Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τα τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα που έχουν σαν αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς κάθε χρόνο
Οι 57 νεκροί των Τεμπών και οι 17 νεκροί της τελευταίας πλημμύρας συνιστούν τραγωδίες με τις οποίες δικαίως ασχοληθήκαμε και θα ασχολούμαστε για εβδομάδες και μήνες. Τραγωδίες οι οποίες αργά ή γρήγορα καταλήγουν στο δικαστήρια. Το ίδιο συνέβη με την τραγωδία στο Μάτι το ίδιο και με την τραγωδία της Μάνδρας. Και είναι απολύτως λογικό. Βλέπετε, και στις τραγωδίες που ξεκινούν από ένα φυσικό φαινόμενο ο ανθρώπινος παράγοντας ακόμα και με τη μορφή της αμέλειας είναι καθοριστικός και ποινικά εξεταστέος.
Αυτό που είναι τελείως παράλογο είναι ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με τη μεγαλύτερη από τις τραγωδίες: την τραγωδία της ασφάλτου. Μια τραγωδία διαρκείας που κάθε χρόνο στοιχίζει εκατοντάδες ζωές (+χιλιάδες τραυματισμούς πολλοί από τους οποίους οδηγούν σε μόνιμες αναπηρίες) και για την οποία η ευθύνη δεν ανήκει αποκλειστικά σε ανεύθυνους οδηγούς με τον ίδιο τρόπο που η ευθύνη για το δυστύχημα των Tεμπών δεν περιορίζεται στον ανεύθυνο σταθμάρχη.
Βλέπετε οι εκατοντάδες νεκροί στην άσφαλτο κάθε χρόνο είναι και προϊόν της πεισματικής απροθυμίας της ΕΛ.ΑΣ. να κάνει μια από τις δουλειές για την οποία υπάρχει (και για την οποία τα στελέχη της πληρώνονται): την επιβολή του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και την αστυνόμευση των δρόμων. Με ευθύνη της Ελληνικής Αστυνομίας οι δρόμοι έχουν μετατραπεί σε ένα πεδίο μάχης στο οποίο ζωή και θάνατος απέχουν πάντα λίγα δευτερόλεπτα. Με ευθύνη της Ελληνικής Αστυνομίας οι αντικοινωνικοί συμπολίτες μετατρέπονται σε χάροι που έχουν βγει παγανιά αφού οι υπεύθυνοι να τους εμποδίσουν αρνούνται να το κάνουν.
Και θα συνεχίσουν να αρνούνται να το κάνουν (ποιος θέλει να δουλέψει όταν μπορεί να πληρώνεται και να κάθεται) και θα συνεχίσουν να σκοτώνονται εκατοντάδες άνθρωποι στην άσφαλτο και θα συνεχίζουν να τραυματίζονται χιλιάδες.
Εκτός αν κάποιος κάνει κάτι γι' αυτό.
Βλέποντας όλες τις δίκες για τις τραγωδίες παρατηρώ εισαγγελείς να απαγγέλουν κατηγορίες ή συγγενείς των θυμάτων να μηνύουν εκπροσώπους της πολιτείας για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων τους συνέπεια της οποίας ήταν να χάσουν τους ανθρώπους τους. Μήπως ήρθε η ώρα κάποιοι από τους συγγενείς αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων να ενωθούν και να μηνύσουν εκείνους τους εκπροσώπους της πολιτείας που με την πλημμελή άσκηση των καθηκόντων τους συνέβαλαν στο να χαθούν οι δικοί τους άνθρωποι; Μήπως ήρθε η ώρα να μηνυθεί η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.;
Στην πυρκαγιά στο Μάτι δεν δικάζεται μόνο αυτός από τον οποίο ξεκίνησε η πυρκαγιά (δεν ξέρω καν αν δικάζεται αυτός). Στο δυστύχημα στα Τέμπη φαντάζομαι ότι δεν θα δικαστεί μόνο ο σταθμάρχης. Γιατί για τους εκατοντάδες θανάτους στην άσφαλτο να δικάζονται μόνο οι οδηγοί που τα προκάλεσαν (όταν δικάζονται) και όχι αυτοί που η δουλειά τους ήταν να ελέγχουν τους οδηγούς; Γιατί επιτέλους να μη δικαστούν αυτοί που παρότι συνυπεύθυνοι όχι μόνο δεν υφίστανται καμία συνέπεια αλλά συνεχίζουν να μην κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται με αποτέλεσμα οι νεκροί της ασφάλτου να πολλαπλασιάζονται; Κι αν στη δικαστική διαδικασία αποδειχθεί ότι κι αυτοί «εντολές εκτελούν» ας κάτσουν στο εδώλιο και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι που δίνουν τις εντολές αυτές.
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά εμένα μια τραγωδία με εκατοντάδες νεκρούς τον χρόνο, πολλοί από τους οποίους θα ήταν ανάμεσα μας αν η ΕΛ.ΑΣ. δούλευε, μου φαίνεται πολύ μεγάλη για να την αντιμετωπίζουμε σαν ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο απέναντι στο οποίο είμαστε ανήμποροι να κάνουμε το οτιδήποτε. Και μπράβο μας.
7°
