Το 2009 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (με 553 ψήφους υπέρ, 44 κατά και 33 αποχές) υιοθέτησε ψήφισμα με το οποίο καταδικάζονταν οι ολοκληρωτισμοί του πρόσφατου παρελθόντος, και πιο συγκεκριμένα ο φασισμός, ο ναζισμός και ο σταλινισμός. Η λογική των εισηγητών του ψηφίσματος ήταν ότι η Ευρώπη δεν θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση κρίσιμων στιγμών της ιστορίας της.
Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από όλες τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες: τους Χριστιανοδημοκράτες (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα), τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Φιλελεύθερους, τους Πράσινους καθώς και από μεμονωμένους ευρωβουλευτές. Και όμως, στα 553 «υπέρ» δεν υπήρχε ούτε μία (!) ελληνική ψήφος. Οι ευρωβουλευτές του κραταιού τότε ΠΑΣΟΚ, αν και μέλη της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, ψήφισαν «κατά»! Οι της Νέας Δημοκρατίας, αν και μέλη της ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, απείχαν! Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν επίσης «κατά» (σιγά το νέο...) και ότι το ΛΑΟΣ, που είχε τότε ευρωβουλευτή, απείχε, φτάσαμε στην πράγματι εντυπωσιακή επίδοση να μην υπάρχει ούτε ένας (!) Έλληνας ευρωβουλευτής που να συμφωνεί ότι και οι τρεις ολοκληρωτισμοί του πρόσφατου παρελθόντος είναι καταδικαστέοι. Και βέβαια, ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία: ο καβγάς ήταν για τον σταλινισμό. Τα άλλα (ο ναζισμός και ο φασισμός) ήταν «ευκολάκια» – στα χαρτιά, τουλάχιστον.
Και ο μεν Κωστάκης Καραμανλής φαίνεται ότι μάλλον ξοφλούσε γραμμάτια προς την παρ' ημίν κομμουνιστική και μετακομμουνιστική αριστερά, που τόσο τον είχε βοηθήσει να πλαγιοκοπήσει τον Σημίτη προκειμένου να έρθει στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη Παπανδρέου όμως, προέδρου μάλιστα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού δεν επέλεξε καν την αποχή αλλά ψήφισε «κατά».
Πριν από λίγες μέρες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κλήθηκε και πάλι να αποφανθεί για ένα ψήφισμα που είχε κατατεθεί. Αυτή τη φορά το ψήφισμα δεν ήταν «ιστορικού» χαρακτήρα. Αφορούσε τη ζέουσα, και δυστυχώς (δολο)φονική, επικαιρότητα. Τους 32 έχουν φτάσει τις τελευταίες μέρες οι νεκροί και τις 1.400 οι συλλήψεις από την ανελέητη καταστολή που εφαρμόζει στην πολύπαθη Βενεζουέλα ο Μαδούρο, το πρωτοπαλίκαρο του Τσάβες, που τόσο θαύμαζαν οι δικοί μας Συριζαίοι – και όχι μόνο.
Αυτή τη φορά τα πράγματα πήγαν λίγο καλύτερα (που λέει ο λόγος...) απ' ό,τι το 2009. Αν μη τι άλλο, 9 Έλληνες ευρωβουλευτές (2 του Ποταμιού, 2 του ΠΑΣΟΚ και 5 της Νέας Δημοκρατίας) ψήφισαν «υπέρ», καταδικάζοντας τις μεθόδους ενός καθεστώτος το οποίο και τους πολίτες έχει οδηγήσει στην απόλυτη εξαθλίωση και την παραμονή του στην εξουσία προσπαθεί να διαιωνίσει με λαθροχειρίες. Όσο για τους υπόλοιπους 12, αυτοί τάχθηκαν υπέρ του Μαδούρο, είτε ψηφίζοντας «κατά» είτε απέχοντας. Γιατί βέβαια, το «κατά» και η αποχή δεν έχουν διαφορά μεταξύ τους σε αυτές τις περιπτώσεις. Η ουσία είναι ότι δεν καταδικάζεις.
Καλό είναι στη μικρή μας χώρα να θυμόμαστε ποιος είναι ο καθένας που ζητάει την ψήφο μας. Θα μπω, λοιπόν, στον κόπο να αναφέρω ονομαστικά τους Μαδουρίστας, μιας και δεν αποκλείεται κάποιους από αυτούς να τους ακούσουμε να δίνουν και μαθήματα δημοκρατίας στο μέλλον – όπως έχουν κάνει, άλλωστε, και κατά το παρελθόν. Στη Λίστα Μαδούρο λοιπόν, όπως εύστοχα έγραψε κάποιος, περιλαμβάνονται οι ευρωβουλευτές Επιτήδειος, Συναδινός και Φουντούλης της Χρυσής Αυγής, οι ευρωβουλευτές Ζαριανόπουλος και Παπαδάκης του ΚΚΕ, ο Νίκος Χουντής της Λαϊκής Ενότητας και οι ευρωβουλευτές Κούλογλου, Κούνεβα και Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε και τους πονηρούληδες του «απέχω» μιας και, όπως ήδη ανέφερα, η στάση τους δεν διαφέρει ουσιαστικά από αυτήν των «κατάδων»: τον επίσης ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Χρυσόγονο, την ανεξάρτητη, εκλεγμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ, Σοφία Σακοράφα καθώς και τον επίσης ανεξάρτητο, εκλεγμένο με τους ΑΝΕΛ, Νότη Μαριά. Ωραία παρέα! Να τους χαίρονται και να τους καμαρώνουν όσοι τους ψήφισαν καθώς οι μέρες θα περνάνε και τα πτώματα των διαδηλωτών στο Καράκας και σε άλλες πόλεις (φοβάμαι ότι) θα αυξάνονται.
Πάλι καλά, λοιπόν: από το 553 υπέρ, 44 κατά, 33 αποχή του 2009 (Ελλάδα: 0 κατά), πήγαμε στο 450, 35, 100 (Ελλάδα: 9 καταδικάζουν, 12 σφυρίζουν αδιάφορα) του 2017. Ποιος ξέρει; Μπορεί σε κάποιο επόμενο ψήφισμα, που θα καταδικάζει το κομμουνιστικό καθεστώς του Κιμ Γιονγκ Ουν, να πάμε ακόμα καλύτερα. Αν και, εδώ που τα λέμε, δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά...
Όσο για το αντικείμενο του ψηφίσματος, την κατάσταση στη Βενεζουέλα, ζόρικα, πολύ ζόρικα τα πράγματα, φίλοι μου. Δεν θα ξεμπλέξουμε –και κυρίως δεν θα ξεμπλέξουν οι Βενεζουελιάνοι– εύκολα. Οι Τσαβομαδουραίοι έχουν φροντίσει να έχουν τις δικές τους μονάδες, στρατιωτικές και παραστρατιωτικές, που δεν διστάζουν να ρίχνουν ακόμα και στο ψαχνό. Και βέβαια, ας μην έχουμε αυταπάτες ότι θα αφήσει ποτέ ο Μαδούρο να γίνουν κανονικές, αδιάβλητες εκλογές, με όρους ισοτιμίας, και ότι αν τις χάσει θα παραδώσει απλώς την εξουσία στον επόμενο. It is too good to be true, όπως θα έλεγαν και οι αγγλοσάξονες επικριτές του καθεστώτος Μαδούρο. Το οποίο –όπως, άλλωστε, και όλα τα κομμουνιστικά αλλά και τα «κάτι σαν κομμουνιστικά» καθεστώτα της Γης– το μόνο που μπορεί να προσφέρει στους πολίτες είναι ανελευθερία, καταστολή, αίμα, δάκρυα... και άδεια ράφια στα καταστήματα.
7°
