Σε μια εποχή που σ’ ολόκληρο τον κόσμο οι φωνές και οι πρακτικές του μίσους καλύπτουν τις φωνές της μετριοπάθειας, της σύνεσης και της λογικής, στην Ελλάδα της εξάχρονης ύφεσης και κρίσης οι εξελίξεις στον ΔΟΛ, αλλά και στον Πήγασο, δίνουν ένα ανησυχητικό μήνυμα για την ίδια τη δημοκρατία μας. Το διαφαινόμενο κλείσιμο των δύο πιο ιστορικών εφημερίδων της χώρας, των «Νέων» και του «Βήματος», οι οποίες με την αρθρογραφία τους υπεράσπιζαν διαχρονικά τις αρχές αυτού που αποκαλούμε δημοκρατική και προοδευτική παράταξη –ή αλλιώς αυτής της παράταξης που στην υπόλοιπη Ευρώπη ονομάζεται σοσιαλδημοκρατία και διέπεται από τις αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού– δημιουργεί μια ακόμη τεράστια τρύπα, στις πολλές τρύπες και απουσίες της ελληνικής δημοκρατίας.
Αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με συναισθηματικές εξάρσεις και κλαψουρίσματα, όπως δυστυχώς είναι οι πρώτες αντιδράσεις που παρουσιάστηκαν κυρίως στον ηλεκτρονικό τύπο. Η δημοκρατία, ο πλουραλισμός, η προοδευτική σκέψη, όταν κινδυνεύουν, δεν κλαίνε. Αντιστέκονται. Θυμούνται ότι δεν είναι πρόσκαιρα παιγνιδάκια του όποιου πολιτικού συστήματος, αλλά το DNA των ελεύθερων και ανοικτών κοινωνιών.
Ο σκεπτόμενος τύπος –με τα όποια προβλήματα και αστοχίες του– δεν είναι ένας όποιος πυλώνας της δημοκρατίας, αλλά η πρώτη και σημαντικότερη προϋπόθεση για την ύπαρξή και λειτουργία της. Όταν μάλιστα στα προβλήματά του έντυπου λόγου προστίθεται και η κυριαρχία της κοινοτοπίας του βαθέος διαδικτύου, όπου η δημοσίευση ταυτίζεται με την είδηση, ο σχολιασμός με την αρθρογραφία, το ψέμα με το ρεπορτάζ, η ύβρις με τον διάλογο και η αναπαραγωγή του ψέματος με την πραγματικότητα, το πρόβλημα υπερβαίνει το κλείσιμο μιας προοδευτικής έντυπης φωνής και γίνεται πρόβλημα προάσπισης του πλουραλισμού.
Δυστυχώς στη χώρα που δεν ξέρω αν «ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα», αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν ανθεί ο σοβαρός και με επιχειρήματα διάλογος, κάποιοι (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) αντιμετωπίζουν χαιρέκακα και κάποιοι άλλοι αδιάφορα το πιθανό κλείσιμο του ΔΟΛ. Για παράδειγμα, σε αντίθεση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι που προς τιμήν τους έβγαλαν ανακοινώσεις για το θέμα, δεν είδα καμία ανακοίνωση της ΝΔ. Ελπίζω να κάνω λάθος και να διαψευστώ.
Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα –τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως– θυμίζουν την αδιαφορία μεγάλων μερίδων της γερμανικής ελίτ και κοινωνίας όταν οι ναζί άρχισαν να εξοντώνουν πρώτα τους κομμουνιστές και τους Εβραίους, μετά τους σοσιαλδημοκράτες και τους συνδικαλιστές για να καταλήξουν στην εξόντωση των συντηρητικών και εθνικιστών συνεργατών τους, στην εξολόθρευση της ίδιας της ελίτ των στρατηγών και τέλος στην εξόντωση ολόκληρης της γερμανικής κοινωνίας.
Ένα είναι σίγουρο: εκεί και όπου σιγάζει ο άνεμος της σοβαρής δημοσιογραφίας, εκεί κόβεται η ανάσα της δημοκρατίας.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
