η δέσμευση για αύξηση της καθαρής συνεισφοράς της Γερμανίας στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Ο Μάρτιν Σουλτς, πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μπόρεσε να ενισχύσει την ευρωπαϊκή διάσταση του κυβερνητικού προγράμματος του νέου συνασπισμού προτού εξουδετερωθεί πολιτικά από τους συντρόφους του στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, υποχρεωθεί σε παραίτηση από την ηγεσία του και εγκαταλείψει τη φιλοδοξία του να καταλάβει τη θέση του υπουργού Εξωτερικών.
Πολιτική ρουλέτα
Κι ενώ οι πιθανότητες σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στη Γερμανία είναι σαφώς υπέρ της Ε.Ε. και της Ελλάδας, στην Ιταλία η κατάσταση είναι πολύ πιο μπερδεμένη. Η κεντροαριστερή κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία είναι δυναμικά υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης, δεν προβλέπεται να αντέξει στην εκλογική δοκιμασία της 4ης Μαρτίου. Τρία είναι τα πιθανά σενάρια για την επόμενη ημέρα.
Πρώτον, επιστροφή στην πολιτική κυριαρχία του Μπερλουσκόνι, ο οποίος θα στηριχτεί σε μια νέα πλειοψηφία που θα αποτελείται από την Forza Italia, το κόμμα του οποίου ηγείται, τη ξενοφοβική Λέγκα του Βορρά και το σκληρό δεξιό έως ακροδεξιό μικρό κόμμα του Αδέλφια της Ιταλίας. Στην περίπτωση επιβεβαίωσης αυτού του σεναρίου, την κατάσταση θα μπορούσε να βοηθήσει η μετακίνηση του μετριοπαθούς Αντόνιο Ταγιάνι από την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην πρωθυπουργία της Ιταλίας.
Το δεύτερο σενάριο, το οποίο μοιάζει με σενάριο καταστροφής, θα είναι η μετεκλογική συνεργασία του ενισχυμένου Κινήματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο και της Λέγκας του Βορρά με βασικό στόχο να πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα με το οποίο θα αμφισβητηθεί η συμμετοχή της Ιταλίας στην Ευρωζώνη. Εάν πραγματοποιηθεί αυτό το σενάριο, θα έχουμε οικονομική και πολιτική κρίση στην Ιταλία με συνέπειες για την Ευρωζώνη και φυσικά την Ελλάδα. Για παράδειγμα, το κόστος δανεισμού της Ιταλίας και άλλων υπερχρεωμένων χωρών στις διεθνείς αγορές θα αρχίσει να ανεβαίνει, ασκώντας μεγάλη δημοσιονομική και πολιτική πίεση.
Το τρίτο σενάριο, το οποίο είναι το σενάριο της ευχάριστης έκπληξης, με μικρότερες πιθανότητες πραγματοποίησης, θα είναι η κυβερνητική συνεργασία κεντροδεξιάς - κεντροαριστεράς μετά την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση για να συνεχίσει η Ιταλία την θετική οικονομική και ευρωπαϊκή πορεία των τελευταίων ετών.
Στις 4 Μαρτίου θα μάθουμε εάν ο Μακρόν θα έχει τη δυνατότητα να συνεργαστεί με μία ισχυρή και σταθερή γερμανική κυβέρνηση για την αντιμετώπιση πολλών ευρωπαϊκών εκκρεμοτήτων, μεταξύ των οποίων η κρίση της ελληνικής οικονομίας, και εάν θα υπάρχει κλίμα σταθερότητας και συνεργασίας στις σχέσεις Γερμανίας, Γαλλίας από τη μία πλευρά και της εξαιρετικά σημαντικής για την Ευρωζώνη Ιταλίας, από την άλλη.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
13°
