Η ισοπαλία σε ένα κρίσιμο ντέρμπι αιωνίων ισοδυναμεί με την απόλυτη ποδοσφαιρική σοφιστεία. Και να μην το ήξερες, το κατάλαβες καλά διαβάζοντας χθες τα περήφανα οπαδικά πρωτοσέλιδα π.χ. του «Γάβρου» και της «Πράσινης». Για τους μεν το ματς ήρθε 22-6 (τελικές προσπάθειες) ή 6-2 (Μαρινάκης speaking), για τους δε 20-18 (βαθμολογία). Δεν έχει καμία σημασία ότι δε μιλάνε για διαφορετικά ματς, αλλά για το ίδιο. Από το ντέρμπι, λοιπόν, λίγη καλή διάθεση να υπάρχει, βγήκαν κερδισμένοι και οι δύο. Ο Ολυμπιακός γιατί κυριάρχησε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, έχασε κλασικές ευκαιρίες για να κερδίσει κι άφησε την αίσθηση ότι αν το ντέρμπι του β’ γύρου είναι κάτι σαν μπαράζ «έχει» τους πράσινους. Κι ο Παναθηναϊκός γιατί πήρε το x, έμεινε στην κορυφή κι έκλεισε χωρίς να επαναλάβει τη σπουδαία απόδοση των προηγούμενων αγώνων τα τρία διαδοχικά ντέρμπι με 7 βαθμούς – κάτι που μάλλον ούτε ο Βλάσης Τσάκας δε θα τολμούσε να υποσχεθεί.
Αν αφαιρέσεις λίγη από τη καλή διάθεση που λέγαμε κι αλλάξεις τη σειρά των λέξεων στις τελευταίες προτάσεις, αντιλαμβάνεσαι ότι με τον ίδιο τρόπο αμφότεροι μπορούν να θεωρούνται κάλλιστα χαμένοι από το ματς. Στην πλειοδοσία «σας γράφουμε αυτά που θέλετε να διαβάσετε» δεν ξέρω ποιος θα επικρατήσει, αυτό που είδα εγώ ήταν το εξής: Έναν Παναθηναϊκό να μπαίνει διαβασμένος και ήρεμος, να εφαρμόζει το άψογο φετινό του passing game και να χτυπά τον Βαλβέρδε ακριβώς στο ρίσκο που πήρε. Το ασφυκτικό πρέσινγκ που ανέβαζε και τους 11 ερυθρόλευκους πολύ ψηλά.
Χοντρικά μέχρι το δοκάρι του Λέτο όλα αυτά. Γιατί μετά, από το 30’ μέχρι την έξοδο του φανταστικού Μακούν, το «Καραϊσκάκη(ς)» κατηφόρησε. Το κέντρο του Παναθηναϊκού αδυνατούσε να αλλάξει δύο μπαλιές και η αφερέγγυα αμυντική του γραμμή μοιραία υπέφερε, αναγκασμένη να αμύνεται συνεχώς χωρίς ανάσα. Ο Μιραλάς μπορεί να ήταν μοιραίος ή οτιδήποτε άλλο, αλλά χόρεψε τους Παναθηναϊκούς, ο Τζεμπούρ χτύπησε και πάλι, οι πλαγιοκοπήσεις που οδηγούσαν σε χαμηλές σέντρες έβαλαν το στρες για τα καλά στην 90λεπτη ζωή Σαριέγι – Μπουμσόνγκ.
Στο τελευταίο εικοσάλεπτο ο Ολυμπιακός, ξεθύμανε, «έσκασε» ίσως και ο Παναθηναϊκός φοβισμένος απ’ όσα είχαν προηγηθεί δεν ξεμύτισε σιγουρεύοντας την ισοπαλία. Και ζήσανε κι αυτοί κι εμείς καλά που είδαμε ένα πραγματικά ενδιαφέρον «ευρωπαϊκό» παιχνίδι. Στο οποίο συνεισέφερε αυτός που έζησε καλύτερα απ’ όλους. Ο διαιτητής Γιάχος που ήταν πολύ καλός. Όχι μόνο γιατί δεν έκανε «χειρουργείο» αλλά γιατί δεν σφύριζε συνέχεια αφήνοντάς τη ρημάδα να τσουλήσει…
Υπάρχουν δύο δρόμοι για τον «έλληνα Κασίγιας». Ο πρώτος είναι να την ακούσει. Να κάνει πιο πολύ παρέα με τον μάνατζερ του απ’ ότι με το γυμναστή. Να ασχολείται με τους σκάουτερ που θα «γεμίζουν το ΟΑΚΑ κάθε Κυριακή», με τα μοντέλα και τις διαφημίσεις (αφού είναι κι ωραίο παιδί). Δύσκολο να μην πέσει στη λούμπα, στα 17 όλοι το ίδιο θα κάναμε. Ο δεύτερος είναι να ρωτήσει τον Σωτήρη Νίνη αν είναι ευχαριστημένος από την πρόοδο που έχει κάνει σε σχέση με το 2007. Να μην επαναλάβει τα λάθη του και να γίνει ο τερματοφύλακας που υπόσχεται αυτή η επική απόκρουση του 83ου λεπτού…
Φυσικά, δεν μπαίνει στα πλην για την απόδοσή του. Αλίμονο. Ήταν μάλλον ο MVP του ντέρμπι στην πρώτη του σπουδαία εμφάνιση στην Ελλάδα. Αλλά, ο τραυματισμός του στο ’72 μάλλον τον φρενάρει αν υποθέσουμε ότι πήρε μπρος. Το Σάββατο κάλυψε απρόσμενα το κενό του Ιμπαγάσα, αλλά στη Μασσαλία δε θα ταξιδέψει…
ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ TWEETS ΤΟΥ FORREST GUMP
- Φέτος ήθος δίδαξε κανείς;
- Συγχαρητήρια στον Γιάχο δώσαμε, αλλά πόσα κεριά πρέπει να ανάψουν οι δυο βοηθοί στον Καπίνο που «διόρθωσε» τα δύο κραυγαλέα λάθη τους;
- Σύμφωνοι ο Λέτο κάνει παπάδες, αλλά αν δεν τραβήξει ο Κατσουράνης…
- Θα ξαναφορέσει ποτέ τη φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο ο θρυλικός Φράνκο Κοστάντσο;
- Το άγχος και το στράβωμα του Μιραλάς που αισθάνεται πια χαμάλης του Τζεμπούρ, δε σου θυμίζει λίγο Λέτο-Σισέ;
Δεν έχει να κάνει με το ματς, αλλά με την Τσακολογία. Είναι ωραίες αυτές οι ιστορίες με τον Ροναλντίνιο κτλ. Παράγουν μάλιστα και μερικά Monty Python πρωτοσέλιδα. Όμως, εκμεταλλευόμενος ένα ολόκληρο σύστημα που δεν διστάζει να πουλήσει «δημοσιογραφική προστασία» ακόμα και σε παραμύθια της Χαλιμάς (επειδή βλέπει μελλοντικό ψωμάκι), ο γραφικός κύριος μας δουλεύει. Και είτε πάρει ο πρίγκιπας την ομάδα είτε όχι, αυτό δεν έχει πια πλάκα…
BASKET VOICE
Είχαμε και το μπασκετικό ντέρμπι που πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Κυρίως γιατί ακόμα και οι Ολυμπιακοί είχαν προδιαγράψει το αποτέλεσμά του – την ήττα της ομάδας του. Τελικά, ο Παναθηναϊκός κέρδισε πιο εύκολα απ’ όσο δείχνει το τελικό 74-70, σε ένα κακό παχνίδι (οι δύο ομάδες έκαναν συνολικά 39 λάθη), αλλά η ουσία είναι ότι η διαφορά 4 πόντων μπορεί να δώσει χρώμα (βλέπε πλεονέκτημα έδρας) στο πρωτάθλημα από το πουθενά. Έτσι κι αλλιώς οι 2 τους παίζουν…
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
