Καλημέρα, φωνούλα μου γλυκιά. Είναι εφιαλτικό να ξαναβλέπω την Πασοκαρία ν’ αναμασά πεπαλαιωμένα, τη Νουδιά, τρελό παιδί χαρά γεμάτο, και να κουνάνε ούλοι τσι κουδουνίστρες των εκλογών. Μια μαλακία περιφερόμενη εν μέσων πρεμιερώνε. Στην Ευρώπη μάς λένε τελειωμένους κι εσύ, φωνούλα μου, παραμένεις ακάθεκτη, δεν σε τρομάζει ο κουρνιαχτός.
Χτες βράδυ –παγωνιά, ερημιά γύρω– καληνυχτίζαμε τους ηρωικούς θεατές μας, που ώρες-ώρες εκπλήσσομαι, πίστεψέ με, που τους βλέπω σαν το μελίσσι να μαζεύονται από το παραθυράκι του καμαρινιού – σε μια ώρα που όλοι γκρινιάζουνε ότι δεν έχουν κόσμο… μια Κυριακή αποκριάς με πολύ κρύο! Δόξα τω Θεώ κάποιο χέρι αγάπης μάς διαλέγει κάθε χρόνο κι αναρωτιέμαι, μη σας φανεί παράξενο, τι ν’ αυτό που κρατάει τη σχέση με τους θεατές μας σταθερή κι ανερχόμενη μια δεκαετία τώρα σ’ αυτά τα δρώμενα με θέμα; Η δουλειά!
Πήγα στο ρεπό στην Κύπρο για τις «Νεφέλες» με τον Μαστοράκη στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου επειδή το ήθελε ο Βαρνάβας (Κυριαζής) –όλοι μας κρατάμε από τον Κουν– κι είδαμε τα κορίτσια μας που θα κάμουν τις «Νεφέλες» μας. Ταλέντο παντού. Πανέτοιμες οι Κυπριωτοπούλες, δυνατές και με τέλειες φωνές… Θαύμα φαγητό θα γίνει!
Ομορφιά…Υπάρχουν γειτονιές με δίπατα σπίτια και κήπους. Περπατάς και είναι άνοιξη, και το ψιλόβροχο δεν σ’ ενοχλεί… «Ωραία περνάτε… και με αριστερή κυβέρνηση!». Τη ρίχνω στον ταξιτζή που με πάει αεροδρόμιο. «Δε βαριέστε, οι πρώτοι που τον παλεύουνε τον αρχηγό είναι τα συνεργαζόμενα κόμματα» είναι η απάντηση…
Ξέρεις, ο καλλιτέχνης… σε μια τέτοια ώρα που ο Σάκης πάει Γιουροβίζιον, μ’ ένα παντελώς τίποτα τραγούδι, μ’ ένα κακοφωτισμένο πάνελ επιτροπής και με τις απελπισμένες αφές Μαγγίρα με καούκες να κάνουνε τσι νόστιμες, την ώρα που η Ευρώπη απαντά με Άντριου Λόιντ Βέμπερ και Πατρίσια Κάας, σε μια ώρα που την κάνει ο Παλαιοκώωω… από Κορυδαλλό… «με την άνεσή σας, μετρ… μα πού βρίσκετε τα ελικόπτερα;». «Μια γυναίκα» λέει η τελεψώραση «από Ιτέα - Άμφισσα - Κορυδαλλό – υπερπολυτελή τζιπ κ.λπ., κ.λπ.»… Ξέρεις, ο καλλιτέχνης τα χάνει! Βυθίζομαι στην παρτιτούρα μπας και έρθει καμιά έμπνευση πρωτοπόρα! Να τον εκτονώνουμε το θυμό λέει η Αδριανή. Αριστούργημα. Μα πού ζούμε, μάγκες και κούκλες μου, χιόνια παντού κι αυτά χωρίς χαρά, τελικά, τι να σου τάξω να χαρείς, φωνούλα μου; Είμαι μέσα και σου γράφω για την άνοιξη, για τα ελεύθερα πνεύματα, για τη ζωή στην εξοχή, για τα νιάτα που δεν έχουν όνειρα…
Επιτέλους. Δεν Υπάρχει Κυρίαρχο Ρεύμα. Ο γλύκας μου, ο Ανδρουλάκης, μου χαρίζει το βιβλίο του «Είσαι έτοιμος για επανάσταση;». «Τι δουλειά έχετε, εσύ και η Μαρία, στο Πασόκ;» του λέω, γελάει, χαμογελάει… Κάτι τελικά δεν καταλαβαίνω, ότι η πολιτική είναι επάγγελμα! Ωραία, τότε αφού οι μετρήσεις θέλουν Πασόκ και Καραμανλή αρχηγό, τι να πω, ρε μωρά;
Γιατί δεν επιχειρείτε μια Συναστρία; Π.χ. να αγοράσει Καραμανλή το Πασόκ! Να πάθει κι ένα μπορνιόκο η παλαιοβλαχοδεξιά; Άσε δε, μην κάνεις το λάθος να ρωτήσεις κάτω απ’ το τραπέζι γνώμη εξέχοντος πασόκου για άλλον εξέχοντα πασόκο! Ένας έρωτας να πω; Μια σύμπνοια; Μια ενωτική αγάπη; Νομίζω να δοκιμαστούν ανταλλαγές στα 2 κόμματα εξουσίας, έτσι όπως γίναμε, να ξέρω κι εγώ ο πανάθλιος ψηφοφόρος με ποιο σόι θα με συμφέρει να πάω… να κάνω τη σκατοδουλίτσα μου. Γιατί; Όλα γίνονται! Απ’ την άλλη, αυτή η επιμονή των μετρήσεων κάτι δείχνει, ε; Δεν δείχνει; Θα το πω κι ας τ’ ακούσουν όσοι αντέχουν. Αν αυτός ο λυγμός δεν χτυπήσει τα σωθικά να γίνει δάκρυα ή κραυγή γι’ αυτό που δεν ζούμε πια, φωνούλες μου, δεν μας βλέπω καθόλου, μα καθόλου καλά! Τα σπίτια μας μέσα! Ψηφίζω Καίτη Ντάλη που ομολογεί ότι το πιο μεγάλο αμάρτημα είναι να σ’ απατούν και να μην το ξέρεις! Φίλοι μιλάνε για το πένθος των ζωντανών αποχωρισμών. Η άνοιξη φέτος θα πληγώσει τους απροετοίμαστους.
10°
