Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, για αρχή επιτρέψτε μου να διαχωρίσω τη θέση μου από τους πονηρούς συνανθρώπους και τις ακατανόητες ενστάσεις τους για την πεντακάθαρη υπόθεση Νοβάρτις.
Ο Δημήτρης «δύο χρόνια στο Αιγάλεω» Τζανακόπουλος προφανώς και επισκέφθηκε τα γραφεία της εισαγγελίας στον Άρειο τον Πάγο, την παραμονή της αποστολής της δικογραφίας στη Βουλή, απλώς και μόνο για να ρωτήσει αν τελείωσε η έρευνα για την υπόθεση και για κανέναν άλλο λόγο. Το ότι δεν έκανε την ερώτηση αυτή από το τηλέφωνο μπορεί να οφείλεται στο ότι του είχαν τελειώσει οι μονάδες ή στο ότι δεν είχε καλό σήμα και σε καμία περίπτωση σε κάποια πρόθεση να συννενοηθεί για το περιεχόμενο της δικογραφίας.
Η πίεση που ασκήθηκε στους μάρτυρες οι οποίοι, σύμφωνα με τον σύντροφο Πολάκη, κατέθεσαν για να απαλλαγούν από τις δικές τους κατηγορίες, δεν μπορεί να ήταν προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Άλλωστε, όλοι καταλαβαίνουμε πως ένας άνθρωπος που καταθέτει για να γλιτώσει το τομάρι του δεν μπορεί να υποκύψει σε κανενός είδους πίεση και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβής και ειλικρινής στην κατάθεσή του.
Το ότι το ψεύτικο όνομα ενός προστατευόμενου μάρτυρα, του Μάξιμου του Σαράφη, είναι μια νοσταλγική αναφορά σε δυο ιστορικά πρόσωπα της Αριστεράς, είναι άλλη μια σύμπτωση και όχι ένα κλείσιμο του ματιού των νονών του (με τον όρο «νονών» προφανώς εννοώ τους ανθρώπους που του βρήκαν αυτό το όνομα και τον «βάπτισαν»).
Το ξέρω ότι ο κόσμος είναι κακός, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να εμπιστευτούμε την ελληνική κυβέρνηση και δικαιοσύνη. Και πρέπει να δεχτούμε ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι τόσο περίεργο ωστέ να απασχολεί τον δημόσιο διάλογο. Έναν διάλογο στον οποίο πουθενά δεν είδα να γίνεται κουβέντα για το μόνο πραγματικά αξιόλογο της υπόθεσης: Την προσπάθεια να σπιλωθεί ο Κωνσταντίνος ο Εργατικός μέσα από μια κατάθεση η οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, αφήνει να εννοηθεί οτι ο Βασιλιάς της Τσικνοπέμπτης είναι είτε χαζός, είτε υπήρξε εντελώς αδιάφορος κατά την άσκηση των πρωθυπουργικών του καθηκόντων.
Πιο συγκεκριμένα, στη δικογραφία υπάρχει μια κατάθεση η οποία αναφέρει:
...ο τότε υπουργός υγείας Αβραμόπουλος παρέσυρε τον τότε πρωθυπουργό (Κ.Καραμανλή), ο οποίος τελούσε εν αγνοία, να εξαγγείλει ότι η Ελλάδα έπρεπε να παραγγείλει πανδημικά εμβόλια για το σύνολο του πληθυσμού της...
Κάποιοι πονηροί βρίσκουν πολύ περίεργο το ότι ο πρωθυπουργός κατά τη θητεία του οποίου η φαρμακευτική δαπάνη εκτοξεύτηκε σαν πύραυλος του Έλον Μασκ, δεν εμπλέκεται στην υπόθεση. Ισχυρίζονται, οι αδίστακτοι φαντασιόπληκτοι, ότι αυτό έχει να κάνει με τις καλές σχέσεις του Κωνσταντίνου του Αποτελεσματικού με τον ΣΥΡΙΖΑ όπως και με τη θητεία του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, Παπαγγελόπουλου, στην ΕΥΠ την περίοδο της πρωθυπουργίας του πιο εργατικού πολιτικού που έβγαλε ποτέ ο τόπος.
Πρόκειται προφανώς για ανοησίες που σκοπό έχουν να τραβήξουν την προσοχή από την ύπουλη και ελεεινή σκευωρία που θέλει να παρουσιάσει τον Κωνσταντίνο τον Ακούραστο ως έναν άβουλο πρωθυπουργό ο οποίος παρασύρονταν από τους υπουργούς του. Καταλαβαίνουν οι πονηροί σκευωροί πως δεν μπορούν να πλήξουν αλλιώς αυτό το Έβερεστ της πολιτικής ζωής του τόπου και δολίως προσπαθούν να σπείρουν στις Ελληνίδες και στους Έλληνες τον σπόρο της αμφιβολίας για την αντίληψη ή την εργατικότητά του.
Επειδή ο ίδιος ο Κωνσταντίνος ο Εργασιομανής ποτέ δεν θα υπερασπιστεί τον εαυτό του (κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη χρήση φωνητικών χορδών δημοσίως) είναι χρέος δικό μας να βροντοφωνάξουμε ότι ο σιωπηλός τυφώνας δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Και ότι ο μόνος τρόπος να αποκαταστήσουν οι πονηροί σκευωροί την τιμή και την υπόληψη του είναι να ζητήσουν συγνώμη και να ανασκευάσουν. Και να ομολογήσουν ότι κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο χαζός ή τόσο αδιάφορος για τόσα πολλά χρόνια. Και μπράβο του.
