Κυριαρχεί ακόμα διεθνώς το ταξίδι Ομπάμα. Το αθηναϊκό σκέλος ήταν για τον εαυτό του. Το ευρωπαϊκό για τους Άλλους, για προένταση της αρχιτεκτονικής των διατλαντικών σχέσεων, εν όψει περαιτέρω άνθησης του Διεθνούς Ψεκαζμένου Τρανς-Τραμπ Εθνολαϊκισμού. Κι εμείς χτενιζόμαστε. Καιγόμαστε, Πολυτεχνεία, νησιωτικά-χοτ-σποτς, τσέπες, παντού.
«Μαύρος Περικλής», Μέγας Δωρητής
Αρκετοί διείδαν έγκαιρα ότι κάθε Αθήνησι λόγος/λέξη/φθόγγος, που ξεστόμισε ο Great Barack, σκηνοθετήθηκε για την υστεροφημία του Σοφού Πλανητάρχη. Από την Ομιλία/Ύμνο, ως το Παρθενώνειο Βίντεο (που βγήκε για να υποκαταστήσει τη ματαιωμένη εικόνα μιας ομιλίας στην Πνύκα με φόντο Παρθενώνα), όλα δευτερογενώς λειτούργησαν ως ανεκτίμητο προς Έλληνες δώρο. Όχι μόνο η παραγωγή μιας ανέλπιστης/απίστευτης φιλελληνικής διαφήμισης, αλλά κυρίως η διασφαλισμένη διανομή/προβολή αξίας δισεκατομμυρίων, στα πράιμ-τάιμ της διεθνούς τηλεθέασης… Ευχαριστούμε, Μπαράκ!
Ήταν από τις ελάχιστες φορές που εμείς οι ανάξιοι επίγονοι ξεχνάμε ότι έχουμε κάνει εμετό τον Αριστοτέλη κληροδοτώντας τον ανεπιστρεπτί στους Κουτόφραγκους. Γι’ αυτό άλλωστε δεν φτούρησε το μεγαλοφυές «Ανήκομεν εις την Δύσιν!» του κανονικού Καραμανλή. Τώρα που έφυγε ο Μαύρος Περικλής, θα επανέλθουμε στην κανονικότητα του-καθ’-ημάς-εθνικού-ισλάμ, (θυμηθείτε σχετικά «Μακαριστά, Μακαριώτατα, Όπισθεν ολοταχώς!», «Ελληνορθόδοξο Βαλκανιλίκι», Χάντινγκτον, κλπ)...
Ήττα της Δημοκρατίας ήταν, που δεν ολοκληρώθηκε το όραμα Ομπάμα να απευθύνει πλήρη συμβολισμών ύμνο της ανοικτής/ελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας από την Πνύκα. Φοβήθηκε τις απειλές των αναρχοναζί οπαδών της θρησκευτικής σέχτας/αίρεσης «Εχθρός-Μίσος-Βία». Τον (μας) νίκησαν οι Εχθροί της ζωής. Μην κάνουμε πως δεν το πήραμε είδηση, οι ανίκανοι.
Ήττα της δημοκρατίας είναι βέβαια και που τάχα δεν καταλάβαμε ότι είναι μόνο άσφαιρο-χατίρι-υπέρ-Τσίπrα η αναφορά στην «αποτέτοια (διαγραφή;-απομείωση;-διευθέτηση;)» του Ελληνικού Χρέους», που γειώθηκε στη γερμανική συνέχεια του Πλανηταρχικού ταξιδιού. «Είναι η Δικαιοσύνη, ανόητε!», περιέγραφε χτες οκτάστηλα η Αυγιανή, την «Εθνική Θέση» (Καμένος-γέλια…), υπονοώντας το δίκιο του σαρανταπενηντάρη Τσιφτετέλληνα να του πληρώνουν οι Κουτόφραγκοι την πρόωρη σύνταξη.
Διαπορούν τηλεαστέρες: «Μα, επί τέλους, τι εννοούν όσοι ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι θέλουν κι άλλες μεταρρυθμίσεις; Ακόμα μικρότερες συντάξεις;». Η απάντηση είναι απλή/γνωστή/ενοχλητική. Όσο υπάρχουν σαρανταπενηντάρηδες συνταξιούχοι, επειδή ευλόγως δεν τους αντέχει το ασφαλιστικό, αναγκαστικά θα τους πληρώνει ο Κουτόφραγκος, που έγκωσε και τέρμα (τέτοιο-κτήνος-που-σε-βρήκα-σου-πληρώνω-και-το-ΙΚΑ). Αυτό! Και αν θέλουμε να πληρώνονται, θα πρέπει να τους αναλάβουμε εμείς οι υπόλοιποι αντιμνημονιακοί. Πράγμα αδύνατον… Οπότε; Ή μειώνονται κι άλλο όλες, ή καταργούνται οι σκανδαλωδώς πρόωρες. Αλλιώς, αλυσίδα «ασφαλιστικό-χρέος» απείραχτη…
Θυμηθείτε, πώς από διετίας εξηγείται καταλεπτώς τι (κάνει πως) δεν καταλαβαίνει ο Ομπάμα («Ο Δούρειος Ίππος και οι δύο Αντιμερκελισμοί»). Και γιατί ξανάνθισε η πολυπιπιλημένη εθνική παπαγαλία/πιπεριά περί Κακού Σώυμπλε και Καλών Υπολοίπων… Δείτε γιατί είναι πράγματι Θεούλης ο Μπαράκ, όχι γι’ αυτό που (κάνει πως) νομίζει ΤΟ Σύστημα (Γαλάζιο-Πράσινο-Συριζορόζ-Κόκκινο ΠΑΣΟΚ, συν ΜΜΕ, συν λοιπή κοινωνία). Και γιατί είναι λαγός ο Τσίπrας.
Η παπαγαλοπιπίλα «πριν τις γερμανικές εκλογές δεν δίνει τίποτε ο Σώυμπλε!», κρίνει εξ ιδίων. Και μετά τις εκλογές δεν χαρίζει φράγκο, όσο μας βλέπει ως αμεταρρύθμιστη αδηφάγα μαύρη τρύπα. Έχει και υπερεκλογικά κριτήρια ο Βόλφγκανγκ. Τι τσαμπουνάνε γερμανικές εκλογές-και-κουραφέξαλα, λοιπόν, αναλυτές που έχουν μοναδική τους πηγή (και-φυσικά-σκέφτονται-όπως-και) ΤΟ Σύστημα;…
Χαφιέδες και πρεζάκηδες και ταξικά κοθώνια, που λέει και ο Εθνικός Ποιητής, παίζουν ταξική πάλη εις βάρος της κοινωνίας. Όλοι αυτοί οι αγωνιστές/μολοτοφιστές το τρίβουν το πιπέρι, κάνοντας το χοντρό ψιλό. Άλλως ειπείν, το-τσακίζουνε-το-σύστημα κάνοντάς του τα τρία πόδια δύο. Μια πατροπαράδοτη (ετησίως, ο κόσμος να χαλάσει) πλέον τιμώμενη Εθνική Παράδοση, από ένα λαό που λατρεύει ως σπορ την (κατά Εμπειρίκον) Χειράντλησιν Σπέρματος. Παρά το δυσβάστακτο για τους φορολογούμενους υλικό/ηθικό/ψυχικό κόστος των καταστροφών.
Είναι απλώς συντηρητικό, ή αντιδραστικό, ή μήπως βαθειά σκοταδιστικό/φονταμενταλιστικό το-καθ’-ημάς-βαθύ-εθνικό-ισλάμ; Κύριος οίδε το ζόρι που ξεγεννάει ταξική πάλη με προβιές και ρόπαλα των «παιδιών». Τι αισθήματα βαθειάς επαναστατικής ζουϊσσάνς δημιουργεί η πορεία/τροχιά μιας μολότοφ από τα χέρια του ρίπτη έως τα πόδια του παραλήπτη; Είναι γνωστό στην ψυχανάλυση της σεξουαλικής οικονομίας, πως όταν το σώμα πάλλεται, ο κόσμος μεταβάλλεται, αλλά αυτό με τις μολότοφ πάει κάπως σε διαστροφή. Οίοι οι καιροί, τοιάδε και τα ήθη, θα πείτε.
Ουδείς νοιάζεται, που «νομίμως»/μονίμως το Πολυτεχνείο αποτελεί αποθήκη/ορμητήριο των μαύρων σπαστών. Αλλά ποτέ Εισαγγελέας και Αστυνομία δεν δέχονται το τιμημένο Πρυτανικό τηλεφώνημα: «Μπείτε μέσα και καθαρίστε το Άγος». Χτες η Εισαγγελία προχώρησε, λέει, αλλά η Αστυνομία δεν επέσπευσε την ροή των πραγμάτων «φοβούμενη περαιτέρω ένταση» (υπάρχει «πιο» περαιτέρω;)... Ενώ, από προχτές, «τα παιδιά» προσχεδιασμένα/χαλαρά/ανενόχλητα κατέλαβαν ad-hoc το κτήριο Γκίνη, για τις στρατηγικές ανάγκες του χτεσινού χορού της φωτιάς. Κατάσταση γεια-σου, εντελώς Παυλόπουλος, βαράτε-και-κοιτάμε!…
Συνδέστε το ανωτέρω απόσπασμα με τον «να κάνουμε πράξη την ελπίδα» νεαρό δεινόσαυρο ΤΟΥ Καθεστώτος, Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλο με-τ’-όνομα. Θυμηθείτε, γιατί έλεγε ότι οι αργομισθίες εαυτού και κολλητών αξίζουν για τη-μνήμη-του-παππού-του-του-αντάρτη-ρε-γαμώτο. Και γιατί ένας τόσο προχώ τυπάκος ήθελε να κρύψει τη «μερσεντέ» του μπαμπά... Μήπως ταιριάζουν, επίσης, με όλο το συνοδό καρακατσουλιό της ξελιγωμένης Πρώτη Φορά Αριστεράς;
Αντιμνημονιακοί χουλιγκάνοι, στο πλαίσιο ανάπτυξης του αειφόρου Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου, τραμπουκάρουν πικραμένους Συριζαίους, καταθέτοντες «Εγώ-Πολυτεχνείο!» στεφάνια ανταποδοτικότητας για τα προσπορισθέντα αξιώματα. Αφήστε τα εξουσιολιγούρια να ανθίσουν, ζηλιάρηδες!
Και οι Συριζαίοι σμπίροι διαδίδουν στις ομάδες στα σοσιαλμήντια, ότι «κάποιοι Ακροδεξιοί αμαύρωσαν την ημέρα του Πολυτεχνείου, απαγορεύοντας σε («Αριστερούς»-γέλια…) Συριζαίους να μπλα-μπλα-μπλα-Δημοκρατία».
Και αποκρύπτουν ότι όλοι τους ακροδεξιά παιδιά του Ανεξυριζαυγιτισμού είναι, μια που δεν βάζουν ταξικά κριτήρια στην ανάλυσή τους, αλλά εθνικά, τύπου «εμείς οι αδούλωτοι Έλληνες, που οι διεθνείς τοκογλύφοι, από τη ζήλεια τους, μας κυνηγούν τον αργιλέ, γιατί τον πίνουν μάγκες.
Στο φινάλε, όλα αυτά τα ξεκατινιάσματα αποδεικνύουν τα κιμπαριλίκια της κοινωνίας μας. Νομίζουμε ότι ο Τσίπrας είναι προδότης, που έκανε κωλοτούμπα μνημονιακή. Όχι ότι είναι απλός απατεώνας, που παρίστανε τον αντιμνημονιακό μόνο και μόνο για να πάρει την καρέκλα του χαλίφη από τον Σαμαρά, (που είχε κάνει τα ίδια σε Παπαδήμο-ΓΑΠ). Μωραίνει Κύριος.
Παραλειπόμενα
Σύμβολα αυταρχικής αυτοκρατορίας Όλα αυτά τα φοβιστικά πλανηταρχικά μαύρα αυτοκίνητα δίνουν πάτημα στους εχθρούς της Ζωής και της Δημοκρατίας. Οι υπερασπιστές της, όμως, οφείλουν να απαντούν. Στην Ανθρωπιστική Φιλελεύθερη Δημοκρατία, η Βία της «Αντεξουσίας» προηγείται και πιέζει τη Βία της Εξουσίας για αντιτρομοκρατικά μέτρα.
Καλώς υπερ-προφυλάχθηκε ο Μπαράκ, υπερασπίζοντας τον (θεσμικό) εαυτό του από την Ποικιλόχρου Τρομοκρατία. Αυτή αντικειμενικά ήρξατο χειρών αδίκων, ειδικά αφότου τελείωσαν Βιετνάμ και Αποικιοκρατίες. Έχουμε ξαναδείξει: πλέον σχεδόν πάντα προηγείται το Έγκλημα του Δυτικού Κράτους Δικαίου.
Ή προσαρμογή ή τέρατα Η ζωή δείχνει μια τάση να επιβεβαιώνει όσους πιστεύουν ότι γίνεται ολοένα και πιο πολύστροφη. Ενόψει τριημέρου, διαβάστε και συνδυάστε με «Συθέμελα ο κόσμος αλλάζει. Η κοσμάρα μας;» και «Γιατί έχει μέλλον η ρευστή εποχή των τεράτων». Διαπιστώσετε ότι πλέον σφίγγουν οι πόλοι: όποιος δεν προσαρμόζεται αργοσβύνει και πνίγεται κάτω από τα πόδια των ευδοκιμούντων τεράτων. Πώς αλλιώς να το πούμε;
22°
