Η συμφωνία για το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο περιλαμβάνει και ορισμένες διευκολύνσεις για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας από την Ε.Ε. Ύστερα από πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που υποστηρίχτηκε από το σύνολο σχεδόν των ευρωβουλευτών θα δοθούν κονδύλια από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. χωρίς να υπάρχει η ελληνική συμμετοχή, που περιορίστηκε με το πέρασμα του χρόνου στο 10% του συνόλου.
Η πρωτοβουλία αυτή αναδεικνύει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αλλά και την αδυναμία του ελληνικού Δημοσίου να στηρίξει μια σοβαρή επενδυτική προσπάθεια.
Μικροπολιτική διαχείριση
Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει μία αρνητική παράδοση μείωσης των δημοσίων επενδύσεων και συμμετοχής του ελληνικού Δημοσίου στη χρηματοδότηση ιδιωτικών επενδύσεων. Σχεδόν όλα τα κονδύλια δεσμεύονται σε καταναλωτικές και τρέχουσες δαπάνες του Δημοσίου χωρίς αυτό να εμποδίζει την κυβερνητική ηγεσία να φλυαρεί υπέρ της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας μιας νέας οικονομικής δυναμικής.
Τις περασμένες δεκαετίες, κάθε φορά που βρισκόταν η οικονομία σε αδιέξοδο, το ελληνικό Δημόσιο φρόντιζε να αλλάζει το μείγμα των δαπανών του σε βάρος μισθών, συντάξεων, διοικητικών εξόδων και σε όφελος των δημόσιων επενδύσεων. Είναι τέτοια η παρακμή του πολιτικού συστήματος ώστε οι κυβερνήσεις αποφεύγουν την αλλαγή της σύνθεσης των δημοσίων δαπανών για να μην βρεθούν αντιμέτωπες με κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.
Είναι εισπρακτικά αδύνατη η αύξηση των επενδύσεων και η δημιουργία αναπτυξιακής δυναμικής σε μία χώρα όπου το Δημόσιο βρίσκει μισό δισεκατομμύριο δολάρια για την αγορά άχρηστων οπλικών συστημάτων, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την επαναπρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, εκατομμύρια ευρώ για τη χορήγηση νέων επιδομάτων στους καλά αμειβόμενους εργαζόμενους της ΔΕΗ, αλλά δεν μπορεί να βρει τα χρήματα που αναλογούν στην μικρή ελληνική συμμετοχή στα προγράμματα των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών ταμείων.
Από τη στιγμή που το ελληνικό Δημόσιο δεν μπορεί να αλλάξει τη σύνθεση των δαπανών του σε όφελος μιας νέας αναπτυξιακής προσπάθειας και στέλνει σε όλους το μήνυμα –με την επενδυτική αποχή του- ότι δεν εμπιστεύεται την προοπτική της ελληνικής οικονομίας, πολύ λίγοι ιδιώτες επενδυτές θα επιχειρήσουν να καλύψουν το κενό.
Ψεύτικο άλλοθι
Οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά και εκπρόσωποι κομμάτων της αντιπολίτευσης, αναφέρονται στα μνημόνια και την πολιτική λιτότητας για να δικαιολογήσουν την επενδυτική αποχή του ελληνικού Δημοσίου. Υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν τα αναγκαία κονδύλια και γι’ αυτό είμαστε καταδικασμένοι σε μια πολιτική που οδηγεί στην παράταση της οικονομικής ύφεσης και της διατήρησης της ανεργίας σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να προωθεί η κυβέρνηση Τσίπρα την ψήφιση ενός προϋπολογισμού που στηρίζεται στην εκτίμηση ότι το 2015 και το 2016 θα συνεχιστεί η ύφεση με αποτέλεσμα να πέσει το ΑΕΠ κατά 4% και να υπάρξει νέα αύξηση της ανεργίας πάνω από το απαράδεκτα υψηλό ποσοστό του 25% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
Σύμφωνα με τη «λογική» της κυβερνητικής ηγεσίας, από τη στιγμή που περιορίζονται οι τρέχουσες και καταναλωτικές δαπάνες του Δημοσίου, δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ για τη στήριξη των δημόσιων δαπανών. Δημιουργούνται έτσι οι προϋποθέσεις για παράταση της οικονομικής κρίσης μέχρι τελικής πτώσης. Οι Ευρωπαίοι εταίροι εξυπηρετούν την Ελλάδα αποδεσμεύοντας τα κονδύλια των διαρθρωτικών ταμείων με πιο χαλαρούς όρους και χωρίς ελληνική συμμετοχή. Αρνούνται όμως να συμπληρώσουν το 10% των επενδύσεων που αναλογούν στην ελληνική πλευρά και δεν δέχονται καμία πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση.
Με ευθύνη της ελληνικής πλευράς, μειώνονται οι δημόσιες και οι ευρωπαϊκές επενδύσεις και στέλνεται το λάθος μήνυμα στους ιδιώτες επενδυτές που σκέφτονται να επενδύσουν στη χώρα μας. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι παρά τη χαλάρωση των ευρωπαϊκών κανόνων για την ελληνική χρηματοδότηση δεν θα υπάρξει θετικό επενδυτικό, οικονομικό αποτέλεσμα. Στα περισσότερα προγράμματα των διαρθρωτικών ταμείων η ευρωπαϊκή συμμετοχή είναι της τάξης του 40%-50%. Δεν είναι πολλές οι επιχειρήσεις που μπορούν να αναλάβουν επενδυτικό ρίσκο στο σημερινό οικονομικό, φορολογικό πλαίσιο ή να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση από ένα διαλυμένο τραπεζικό σύστημα, για να καλύψουν το υπόλοιπο 50%-60% της επένδυσης,
Από τη στιγμή που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεσμεύουν ολοένα λιγότερα ευρώ υπέρ των επενδύσεων, όλοι παίρνουν το μήνυμα και προσαρμόζουν την επιχειρηματική, επενδυτική στρατηγική τους.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
