6 εκπαιδευτικοί του Instagram και η πρώτη τους μέρα στο σχολείο

To πρώτο κουδούνι χτύπησε. Θυμάσαι την πρώτη σου μέρα στο σχολείο, τον πρώτο σου δάσκαλο, τον εκπαιδευτικό που σου έκανε γεωγραφία, αγγλικά, ιστορία και την φιλόλογο από το Α1; Άλλοι βαρετοί, άλλοι κουλ, άλλους τους παίρναμε στα σοβαρά και άλλους δεν θέλουμε να τους δούμε ξανά. Σήμερα ευτυχώς σκρολάροντας στο instagram θα βρεις δημοφιλείς λογαριασμούς εκλαϊκευμένης επιστήμης που με την καλή πρώτη ύλη τους, το χιούμορ και την εύγλωττη διατύπωσή τους σε κάνουν να κολλάς και σε γεμίζουν με γνώση για πράγματα που δεν ήξερες ή τα θεωρούσες διαφορετικά. O Schoolmarius, η Philologist–ina, ο Archaeostoryteller, η The Queen's English, ο The Dandy και ο The Trivialist σου μεταφέρουν με έξυπνο τρόπο, quiz και δημιουργικά post τις γνώσεις τους και μοιράζονται μαζί μας την πρώτη τους μέρα στο σχολείο. Το σίγουρο είναι ότι έχουν γίνει τάση μιας και κάνουν τη γνώση ξανά cool και απολαυστική στο ελληνικό διαδίκτυο!

Μάριος Μάζαρης ή Schoolmarius, o παιδαγωγός που δίνει ιδέες για να γίνει το μάθημα πιο διασκεδαστικό

Συμβουλές για γονείς, ιδέες για να γίνει το μάθημα πιο διασκεδαστικό, πρακτικές ενδυνάμωσης, ενσυναίσθησης και ευαισθητοποίησης, συμβουλές για δασκάλους, συνομιλίες με αξιόλογους ανθρώπους και σίγουρα μια δόση χιούμορ, γιατί η ελληνική πραγματικότητα θέλει αρκετό. Όποιος μπει στο προφίλ του Μάριου Μάζαρη, που είναι 39 ετών και ζει στην Αθήνα, μπορεί να δει πολλά, ίσως τα πάντα που έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση στο δημοτικό σχολείο. Οι βασικές του σπουδές είναι αυτές του Παιδαγωγικού τμήματος, καθώς ασκεί το λειτούργημα του εκπαιδευτικού 17 χρόνια σε δημόσιο δημοτικό της χώρας. Δειλά δειλά ξεκίνησε να ασχολείται και με τη συγγραφή λογοτεχνικών βιβλίων για παιδιά, που και εκεί ανακαλύπτει νέους κόσμους ή συναντιέται με ιστορίες που έχει μέσα του. 

Από ένα σημείο και μετά και βλέποντας την ανταπόκριση των φίλων του, ο Μάριος θέλησε να μπορεί κάποιος να βρει απαντήσεις σε όποια ερώτηση και αν έχει σχετικά με το Δημοτικό, τις σχέσεις των παιδιών εκεί και το μεγάλωμα τους στο σπίτι. Δεν το σκέφτηκε πολύ. Κάποια στιγμή πέρυσι αποφάσισε να ανοίξει τον λογαριασμό, μόνο και μόνο για να βάλει μία τάξη στις ιδέες που εφαρμόζει στην τάξη. «Είπα να κάνω ένα αρχείο, γιατί σχεδόν ποτέ δεν θυμάμαι παλιότερες δράσεις, ακριβώς γιατί κάνω συνεχώς νέες ή τροποποιήσεις παλαιών. Το ονόμασα schoolmarius, ακριβώς γιατί είναι η δική μου οπτική στο σχολείο και για το σχολείο και γιατί με ενδιαφέρει να καταλάβει όποιος / όποια κι αν δει το προφίλ ότι μπορούμε να δούμε αλλιώς τα πράγματα και αυτό το αλλιώς να έχει την υπογραφή μας.

Οι δικές μου αναρτήσεις θα έλεγα ότι δεν έχουν καθόλου προετοιμασία, με την έννοια ότι οι δράσεις που κοινοποιώ από την τάξη ή οι πρακτικές μου εκεί θα γίνονταν ούτως ή άλλως στην τάξη με τους μαθητές μου. Η κοινοποίησή τους δεν χρειάζεται πολύ χρόνο. Οι live μεταδόσεις και οι υπόλοιπες αναρτήσεις γίνονται χωρίς καμία προετοιμασία, παρά μόνο χρησιμοποιώντας τη μελέτη 17 χρονών και κυρίως την εμπειρία της τάξης. Θα έλεγα λοιπόν ότι το Instagram ευτυχώς δενν με κουράζει, αλλά μου δίνει πολλές χαρές. Δέχομαι αμέτρητα μηνύματα καθημερινά, από ανθρώπους που θέλουν συμβουλές, ιδέες ή δίνουν ευχές, συγχαρητήρια ή τρυφερές κουβέντες. Είμαι πολύ χαρούμενος για την σχέση που έχει αναπτυχθεί μέσα από το προφίλ, γιατί είναι μια ειλικρινής σχέση και βασίζεται πάνω στην ανάγκη μου να εξηγήσω πράγματα ή να βοηθήσω ανθρώπους που τυχόν θέλουν βοήθεια και στο πώς αυτό φτάνει στον αποδέκτη. Και φτάνει ακριβώς με τις προθέσεις που έχω».

Tι πιστεύεις πώς είναι αυτό που λείπει από την εκπαίδευση;
Θα έλεγα το όραμα, αλλά αυτό είναι παρεξηγημένη λέξη. Θα έλεγα η σύμπνοια, αλλά αυτό είναι επικίνδυνη λέξη. Θα έλεγα ο χρόνος, τα λεπτά, οι μέρες που δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε αν αυτό που κάνουμε έχει αποτέλεσμα, έχει στόχο, αν αυτός ο στόχος κι αυτό το αποτέλεσμα μας ικανοποιούν ή αν τα κάνουμε από κεκτημένη ταχύτητα ή επειδή τα κάνουν κι άλλοι. Σίγουρα, δε λείπει από την εκπαίδευση το σύνθετο, λείπει το απλό, η επιστροφή σε βασικές ανάγκες των παιδιών, σε βασικά συναισθήματα, σε βασικές δεξιότητες, λείπει το σχολείο το χειροποίητο, το τρυφερό, της αγκαλιάς.

Η πρώτη μέρα στο σχολείο
«Δεν θυμάμαι πολλά, γιατί το σχολείο για μένα δεν ήταν ένας καλός τόπος που θέλω να θυμάμαι. Οι περισσότερες δηλαδή αναμνήσεις μου είναι αμήχανες ή άσχημες ή τραυματικές. Γι’ αυτό και τώρα προσπαθώ να δημιουργώ καλύτερες στα παιδιά που έχω τη χαρά να συνεργαζόμαστε. Αν έπρεπε να διαλέξω μία στιγμή από τη δική μου πρώτη μέρα, θα έλεγα το κλάμα. Θυμάμαι έκλαψα πολύ την πρώτη μέρα στο σχολείο, γιατί δεν ήξερα ότι αυτός ο κόσμος που ανοίγεται, αυτός ο κόσμος μακριά από το σπίτι, μπορεί να έχει ομορφιά. Και το κλάμα σπανίως είναι για αυτό που έρχεται, είναι κυρίως γι’ αυτό που νομίζεις ότι χάνεις. Το μαγικό είναι η τάξη να γίνει σπίτι, έτσι ώστε κανένα παιδί να μη χρειαστεί να κλάψει. Το μαγικό είναι ότι η τάξη μπορεί να γίνει σπίτι και μπορεί να γίνει γιορτή».

H Χριστίνα Καραθανάση είναι η Philologist–ina που έχουμε κολλήσει

Στον λογαριασμό της μπορεί να δει κανείς αναρτήσεις που παρουσιάζουν συχνά λάθη στον προφορικό και γραπτό λόγο, με σκοπό να βελτιώσει την έκφρασή του, ενώ αναρτώνται και λέξεις που σπανίζουν, ώστε να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του. Κάπως έτσι τη γνώρισα και εγώ μιας και μέσα από τα καθημερινά κουίζ στα stories του προφίλ της άρχισα να «τσεκάρω» τις γνώσεις μου και κόλλησα. Η Χριστίνα Καραθανάση είναι 32 ετών και μένει στην Ορεστιάδα. Έχει αποφοιτήσει από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης κι από τότε εργάζεται ως φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Ταυτόχρονα παρακολουθεί Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών σχετικά με την αξιοποίηση της τεχνολογίας στην εκπαίδευση ενώ δηλώνει και συγγραφέας, καθώς τον Νοέμβριο του περασμένου έτους εκδόθηκε το πρώτο της εκπαιδευτικό βοήθημα για το μάθημα των Λατινικών. Το διάστημα αυτό έχει επικεντρωθεί στην παραγωγή ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού, το οποίο είναι διαθέσιμο μέσω της ιστοσελίδας της. «Η Φιλολογιστ-ίνα (προέρχεται από το φιλόλογος και το όνομά της) είναι ένα λογοπαίγνιο! Ήδη τους πρώτους μήνες της πανδημίας καλλιεργήθηκε μέσα μου η ιδέα να δημιουργήσω μία ιστοσελίδα εκπαιδευτικού περιεχομένου, τη Philologist-ina.gr, ώστε να έχουν πρόσβαση σε υλικό καθηγητές και μαθητές. Σε συνέχεια της ιστοσελίδας δημιουργήθηκε και ο λογαριασμός στο Instagram, περίπου 2,5 χρόνια πριν. Μια ανάρτηση στο Instagram δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ευθύνη που φέρει ένας εκπαιδευτικός λογαριασμός στην προσπάθεια να αναδείξει το ορθό έναντι του λάθους είναι μεγάλη. Επομένως, χρειάζεται μακρά έρευνα σε λεξικά. Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο αξιόλογοι γλωσσολόγοι να παρουσιάζουν αντικρουόμενες απόψεις. Προσωπικά, προσπαθώ να προβάλλω τα επιχειρήματα των ειδικών και να παραθέτω την επικρατέστερη άποψη».

Tι πιστεύεις ότι λείπει από την εκπαίδευση;
Κίνητρο για μάθηση! Υπάρχει η τάση, ακόμα και σήμερα, το εκπαιδευτικό σύστημα να είναι δασκαλοκεντρικό. Ο δάσκαλος υπάρχει στην τάξη ως αυθεντία και ο ρόλος του είναι να μεταδώσει τις γνώσεις του. Όμως, η μάθηση πρέπει να είναι μαθητοκεντρική. Είναι ανάγκη να υπάρξει ένα περιβάλλον σύγχρονο και καινοτόμο, στο οποίο θα προωθείται η κριτική σκέψη και η δημιουργικότητα. 

Τι θυμάσαι από την πρώτη μέρα στο σχολείο;
Κάθε χρονιά, την πρώτη μέρα του σχολείου, θυμάμαι να με κατακλύζει μια γλυκιά μελαγχολία. Ανέκαθεν μου άρεσε το σχολείο και η έναρξη της σχολικής χρονιάς δεν ήταν κάτι δυσάρεστο για εμένα. Παρ' όλα αυτά, η αίσθηση ότι ένα ανέμελο καλοκαίρι τελειώνει, δεν με άφηνε ανεπηρέαστη. Με τη σειρά μου, λοιπόν, προσπαθώ να δώσω στους μαθητές μου την ευκαιρία μιας ομαλής προσαρμογής, γιατί δεν ξεχνάω ότι ακόμα ο ήλιος λάμπει!

Ο Θόδωρος Παπακώστας είναι ο Archaeostoryteller που σου μαθαίνει «ποπ αρχαιολογία»

Ο Archaeostoryteller είναι ένα project επικοινωνίας της επιστήμης που προσεγγίζει την αρχαιογνωσία με πολλούς τρόπους. Κυρίως προσπαθώντας να βγάλει την δυσνόητη ορολογία και να επικεντρωθεί σε άγνωστες ή παραμελημένες λεπτομέρειες, αποδεικνύοντας ότι η αρχαιότητα και το παρελθόν μας αφορά όλους και μπορούμε όλοι να την απολαύσουμε. Συνηθίζουμε να νιώθουμε θαυμασμό για την αρχαιότητα και κάποιες φορές κολλάμε με αυτή όπως και ... στο προφίλ του. Δεν ξέρουμε γιατί, απλά έτσι μας είπαν. Αυτό που αντιπροτείνει ο Θόδωρος Παπακώστας από τη Θεσσαλονίκη είναι να νιώσουμε κι όλα τα άλλα συναισθήματα μαζί. Ο Θόδωρος είναι 43 ετών και περίπου τριών μηνών σήμερα που μιλάμε αλλά «δεν μοιάζει ούτε μια μέρα πάνω από 42», τελείωσε το πρώτο πτυχίο Αρχαιολογίας, έκανε μεταπτυχιακό στην Προϊστορική Αρχαιολογία και Διδακτορικό στην Κλασική Αρχαιολογία ενώ τώρα εργάζεται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κιλκίς. Βλέπει σουπερηρωικές ταινίες και διαβάζει κόμικς. Επίσης κάποια στιγμή θα τελειώσει και το Paradise Lost του Milton, μου λέει.

«Ξεκίνησα να μοιράζομαι τη δική μου οπτική για την αρχαιολογία με τους πολύ δικούς μου φίλους. Γρήγορα διογκώθηκε και άρχισε να τραβάει το ενδιαφέρον και άλλων ανθρώπων. Αποφάσισα, έτσι να το συνεχίσω στα πλαίσια της επικοινωνίας της επιστήμης, "αρχαιολογία κοινού" ας το πούμε, αν και έχω επιλέξει και πιο trendy όρους, όπως "ποπ αρχαιολογία". Με τη λογική πως χρησιμοποιώ κομμάτια και στοιχεία της σημερινής ποπ κουλτούρας για να διευκολύνω τις ταυτίσεις με το σύγχρονο κοινό. Από λίγα λεπτά έως πολλές ώρες μπορεί να μου πάρει μια ανάρτηση στο λογαριασμό μου. Ανάλογα με το θέμα και την έμπνευση ή την συλλογή στοιχείων και την έρευνα που μπορεί να χρειαστεί. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι εξαιρετική και είμαι ευγνώμων σε όλους. Υπάρχει ένα τεράστιο αρχαιόφιλο κοινό εκεί έξω και αλήθεια είναι ότι το καλύτερο σχόλιο που έχω ακούσει (και όχι μόνο μια φορά) είναι ότι “νόμιζα ότι δεν με ενδιαφέρει η αρχαιότητα και η αρχαιολογία αλλά τελικά είναι πολύ ενδιαφέρουσα!”. Ε, ναι. Είναι».

Tι πιστεύεις ότι λείπει από την εκπαίδευση;
Ο Ανθρωπισμός. Αναλωνόμαστε σε χρονολογίες, μάχες και πολέμους και ξεχνάμε να διδάξουμε το ίδιο το ανθρώπινο παρελθόν. Επίσης θεωρώ ότι κακώς ξεκινάει η αρχαιογνωσία στο δημοτικό με τη μυθολογία. Μεγαλώνουν ενήλικες θεωρώντας υποσυνείδητα ότι το παρελθόν μας είναι η ίδια η μυθολογία.

Τι θυμάσαι από την πρώτη μέρα στο σχολείο; 
Την πρώτη μου μέρα θυμάμαι να κλαίω με το που έφτασα στο σχολείο γιατί για κάποιο λόγο μου είχε σκαλώσει ότι θα μείνω στο σχολείο για πάντα! Όταν μέσα στα κλάματα, η μάνα μου κατάλαβε την παρανόηση και με καθησύχασε ότι το μεσημέρι θα γυρίσω σπίτι και δε θα τη χάσω για πάντα, μου πήρε κι ένα κουλούρι που είχα ζηλέψει να φάω από το κυλικείο. Χτυπάει το κουδούνι, μας βάζουν στην τάξη και η κυρία κάνει την πρώτη παρατήρηση της χρονιάς, σε εμένα… που επέμενα να τρώω το κουλούρι μου παρότι είχαμε μπει στην τάξη. Θυμάμαι να σκέφτομαι «τι καταπίεση Θεέ μου… κακό είναι που τρώω το κουλούρι μου!;». Και κάπως έτσι ξεκίνησε η ένταξή μου στο κοινωνικό σύνολο.

Η queen English Joanna θα βρει τρόπους να αγαπήσεις τα αγγλικά

Σκρολάροντας στον λογαριασμό της θα δεις ολιγόλεπτα μαθήματα αγγλικών, χρήσιμα για την καθημερινότητά σου, με τον πιο απλό και ευχάριστο τρόπο… μέσα από quiz στα stories της. Μπορείς να βελτιώσεις το λεξιλόγιό σου και την προφορά σου ενώ θα σε βοηθήσει να ξεκαθαρίσεις συχνά λάθη στο μυαλό σου και θα βρεις tricks για να θυμάσαι τη γραμματική. Extra bonus ότι στις περιόδους εξετάσεων ανεβαίνουν συνεχώς βίντεο με tips για να «αριστεύσεις». Η Ιωάννα Τσομπανίδου, έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ορεστιάδα του Έβρου. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και αφού πήρε όλα τα εφόδια από εκεί μεταπήδησε στη Διδακτική της Αγγλικής Γλώσσας. Από το 2012 μέχρι και σήμερα διδάσκει σε ενήλικες κυρίως αλλά και παιδιά σε όλη την Ελλάδα καθώς και σε ομογενείς του εξωτερικού με στόχο να μεταδώσει την αγάπη της για τα αγγλικά. Η Ιωάννα έχει ιδιαίτερη αδυναμία φυσικά σε εκείνους που λένε «δεν μπορώ να μάθω με τίποτα!», «Τα μισώ», «όσο και να διαβάσω γραμματική πάντα τα κάνω μαντάρα!».

«Κατά τη διάρκεια της καραντίνας που έπρεπε να βρω επειγόντως κάτι δημιουργικό, φίλος που εκτιμώ πολύ με παρότρυνε να φτιάξω εκπαιδευτικά βίντεο και συζητώντας το με φίλους και μαθητές που είχαν την ίδια άποψη, γεννήθηκε η σελίδα The Queen's English. Το όνομα της σελίδας προέρχεται από την ομώνυμη φράση (τα αγγλικά της βασίλισσας, που αναφέρεται στο πρότυπο της αυθεντικής χρήσης/ προφοράς της αγγλικής γλώσσας) και... όχι δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως queen, θα ήταν υπερβολή (γέλια).Το περιεχόμενό μου προέρχεται είτε από ερωτήσεις μαθητών και του κόσμου που μου στέλνει καθημερινά στο Instagram, είτε από την εμπειρία μου στον χώρο της εκπαίδευσης που μου επιτρέπει να γνωρίζω πολύ καλά τις συχνότατες απορίες που προκύπτουν. Όποτε μου παίρνει ελάχιστο χρόνο να βρω το θέμα, κάτι που δεν ισχύει για την υλοποίησή του από τεχνικής άποψης. Από μισή έως 2 ώρες επεξεργασίας ανάλογα με το περιεχόμενο! Ιδιαίτερη απήχηση έχουν τα βίντεο με συχνά λάθη και τα καθημερινά quiz».

Τι πιστεύεις ότι λείπει από την εκπαίδευση;
Πιστεύω πως αυτό που συχνά λείπει είναι το πάθος και ο ενθουσιασμός για μάθηση. Μεγάλο βάρος πέφτει κατά τη γνώμη μου σε εμάς τους εκπαιδευτικούς.  Εάν δεν παθιάζει εμάς το αντικείμενο μας, εάν δεν μπαίνουμε με ενθουσιασμό στην αίθουσα, εάν δεν φτιάξουμε ένα ευχάριστο περιβάλλον με βιωματικές δραστηριότητες και παιχνίδι(ανεξάρτητα με την ηλικία),πώς θα κερδίσουμε την προσοχή των μαθητευόμενων σε ένα κόσμο που βομβαρδίζεται από πληροφορίες; Εν ολίγοις και κάπως πιο ποιητικά θεωρώ ότι λείπει το χρώμα σε μια γκρι κοινωνία που μας ρουφάει συνεχώς την ενέργεια. Αν καταφέρουμε να κάνουμε τους μαθητές να το δουν έχουμε κερδίσει τη μάχη.

Τι θυμάσαι από την πρώτη μέρα στο σχολείο; Μια αστεία στιγμή η συγκινητική; 
Η πρώτη μέρα στο σχολείο μου φέρνει στο μυαλό μια στιγμή για μένα πολύ συγκινητική. Η αργοπορία ήταν το δεύτερο μου όνομα σαν παιδί όποτε έφτασα τελευταία ενώ είχαν όλοι βρει τις θέσεις τους. Εκεί  παρατήρησα ότι είχαν μείνει 2  θέσεις κενές. Εντόπισα ότι ένα κοριτσάκι ήταν μόνο του με μια θλίψη στο βλέμμα του και φυσικά πήγα χωρίς δεύτερη σκέψη δίπλα της. Τη ρώτησα «γιατί είσαι λυπημένη;» γιατί κανένας δεν μου μιλάει επειδή είμαι από την Αρμενία. Και αυθόρμητα απάντησα «και που είναι το κακό;». Θυμάμαι να με αγκαλιάζει τόσο σφιχτά με τα μάτια βουρκωμένα και τα είπε όλα. Μπορεί τότε να μην ήμουν σε θέση να καταλάβω τι συμβαίνει αλλά ένιωσα τόσο σημαντική και διαφορετική από τους υπόλοιπους που μου έδωσε απίστευτη χαρά. Έτσι πήρα το πρώτο μου μάθημα κατά του bullying στα σχολεία  και υπέρ της ανθρωπιάς. Εύχομαι να μην υπάρξει ποτέ παιδί στη θέση του κοριτσιού αυτού».

Ο Φώτης Φλώρος, ή αλλιώς The Dandy, αγαπά τις ιστορίες πίσω από έργα τέχνης

Iστορίες πίσω από έργα τέχνης και τους καλλιτέχνες τους θα συναντήσει κανείς στο account του The Dandy ή αλλιώς Φώτη Φλώρου που είναι μόλις 21 ετών. Σύντομες και ενδιαφέρουσες ιστορίες, δημοσιεύσεις που αφορούν πρόσωπα που έχουν συνεισφέρει στον χώρο της τέχνης και αξίζουν μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας, μικρά quiz με έργα τέχνης και καλλιτέχνες, τα οποία γίνονται ανάρπαστα ενώ κάθε φορά που επισκέπτεται κάποιο μουσείο ή κάποια έκθεση, βγάζει φωτογραφίες και βίντεο κάνοντας μια μικρή «ξενάγηση» μέσω stories.. Ωστόσο, ξεκίνησε να σπουδάζει Ιστορία και Αρχαιολογία, αλλά γρήγορα κατάλαβε πως η τέχνη ήταν ο τομέας με τον οποίο ήθελε να ασχοληθεί οπότε αυτή τη στιγμή θα τον βρεις στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο τμήμα της Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης.

«Δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε κάτι συγκεκριμένο που με ενέπνευσε ώστε να δημιουργήσω αυτό το project. Πιο πολύ ήταν η ανάγκη μου να δημιουργήσω κάτι, μέσα από το οποίο να μοιράζομαι πράγματα που βρίσκω ενδιαφέροντα και πιθανότατα να ενδιέφεραν κι άλλους. Γενικά, είμαι από την φύση μου δημιουργικός άνθρωπος, οπότε ήταν κάτι λογικό για εμένα. Όσον αφορά το όνομα, το εμπνεύστηκα από την φιλοσοφία του δανδισμού και τους δανδήδες. Διάβασα τυχαία μια μέρα ένα σχετικό άρθρο και αμέσως ταυτίστηκα. Η λατρεία των δανδήδων για το ωραίο, την κομψότητα και την αισθητική, με έκαναν να νιώσω απευθείας πως βρήκα την ταυτότητά μου. Τώρα, το «πώς» είναι μια άλλη ιστορία. Προϋπήρχε στο μυαλό μου ως ιδέα, όμως περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να γεννηθεί. Αυτή ήρθε, όταν γνώρισα την Μαρίζα Καρύδη μέσω του The Girl in the Museum. Ήταν το άτομο που μου έδωσε την ώθηση που χρειαζόμουν για να κάνω το μεγάλο βήμα κι από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 2020, εν μέσω καραντίνας, δημιουργήθηκε το The Dandy.  

Εξαρτάται από το θέμα που θα ποστάρεις. Η έρευνα για εμένα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι, γιατί πρέπει να βρω αξιόπιστες πηγές και πρωτότυπο υλικό, ούτως ώστε το αποτέλεσμα να είναι ποιοτικό και έγκυρο. Συνήθως, μου παίρνει από τρεις-τέσσερις ώρες μέχρι και μέρες. Έχει τύχει για μία ανάρτηση να διαβάζω μία ολόκληρη εβδομάδα. Πέρα, όμως, από το κομμάτι της έρευνας, αφιερώνω αρκετό χρόνο και στο format των δημοσιεύσεων. Σε ένα μέσο όπως το Instagram παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η εικόνα και ο τρόπος που θα παρουσιάσεις το «προϊόν» σου. Αυτό είναι που θα σε ξεχωρίσει και θα τραβήξει την προσοχή του κοινού. Μπορεί να φαίνεται εύκολη η δημιουργία περιεχομένου, αλλά πιστέψτε με δεν είναι καθόλου. Για να είμαι ειλικρινής το περίμενα από την αρχή ότι θα έχει απήχηση το συγκεκριμένο project, γιατί η τέχνη είναι μια θεματική που έχει μεγάλο κοινό. Αυτό που δεν περίμενα ήταν να πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Είμαι πραγματικά πολύ τυχερός, γιατί έχω ένα εξαιρετικό κοινό. Έχουμε μία πολύ εποικοδομητική αλληλεπίδραση και είναι πολλές οι φορές που έχω μάθει κάτι καινούργιο από κάποιον ακόλουθο».

Tι πιστεύεις είναι αυτό που λείπει από την εκπαίδευση;
Η βιωματικότητα και η δημιουργικότητα! Η εκπαίδευση πρέπει να δίνει έμφαση στα ενδιαφέροντα του κάθε παιδιού και να του προσφέρει εμπειρίες και ερεθίσματα προκειμένου να ανακαλύψει νέες δεξιότητες. Να δίνει χώρο και χρόνο στα παιδιά να εκφραστούν δημιουργικά μέσα από την τέχνη -σε οποιαδήποτε μορφή της- και να συμφιλιωθούν με τον συναισθηματικό τους κόσμο. Νομίζω πως αυτό έχουμε περισσότερο ανάγκη!

Τι θυμάσαι από την πρώτη μέρα στο σχολείο;
Γενικά δεν φημίζομαι για τη μνήμη μου είναι η αλήθεια. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι την πρώτη μέρα που πήγα στο Δημοτικό, ήθελα να φύγω τρέχοντας και να επιστρέψω στο Νηπιαγωγείο επειδή δεν μου άρεσε η τάξη. Συγκεκριμένα, έλεγα στη μαμά μου να με πάρει και να φύγουμε γιατί «εδώ έχει καρέκλες, θέλω παιχνίδια να παίξω». Εντάξει, δεν κράτησε πολύ, την επόμενη μέρα πήγα κανονικά! 

The trivialist: Ο ελληνικός λογαριασμός του Γιώργου με τις... εκπαιδευτικές βόμβες

«Η ιδέα για μια σελίδα ιστορίας υπήρξε από παλιά. Για πάνω από μια δεκαετία έλεγα πως θα τη φτιάξω, αλλά με τη διάσπαση προσοχής που με χαρακτηρίζει, το ανέβαλα διαρκώς. Κάποια στιγμή, το καλοκαίρι του 2020, σε μια ξαπλώστρα διακοπών, το πήρα απόφαση και το έκανα. Όσον αφορά το όνομα, ήθελα να είναι κάτι generic, αλλά ταυτόχρονα να δηλώνει και αυτό που μου αρέσει να κάνω, να πραγματεύομαι δηλαδή διάφορα ευτράπελα ή άγνωστες πτυχές της ιστορίας και του πολιτισμού. Επομένως, αυτά είναι τα θέματα που αντικρίζει κανείς, σκρολάροντας στον λογαριασμό μου». Ο Γιώργος έχει αποκτήσει πλέον τη δική του ταυτότητα μέσα από το όνομα του The Trivialist. Μετά το λύκειο, σπούδασε πολιτικές επιστήμες, ενώ μερικά χρόνια αργότερα ολοκλήρωσε και ένα δεύτερο πτυχίο στις πολιτισμικές σπουδές. Παραδόξως, κανένα από τα δύο αντικείμενα δε σχετίζεται με την καθημερινή του εργασία, αν και με τη σελίδα έχουν ανοίξει κάποιοι επαγγελματικοί δρόμοι στο αντικείμενο της ιστορίας. 

Κάθε ποστ που ανεβάζει απαιτεί μελέτη, αξιόπιστες πηγές και αρκετό χρόνο για τη συγγραφή του. Ένα κείμενο 300 λέξεων, για παράδειγμα, μπορεί να χρειαστεί και τρεις ώρες για να γραφτεί, χωρίς να υπολογίσουμε την εύρεση των κατάλληλων εικόνων και την επεξεργασία τους. «Ο κόσμος έχει ανταποκριθεί απροσδόκητα καλά. Σε δύο χρόνια, πάνω από 90.000 ακολούθησαν τη σελίδα στο Facebook και 18.000 στο Instagram. Αλλά, πέρα από τους αριθμούς, είναι σημαντικό πως όλοι αυτοί οι φίλοι και φίλες της σελίδας σχολιάζουν καθημερινά, μου στέλνουν προσωπικά μηνύματα και πολλές φορές μου ζητάνε να γράψω για κάτι συγκεκριμένο που θα ήθελαν να μάθουν».

Tι πιστεύεις είναι αυτό που λείπει από την εκπαίδευση;
Δυστυχώς από την εκπαίδευση λείπουν πολλά, αλλά, για μένα, το σημαντικότερο είναι πως λείπουν τα κατάλληλα βιβλία και τα εκπαιδευτικά μέσα. Τα εγχειρίδια της ιστορίας, φερ’ ειπείν, παραθέτουν σειρές γεγονότων, ονομάτων και χρονολογιών και ελάχιστη σημασία δίνουν στο κλίμα της κάθε εποχής, στην κοινωνία, στην τέχνη και στη σκέψη των ανθρώπων που έζησαν πριν από εμάς. Και, δυστυχώς, από την εκπαίδευση λείπει το χιούμορ. Τα παιδιά χρειάζονται παιχνίδι και η μάθηση πρέπει να είναι παιχνιδιάρικη, για να διεγείρει τη φαντασία τους.

Τι θυμάσαι από την πρώτη μέρα στο σχολείο;
Θυμάμαι τον αγιασμό και θυμάμαι τη μητέρα μου, που στεκόταν παραπέρα αγχωμένη, μήπως και δεν μου αρέσει το σχολικό περιβάλλον. Τελικά, τζάμπα αγχωνόταν. Πολύ μου άρεσε.