Μόλις φτάνουν αυτές οι μέρες, όταν πλησιάζει το Πάσχα, όλα αλλάζουν σ’ αυτή τη μαγική χώρα. Μπορεί να βρέχει ακόμα, αλλά είναι ζεστή βροχή, με ήλιο. Οι μέρες μεγαλώνουν, συνηθίζουμε το φως, σουρουπώνει αργά, με φως μέχρι το βράδυ. Μπορεί να είναι το φως. Άπλετο, εκτυφλωτικό, που διώχνει τα σκοτάδια. Μπορεί να είναι η ζέστη. Τα ρούχα γίνονται πιο ελαφρά, τα σώματα γίνονται πιο ελαφριά, πιο όμορφα, πιο διαθέσιμα. Μόλις φτάνουν αυτές οι μέρες, οι κάτοικοι της μαγικής χώρας το ξέρουν. Αρχίζει το «καλό» εξάμηνο.
Απ’ τα ανοιχτά παράθυρα των αυτοκινήτων ακούγονται πάλι μουσικές. Τα πεζοδρόμια γεμίζουν τραπεζάκια, καφέδες, κόσμο. Νυχτερινές βόλτες. Εκδρομές του σαββατοκύριακου. Τα «Σε είδα» αλλάζουν διαδρομές. Την είδε σ’ ένα δελφίνι, πήγαινε Πάρο, φορούσε πράσινη φούστα, αυτός ήταν με τους φίλους του, κοιτάχτηκαν. Η διάθεση αλλάζει. Τελειώνει ο χειμώνας της μοναξιάς. Εκατομμύρια άνθρωποι αυτής της πόλης κοιμούνται στα κρεβάτια δίπλα-δίπλα, τους χωρίζουν οι λεπτοί τοίχοι των διαμερισμάτων. Αρχίζει η άνοιξη, οι κάτοικοι της πόλης βγαίνουν έξω, θέλουν να συναντήσουν τους διπλανούς τους.
Αλλάζει η ώρα, αλλάζει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Έχουμε μία κερδισμένη ώρα κάθε μέρα, δεν πρέπει να τη σπαταλήσουμε. Πρέπει να την ξοδέψουμε με χάρη, με κομψότητα, με πάθος για να την κερδίσουμε, να τη θυμόμαστε. Έχουμε μια ώρα επιπλέον για να λύσουμε καλύτερα, με πιο σωστό τρόπο, τα προβλήματα που μας άφησε ο χειμώνας.
Οι μεγάλες οικονομικές κρίσεις σαν κι αυτή που ζούμε μοιράζουν ξανά τις ευκαιρίες σε ανθρώπους, σε κοινωνικά στρώματα, σε επιχειρήσεις, σε κόμματα, σε χώρες, σε ηπείρους ολόκληρες. Ο κόσμος στο τέλος αυτής της δύσκολης περιόδου δεν θα είναι ο ίδιος. Αυτά που για άλλους είναι προβλήματα, για κάποιους είναι ευκαιρίες για να αλλάξουν τη ζωή τους. Θα το καταφέρουν όσοι είναι έτοιμοι να δεχτούν τις λύσεις. Όσοι μπορούν να αμφισβητούν το παρελθόν, να ξεπερνάνε τις προκαταλήψεις τους. Όσοι αφήνουν πίσω τους την γκρινιάρικη αντιμετώπιση της ζωής κακομαθημένων παιδιών που νομίζουν ότι όλα τούς τα χρωστάνε. Η ζωή δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν. Την κερδίζεις ή τη χάνεις. Στο τέλος αυτής της περιόδου κανείς δεν θα είναι αλώβητος. Ήταν ο πιο δύσκολος χειμώνας των τελευταίων χρόνων. Αυτοί όμως που θα συνεχίσουν, που θα ζήσουν καλύτερα τα επόμενα χρόνια, είναι εκείνοι που έχουν καταλάβει, που είναι έτοιμοι να δουλέψουν, να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, να προσπαθήσουν σκληρά. Όσοι αυτάρεσκα, γεμάτοι ανασφάλεια στην πραγματικότητα, μένουν προσκολλημένοι σε τελειωμένα σχήματα, περιμένοντας τη σωτηρία απ’ την αδράνεια, ελπίζοντας ότι από ένα θαύμα όλα θα μείνουν ίδια όπως τα ήξεραν, θα είναι οι χαμένοι αυτής της περιόδου. Μπορούμε να είμαστε εμείς που θα δούμε με θετικό τρόπο, με αισιοδοξία την πραγματικότητα. Μας βοηθάει αυτό το εκτυφλωτικό ελληνικό φως, που τέτοιες μέρες αναγεννάει τη ζωή γύρω μας. Το φως που έκανε πάντα αυτή τη μικρή γωνιά της Μεσογείου τόπο της περιέργειας, του ταξιδιού, της μετανάστευσης, της επικοινωνίας, της αμφισβήτησης, της δημιουργίας.
Μετά από ένα δύσκολο χειμώνα, έρχεται πάντα η άνοιξη. Σ’ αυτό τον τόπο το ξέραμε πάντα, γιατί έρχεται σχεδόν εκρηκτικά. Το ξέρουμε, το μετράμε στο φως, το νιώθουμε στα σώματά μας που ξυπνάνε. Μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματά μας αν πιστέψουμε ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε κι αν είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε σκληρά και με ευφυΐα για να το κάνουμε.
Μαζί με το σκληρό χειμώνα, να αφήσουμε πίσω την κουλτούρα της ανευθυνότητας, την αυτοκτονική έλξη της βίας και της αυθαιρεσίας. Αυτός ο χειμωνιάτικος κόσμος είναι το παρελθόν. Η άνοιξη είναι δημιουργία, παιχνίδι, αγάπη, έρωτας. Όσα μας λείπουν και όσα χρειαζόμαστε.
Όσο οι μέρες θα ζεσταίνουν, όσο οι νεραντζιές θ’ ανθίζουν και θα γεμίζουν με το άρωμά τους τους δρόμους αυτής της δύσκολης πόλης, θα συναντιόμαστε σε διαδρομές καινούργιες και θ’ ανακαλύπτουμε ξανά το πανάρχαιο μυστικό. Η άνοιξη είναι η επανεκκίνηση, το re-start που μας έδωσε η φύση για να ξαναρχίζουμε απ’ την αρχή, να διορθώνουμε πορεία και να ξαναζούμε το έργο με μεγαλύτερη επιθυμία για ζωή. Θα ’ρθουν καλύτερες μέρες, γιατί εμείς θέλουμε να τις ζήσουμε καλύτερες.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
