Το αυτονόητο: το ομαδικό συμφέρον, με την καλή έννοια, είναι πολύ πιο σημαντικό από το ατομικό – τουλάχιστον για τους πολλούς. Και η διαπίστωση: η Ελλάδα, τους αμέσως προσεχείς μήνες, κινδυνεύει να χάσει ό,τι με κόπο και θυσίες κέρδισε τις προηγούμενες δεκαετίες. Έχοντας αυτά υπόψη μια ομάδα πολιτών, η Επιτροπή Πρωτοβουλίας, διοργανώνει συζήτηση με θέμα «Για την Ελλάδα, τώρα!», την οποία θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πανεπιστημιακός Ν.Κ. Αλιβιζάτος, με προσκεκλημένους την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, το δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, τον πανεπιστημιακό Λουκά Τσούκαλη και το βουλευτή Β΄ Αθηνών Κωστή Χατζηδάκη, καλώντας τους να παραμερίσουν για λίγο όσα τους χωρίζουν και να αναδείξουν αυτά που τους ενώνουν και έχει ανάγκη η χώρα.
Τι ακριβώς είναι η Επιτροπής Πρωτοβουλίας; Όσοι υπογράφουμε την πρόσκληση για την εκδήλωση της Κυριακής με θέμα «Για την Ελλάδα, τώρα», έχουμε επανειλημμένα συνεργαστεί στο παρελθόν ως πολίτες για διάφορα θέματα της δημόσιας ζωής. Αυτή τη φορά αυτό που μας ενώνει είναι η αγωνία μας για το τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα. Ανησυχούμε, όπως και όλοι οι Έλληνες πιστεύω, για τις κατακτήσεις γενεών που κινδυνεύουν να χαθούν ανά πάσα στιγμή από την έλλειψη στοιχειώδους συνεννόησης και ευθύνης. Κυριαρχεί ο θυμός, η δαιμονοποίηση προσώπων και λέξεων, οι μικροκομματικοί υπολογισμοί, ακόμη κι αυτές τις κρίσιμες ώρες.
Μετά από πολλές συζητήσεις που είχαμε, μέσα σε δύο μόλις μέρες συντονιστήκαμε άνθρωποι από διάφορους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους για να πάρουμε αυτή την πρωτοβουλία, ώστε να πούμε, μαζί με όσους θα είναι μαζί μας την Κυριακή, ότι δεν θέλουμε και δεν θα επιτρέψουμε, στο μέτρο που μπορούμε, να ανακοπεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Δεν θέλουμε να αποκοπούμε από την ευρωπαϊκή οικογένεια και να βρεθούμε στο περιθώριο μόνοι, χωρίς τα πιο δυναμικά στοιχεία της κοινωνίας μας που θα εγκαταλείψουν τη χώρα για να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού. Όσο υπάρχει καιρός, πρέπει όλοι κάτι να κάνουμε.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας; Προς το παρόν αυτό που κάνουμε είναι να δηλώσουμε ότι υπάρχουμε, να δηλώσουμε δηλαδή ότι υπάρχουν στην κοινωνία δυνάμεις που θέλουν η χώρα να αλλάξει – να γίνει αυτάρκης και δίκαιη. Το σύνθημα αυτό ασφαλώς όλοι το συμμερίζονται, αλλά κάθε φορά που επιχειρείται μία αλλαγή που θα μας φέρει πιο κοντά σε αυτόν το στόχο (π.χ. η αναμόρφωση του ασφαλιστικού, η εξάλειψη προνομίων από κατηγορίες εργαζομένων τα οποία αποκτήθηκαν εις βάρος άλλων και από τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν με το κομματικό κράτος) υπάρχει μεγάλη αντίδραση, οι δυνάμεις της μεταρρύθμισης στοχοποιούνται και οι αλλαγές αναστέλλονται ή ματαιώνονται.
Όσοι προσπαθούν –και είναι πολλοί– στο χώρο δουλειάς τους να κάνουν αυτό που πρέπει, αποκαρδιώνονται και, εντέλει, είτε από κόπωση είτε από αίσθηση ματαιότητας, συχνά εγκαταλείπουν. Είναι σημαντικό λοιπόν να φανεί, ειδικά τώρα που πολλοί σπεύδουν να αποστασιοποιηθούν από κάθε τι που στοχεύει στην αναμόρφωση της χώρας, ότι οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στην κοινωνία αλλά και στην πολιτική δεν έχουν ηττηθεί. Ότι υπάρχουν, μπορούν να συντονιστούν και μπορούν να επιτύχουν.
Λέτε στην πρόσκλησή σας ότι «δεν είναι ώρα για απολογισμούς ούτε για απόδοση ευθυνών». Τι εννοείτε; Δεν εννοούμε ασφαλώς ότι δεν πρέπει να αποδίδονται ευθύνες και ότι δεν πρέπει να λογοδοτούν όσοι διαχειρίζονται τις τύχες μας. Συχνά, βέβαια, όσοι μιλούν σήμερα για απόδοση ευθυνών απλώς αναθεματίζουν αδιακρίτως και ισοπεδωτικά τους πάντες και τα πάντα. Χρειάζεται ανάλυση και σοβαρός επιμερισμός ευθυνών. Αυτό που λέμε είναι ότι οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες για να εξαντλούμε τη δημόσια συζήτηση σε αλληλοκατηγορίες. Η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρώτα πρέπει να σώσουμε το πλοίο και μετά να δούμε σοβαρά ποιος έφταιξε.
Τι περιμένετε από την εκδήλωση της Κυριακής; Ο στόχος, όπως είπα και πριν, είναι να συμβάλουμε, στο μέτρο των δυνάμεών μας, στη διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Αυτό σημαίνει δύσκολες αλλαγές που πρέπει να στηρίξουμε και οι οποίες πρέπει να γίνουν με γνώση, με σχέδιο, με τρόπο δίκαιο και αλληλεγγύη σε αυτούς που θα πληγούν και οι οποίοι είναι οι λιγότερο υπεύθυνοι για το χάλι στο οποίο έχουμε φτάσει. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι σημαντικό να συζητάμε ανοιχτά, με καθαρούς όρους, τα πολύ σύνθετα προβλήματα που έχουμε. Να ξέρουμε τι επιλογές έχουμε, ποιες είναι οι συνέπειες, ποιος υπεκφεύγει και ποιος μας παραπλανά. Η συμμετοχή του κόσμου στην εκδήλωση της Κυριακής θα δώσει σε όλους που θα είμαστε εκεί κουράγιο και δύναμη.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
17°
