Το άσπρο χιόνι διέλυσε κυριολεκτικά τη Θεσσαλονίκη. Έκανε τη ζωή μας αφόρητη, καθώς λόγω της ανύπαρκτης προετοιμασίας από πλευράς του δήμου βιώσαμε συνθήκες ζωής τριτοκοσμικής μεγαλούπολης. Βαλκανική ανοργανωσιά και πόρκα μιζέρια. Κοντράστ στο άσπρο όμως, να και το μοχθηρό, το μαύρο σε απόχρωση μελανοχιτωνίτικου, που «συνοδεύει» πλέον τις καταγγελίες για την αναξιόπιστη διοίκηση Μπουτάρη. Και αυτό είναι που παγώνει ακόμα περισσότερο και από τον πολικό χειμώνα που ζούμε στον Βορρά. Ναι, ευθύνες πρέπει να αποδοθούν. Αυτοί που είτε ολιγώρησαν, είτε λόγω ανικανότητας απέτυχαν, παρά τις από καιρό προειδοποιήσεις των μετεωρολόγων να διαχειριστούν τον χιονιά διαλύοντας κάθε εμπιστοσύνη προς τη διοίκηση Μπουτάρη, ως προς την εύρυθμη κι όχι αρπακόλα διαχείρηση της καθημερινότητάς μας, οφείλουν να καταδειχθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Να λογοδοτήσουν. Αλλά έως εκεί.
Γιατί πλέον η κατάσταση εκτροχιάστηκε. Δείχνει να ξεφεύγει, καθώς από τις καταγγελίες για το αυτοδιοικητικό έλλειμα της παράταξης Μπουτάρη, περάσαμε σε ό,τι πιο απεχθές, ρατσιστικό, φασιστικό και μαύρο έχει να επιδείξει εκείνη η Θεσσαλονίκη που βρήκε πάλι την ευκαιρία λόγω της κατάστασης ανάγκης που βιώνει η ανοχύρωτη πόλη για να στάξει χολή και δηλητήριο. Τα γνωστά περί «σκουλαρικά», «γκομενιάρη», «κεμαλιστή», «άθεου», «γκεϊπραντάκια» και φυσικά, «αυτού που όλο το αλάτι το έφαγε στις τεκίλες», ευθεία αναφορά στο παλιότερο θέμα του με το αλκοόλ. Τα ίδια λόγια δηλαδή με τα οποία «αντιπολιτεύτηκαν» τον Μπουτάρη προσπαθώντας να τον σταματήσουν τότε που ο παπαγεωργοπουλοανθιμισμός έδειχνε πως θα ηττηθεί κατά κράτος και κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει το αίτημα για αλλαγή - αυτό σήμαινε κυρ-Γιάννης.
Τα ίδια σκοταδόψυχα, απάνθρωπα, ανάλγητα, λόγια-χαρακτηρισμοί, εκπορευόμενα από εκείνους τους κύκλους αντίδρασης του τότε, που μονίμως θέλουν τη Θεσσαλονίκη καθηλωμένη σε βυζαντινολαγνικούς, εθνικιστικούς και συντηρητικούς ρυθμούς, επιστρέφουν και πάλι. Υπό μορφή, στην αρχή, δήθεν ανώδυνων αστείων, που όμως, καθώς οι μέρες περνούν και το άστυ παραμένει σε τέμπο μπάχαλο και αμπαλαέο, οι χαρακτηρισμοί γίνονται ολοένα και σκληρότεροι.
Δολοφονία χαρακτήρα, για να χρησιμοποιήσω και γλώσσα-πρακτική εποχής. Ολική άρνηση πολιτικού πολιτισμού και fair play. Κανένας σεβασμός στην προσωπικότητα και τη ζωή ενός ανθρώπου που ακόμα του το κρατάνε μανιάτικο που τους διέλυσε τα «οράματα» προτάσσοντας μια άλλου είδους αφήγηση για την πόλη.
Μελαγχολώ. Αν και δεν είναι μόνο τοπικό το φαινόμενο. Το μαύρο, το μοχθηρό, το φασιστικό, το φτηνά λαϊκιστικό και το επικίνδυνο που κρύβεται πίσω από την αποδόμηση Μπουτάρη, συμβαίνει πλέον παντού στη χώρα. Ψάχνει μια ευκαιρία για να υποτροπιάσει εξανθηματικά. Στην περίπτωση της υπόθεσης «Μπουτάρης/πόλη μπιέλα», να το που βρήκε πάλι ευκαιρία για να επιστρέψει. Ή καλύτερα να κερδίσει «εδάφη» που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Γι’ αυτό και επιβάλλεται να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι αυτής της διάλυσης. Και με ενέργειες που ο ίδιος ο Μπουτάρης οφείλει να επισπεύσει, ώστε να γυρίσουν πάλι τα ποντίκια στα λαγούμια τους. Ή καλύτερα στον βόθρο τους. Ευθύνες εδώ και τώρα, επομένως. Αλλιώς η μπαγιάτικη, γραφική, νοσηρή και σκοταδιστική Θεσσαλονίκη, που νομίζουμε πως τελείωσε, απειλεί και πάλι να επιστρέψει. Βλέπεις, δεν έπαψε ποτέ να καραδοκεί...
16°
