Σόρι κιόλας, αλλά ο Σπαλιάρας πήγε στον Άγιο Δομήνικο παρατώντας σπίτι, γκόμενες, φίλους και καβάντζες, κι άμα τα κερδίσει τα εκατό χιλιάρικα! Άμα! Ρίσκαρε κοινώς ο Σπαλιάρας. Ενώ η Ρηνιώ Δραγασάκη επιδοτήθηκε με 130.000 από εδώ, ρούπι δεν το κούνησε από τη χώρα που τη διοικεί ο μπαμπάς της! Άρα; Είναι πράξη αντίστασης να βλέπεις ράπερ Μπο κι όχι Τζον Μπο(ι) Γουόλτον στην κρατική τηλεόραση. Η οποία επίσης πριμοδοτεί τη Ρηνιώ με οβολούς από τον κορβανά της, πέρα από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Σαν τους Σαμαροβενιζέλους, που επί κυβέρνησής τους τα 130.000 ήταν μόνο 7.000 ψωροχιλιάρικα.
Οκ, ίσως είμαι άδικος, ίσως από το σινεμά της Δραγασάκη να γεννηθεί η καινούργια Αθηνά Τσαγγάρη ή η Ανιές Βαρντά. Όμως φτάνει πια με το κράξιμο στον Σπαλιάρα, καθόλου δεν συμμερίζομαι τις ευκολίες περί Survivor ταπεινού θεάματος, γιατί ταπεινό ξεταπεινό, μου κοστίζει λιγότερο από την Ντέμυ της Τσακνογιουροβίζιον. Στου Ταγματάρχη λεφτά υπάρχουν.
Αλλά, αναρωτιέμαι, αν τους περισσεύουν 130.000, γιατί δεν τα δίνουν στον Λάνθιμο, φερ’ ειπείν, να τους κάνει ένα ταχύρυθμο για το πώς θα αντλήσουν κεφάλαια από το Χόλιγουντ, αντί να κατασπαταλούν τους φόρους μας σε αμφιβόλου επιτυχίας έργα;
Λεφτά υπάρχουν. Πάντα υπήρχαν. Για τους δικούς τους. Κι όχι για τα καλύτερα μυαλά, που φεύγουν κι αυτά στο εξωτερικό για να εξαργυρώσουν σπουδές, πτυχία και επένδυση που έκαναν στη γνώση, γιατί προφανώς δεν περισσεύουν άλλες θέσεις για τους άξιους. Εκπορθήθηκαν όλες οι θέσεις από έγκυρους μελετητές του έργου του Μπρυκνέρ, για να λέμε τα επίθετα και με το μικρό όνομά τους: Νίκος Καρανίκας. Ή παλιά, επί Σαμαροβενιζέλων, με αναμφισβήτητα βιογραφικά αξιοσύνης τύπου Τάνιας Ιακωβίδου, έτσι για να δικαιωθεί λιγουλάκι και το επιχείρημα κάποιων ύστατων συριζαίων «σάμπως οι άλλοι καλύτεροι ήταν;»
Όμως τι κρίμα! Το λες σε κάποιους από εκείνους που επένδυσαν στράτευση μέσω comment, τότε στις ηρωικές εποχές που ο Άρης Δαβαράκης «στράτευε» κάτι ντεμέκ πτωχοκουλτουριάρηδες με το αζημίωτο στα πόρταλ τα επαναστατικά με κόνσεπτ «οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς», αλλά απόκριση δεν παίρνεις. Είναι όλοι τόσο απασχολημένοι με το να αναρτούν σπαραξικαρδίου περί της μη έλευσης της άνοιξης ή κάτι εσωψυχικής προέλευσης σχόλια βαθιά υπαρξιστικής προσωπικής κρισάρας, που απάντηση δεν παίρνεις.
Δύσκολη άνοιξη, γι' αυτό σου λέω να εξαργυρώσεις αλλού τον επαναστατικό ή αισθητικό σου οίστρο κι όχι στον ταλαίπωρο τον Σπαλιάρα. Του οποίου -δεν αντέχω- μου είναι προτιμότεροι οι τακτικισμοί του, περί του αν θα φάει αυτός τον μουσακά ή το φτωχομπινεδιάρικο το κρουασάν που τους πετά σαν ξεροκόμματο η παραγωγή, παρά το να βλέπω τον Μάκη τον Μπαλαούρα, αγωνιστή της γενιάς του Πολυτεχνείου, που επιτέλους ο αγώνας του δικαιώθηκε με είσοδο στη Βουλή να δηλώνει, όπως προχθές έκανε σε συνέντευξη, πως δούλεψε ως και σπερματεγχύτης. Τότε στα χρόνια των διώξεων από τον καπιταλισμό. Μα στάσου! Εθελοντής σπερματεγχύτης δεν δήλωσε κι ο Σπαλιάρας, που ειρήσθω, κι αυτός τόσο κυνηγήθηκε από τους απηνείς διώκτες του πολίτικαλ κορέκτ, που ούτε μια μαλακία -δήθεν- δεν δέχονται να ακούσουν από άνθρωπο που δεν διάβασε Μαρξ; Ενώ από τους Μαρξιστές τύπου Μανιός και ταξικότητα Πόρσε δέχονται και υπομένουν τα πάντα. Ως κι εκπομπή για τις Ένοπλες Δυνάμεις στην ΕΡΤ του Καμένου.
Άσχετο αλλά και σχετικό: ακόμα η Έλενα Ακρίτα επιθυμεί να μην της χαλούν τη διάθεση για εορτή περί της «πρώτης φοράς αριστερά» ή το εμπέδωσε το μάθημα περί του τι πρέπει να γράφει και τι όχι ο αστικός τύπος, όπως και τι παθαίνει σε περίπτωση που δεν ευθυγραμμιστεί με τη «γραμμή»; Γι' αυτό σας επαναλαμβάνω, κάτω τα χέρια από τον Σπαλιάρα. Και τον Μπο. Τόσα ήξεραν, τόσο τους έκοβε, τόσα μπορούν εκεί στον Άγιο Δομήνικο, μαζί με τον Τσανγκ, τον προπονητή του ράγκμπι, τον πρώην μισθοφόρο, τη λαϊκή τραγουδίστρια, τη δασκάλα της γιόγκα κι όλα τα άλλα τα πουλιά που εξαντλούν σώμα και ξεφτιλίζουν προσωπικότητα για ένα κομμάτι πίτσα. Τι να κάνουν δηλαδή; Να περιμένουν, όπως κάνουμε εμείς, για να χρεοκοπήσει η χώρα και Άγιο Δομήνικο να δούμε και να πάμε μόνο κολυμπώντας; Σε παρακαλώ…
