Δεν ήταν μόνο η τόσο μαζική προσέλευση του κόσμου, όλων εσάς, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία: μια αίθουσα 500 ατόμων ασφυκτικά γεμάτη επί 8 ολόκληρες ώρες! Εκείνη την Τετάρτη πρέπει να πέρασαν από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών χιλιάδες άνθρωποι. Ήταν η ουσία, όλα αυτά που αποκομίσαμε όσοι ήμασταν εκεί ακούγοντας τα πάνελ των εκλεκτών ομιλητών του Forum της Athens Voice, που κινητοποίησαν τη σκέψη μας και το συναίσθημά μας, κάνοντάς μας να προβληματιστούμε, να γελάσουμε, να συγκινηθούμε. Ήταν η προσμονή και η ελπίδα για όσα ακούστηκαν, για το ότι υπήρξαμε μάρτυρες της ανάγκης μας να συνυπάρχουμε με σεβασμό ο ένας για τον άλλο, της επιθυμίας μας να συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας και –γιατί όχι; – να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ήταν το πρόγραμμα και τα πάνελς που είχαν μερικούς από τα πιο φωτεινούς ανθρώπους, μια ποικιλία θεμάτων και ομιλητών που μας κράτησαν το ενδιαφέρον αμείωτο όλες αυτές τις ώρες μιλώντας μας για την Ενσυναίσθηση στις πολλαπλές εκφάνσεις της. Ήταν και ο τρόπος που στήθηκε όλο αυτό, ανεπιτήδευτα και με ειλικρίνεια, επειδή είχαμε από την αρχή επίγνωση της αξίας του και ανταποκριθήκατε με θέρμη – κι έτσι ήταν κάτι που το κάναμε όλοι μαζί, εμείς κι εσείς, να πετύχει τόσο πολύ, να γίνει talk of the town.
Η Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου του 2024 είναι μια μέρα που θα θυμόμαστε. Ήδη από τις 11 το πρωί, άνθρωποι όλων των ηλικιών άρχισαν να καταφτάνουν στο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής φτιάχνοντας ένα χαρούμενο ανακάτεμα κόσμου. Ο χαιρετισμός της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, που άνοιξε το Forum της Athens Voice, δίνοντας τον τόνο, και όσα ακολούθησαν στη σκηνή της «Δημήτρης Μητρόπουλος» έκαναν τους θεατές να ακούν με τρομερή προσήλωση και να μη θέλουν να βγουν από την αίθουσα. Από τον καταπληκτικό μας αστροφυσικό που μας είπε για τις δεξιότητες που ανοίγουν νέους δρόμους και μας φτάνουν μέχρι τα αστέρια, μέχρι τη Στέλλα που μίλησε για τη σεξουαλική ζωή των ατόμων με αναπηρία –πόσο μας συγκίνησαν οι αστραφτεροί και τόσο γενναιόδωροι ομιλητές του πάνελ «Έλα στη θέση μου» οι οποίοι καταχειροκροτήθηκαν–, και από το πώς μια δύσκολη αρρώστια ανοίγει νέους δρόμους στην ψυχή και στο μυαλό μέχρι τους τρόπους που η ενσυναίσθηση μπορεί να δώσει στις ηγετικές θέσεις εργαλεία που ξεκλειδώνουν νέες συνάψεις και συμπεριφορές, από τον κοινωνικό δεσμό, μέχρι τα ζώα, τα παιδιά, τα social media, τους χώρους εργασίας μας, όλες ανεξαιρέτως οι συζητήσεις μάς έκαναν να συνδεθούμε εντός της αίθουσας, να ανοίξουμε το μυαλό και την καρδιά μας, ενώ έξω ένα ζωντανό πλήθος παρακολουθούσε συγκεντρωμένο στις οθόνες κι άλλοτε περίμενε ευλαβικά να μπει στην αίθουσα σχολιάζοντας σε μικρές παρέες, με τους νέους ανθρώπους να δίνουν τον τόνο.
Πόσο Athens Voice όλο αυτό! Πόσο χαρούμενοι και περήφανοι αισθανόμαστε για αυτή τη μεγάλη κοινότητα ανθρώπων, που μεγαλώνει συνεχώς, με την οποία συναντιόμαστε στο χαρτί, στο διαδίκτυο αλλά και εκεί έξω, στον πραγματικό κόσμο. Κι αν εκείνη την ημέρα, όπως και τις επόμενες, εισπράξαμε από τους φίλους και αναγνώστες μας τόσα «ευχαριστώ», η ευγνωμοσύνη είναι κάτι που σας το αντιγυρίζουμε: σας ευχαριστούμε θερμά που ήσασταν εκεί και που είσαστε πάντα δίπλα μας. Το ταξίδι συνεχίζεται. Ανυπομονούμε για τα επόμενα!
9°
