Ως γνωστόν, το «άγιον φως» είναι αυτοαναφλεγόμενο. Τουτέστιν ξεπηδάει μέσα από το βράχο στον «πανάγιο τάφο» και σηματοδοτεί το ορθόδοξο Πάσχα. Παρατηρείται παραδοσιακά μια ορισμένη κλοτσοπατινάδα, αναφορικά με το ποιος από τους εκπροσώπους των δογμάτων θα μπει πρώτος να [το ανάψει με τον αναπτήρα του] πάρει το φως με το κερί του. Την κλοτσοπαιτινάδα αυτή απολαμβάνουν με συγκαταβατικό χαμόγελο οι Ισραηλινοί αστυνομικοί, που -παραδοσιακά επίσης- επιτρέπουν από καιρό σε καιρό σε ελληνορθόδοξους, αρμένιους, άραβες χριστιανούς και δεν ξέρω ποιους άλλους να πλακώνονται χριστιανικότατα μέσα στην εκκλησία του «πανάγιου τάφου», για την πρωτοκαθεδρία στη λήψη του «άγιου φωτός».
Τέλος πάντων, αφού τελειώσει η σεμνή και πατροπαράδοτη τελετή, το «άγιον φως» κάποτε εξέρχεται, άσβηστο πάντοτε, εννοείται. Κι εκεί αρχίζει το δράμα.
Γιατί, τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτυχτεί μια κάπως περίεργη -περίεργη από την άποψη της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας εννοώ- παράδοση: το «άγιον φως» ξεκινάει με αεροπλάνο της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας απ΄ το Ισραήλ (άλλο συγκαταβατικό χαμόγελο, αυτή τη φορά των Ισραηλινών ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας και λοιπών παραγόντων του αεροδρομίου) και προσγειώνεται στην Ελλάδα, όπου γίνεται δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους: δηλαδή κόκκινο χαλί, τιμητικό άγημα, υπουργός ή υφυπουργός εξωτερικών κλπ υποδέχονται την «αγίω φωτί» αναφλεχθείσα λαμπάδα. Από κει και πέρα, το «άγιον φως» διανέμεται με εσωτερικές πτήσεις, δρομολόγια πολεμικών πλοίων και οδικά μέσα σε όλη τη χώρα (ούτε οι ουρανοί, ούτε τα νερά, ούτε η στεριά μας μένουν παραπονεμένοι).
Σε εποχή άγριων περικοπών στα δημόσια έξοδα, προτείνω στο αρμόδιο υπουργείο και στην κυβέρνηση να ζητήσουν από τους εκπροσώπους του «άγιου φωτός» το εξής απλό: το «άγιον φως» να ταξιδέψει μόνο του. Στο κάτω κάτω, αν το «άγιον φως» αυτοαναφλέγεται, γιατί να μην ταξιδεύει και μόνο του; Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ολόκληρο «άγιον φως» έχει ανάγκη ένα ταπεινό πολεμικό αεροπλάνο για να καλύψει την απόσταση Ισραήλ - Ελλάδα, και δεν μπορεί να το κάνει μόνο του το ταξίδι αυτό. Δεν νομίζω ότι η τηλεμεταφορά είναι ανώτερο θαύμα από την αυτοανάφλεξη. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν όρια στην έκφραση της θεϊκής βούλησης, γίνεται προφανώς φανερό ότι στο «άγιον φως» ταιριάζει η αυτοκίνηση και μόνο η αυτοκίνηση.
Αν η πρότασή μου γίνει δεκτή, θα έχουμε διπλό κέρδος. Αφενός, θα γλιτώσουμε, ως φορολογούμενοι, το κόστος μεταφοράς και διανομής. Αφετέρου -και αυτό είναι το ουσιωδέστερο- θα ενδυναμωθεί η ορθόδοξη πίστη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού μπροστά στο προφανές νέο θαύμα της αυτοκίνησης - τηλεμεταφοράς.
Υ.Γ. Στοιχεία για το ιστορικό της αυτοανάφλεξης ανά τους αιώνες, το κόστος μεταφοράς, τη σχέση ορθόδοξης [μαγείας διόρθωση] λατρείας - ελληνικού κράτους και άλλες ασήμαντες λεπτομέρειες βρίσκονται π.χ. στα κείμενα των Λασκαράτου - Ροϊδη, σ' αυτό το ροϊδικό μπλογκ
13°
