Σπύρος Μπέσκος: Ο κατά συρροή δολοφόνος και βιαστής που έδρασε την περίοδο 1981 - 1983. Η σύλληψή του, ο σωφρονισμός και η ζωή του μετά την αποφυλάκιση.
Τον Σεπτέμβριο του 1981 το πτώμα μιας νεαρής κοπέλας βρίσκεται στην περιοχή της Γλυφάδας, κοντά στη λεωφόρο Ποσειδώνος. Στο στόμα της έχει χωμένο ένα κουκουνάρι. Φέρει σημάδια στραγγαλισμού στον λαιμό. Ο ιατροδικαστής θα αποφανθεί ότι η κοπέλα πέθανε από ασφυξία − το κουκουνάρι στον λάρυγγα και η κολλητική ταινία γύρω από το στόμα έφραξαν την αναπνευστική οδό. Η αστυνομία ξεκινάει αμέσως την αναζήτηση του δολοφόνου. Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, πάλι στη Γλυφάδα, μια 32χρονη γυναίκα εμφανίζεται στο αστυνομικό Τμήμα και καταγγέλλει ότι έπεσε θύμα βιασμού. Ένας άγνωστος ζήτησε αναπτήρα κι ενώ η γυναίκα έψαχνε στην τσάντα της, της επιτέθηκε. Έσφιξε γύρω από τον λαιμό της ένα σκοινί και η γυναίκα λιποθύμησε. Τη μετέφερε σε ένα οικόπεδο, όπου τη βίασε και την εγκατέλειψε.
Κάποια στιγμή μεταξύ 1981 και 1982, στη Μαρίνα Ζέας στον Πειραιά, μια γυναίκα δέχεται επίθεση από άγνωστο άντρα που προσπαθεί να τη στραγγαλίσει, αλλά αντιστέκεται και γλιτώνει (αυτή η απόπειρα θα γίνει γνωστή αργότερα, μετά τη σύλληψη του δράστη). Τον Απρίλιο του 1982 μια ακόμη γυναίκα βιάζεται στη Γλυφάδα. Ο δράστης που παραμόνευε, της επιτέθηκε, την αναισθητοποίησε με τη ζώνη του και τη βίασε. Κι άλλη γυναίκα γνωρίζει τον τρόμο τη νύχτα της 19ης Ιουλίου 1982, στο Μαρούσι. Ένας άγνωστος άντρας την αρπάζει, τη βάζει με τη βία στο αυτοκίνητό του κι επιχειρεί να τη στραγγαλίσει. Η γυναίκα έδωσε πραγματική μάχη μαζί του και κατάφερε να γλιτώσει, ενώ ο δράστης τράπηκε σε φυγή.
Τον Αύγουστο του 1982 μια ιερόδουλη πέφτει θύμα βιασμού του δράστη, που την αναισθητοποίησε με σκοινί. Την εγκατέλειψε θεωρώντας ότι ήταν νεκρή, αλλά η γυναίκα επέζησε. Τον Μάιο του 1983 μια 16χρονη κοπέλα δέχτηκε την επίθεση ενός επίδοξου βιαστή στο Μπραχάμι. Την έγδυσε, της πέρασε θηλιά στον λαιμό και προσπάθησε να τη βιάσει. Οι φωνές τις κοπέλας έκαναν τον δράστη να το βάλει στα πόδια. Στα τέλη Μάιου του 1983 μια ακόμη κοπέλα, στην περιοχή της Βουλιαγμένης, γλιτώνει τον βιασμό από τον άγνωστο με το σκοινί βάζοντας τις φωνές και ξυπνώντας τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας. Τον Ιούνιο του 1983 μια ιερόδουλη αναισθητοποιείται από τον δράστη με το σκοινί και εγκαταλείπεται μισοπεθαμένη. Στις 28 Ιουνίου 1983, στο Καλαμάκι, βρίσκεται το πτώμα νεαρής κοπέλας σε ένα άδειο οικόπεδο. Το 20χρονο θύμα είχε βιαστεί και στραγγαλιστεί.
Από τον Σεπτέμβριο του 1981 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1983 θα υπάρξουν συνολικά δεκαεπτά θύματα του βιαστή-δολοφόνου. Η αστυνομία είχε καταλήξει σχετικά νωρίς ότι ο ίδιος άντρας διέπραττε τους βιασμούς και τους στραγγαλισμούς. Αρχικά στην παραλιακή, στα Νότια προάστια (εξ ου και αρχικά το προσωνύμιό του «Δράκος της παραλιακής») και στη συνέχεια σε άλλες περιοχές, ως τα βόρεια προάστια. Το τελευταίο θύμα του ήταν στην Εκάλη (ήταν μια κοπέλα που περίμενε στη στάση, δέχτηκε την πρόταση του δράστη να τη μεταφέρει με το αμάξι του, στη συνέχεια βιάστηκε κατ' επανάληψη, έμεινε έγκυος και προέβη σε διακοπή κύησης).
Ο «δράκος» χτυπούσε από το βράδυ της Παρασκευής έως τα ξημερώματα της Κυριακής και τα περισσότερα θύματά του ήταν ιερόδουλες.
Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 1983, η αστυνομία καταφέρνει να τον συλλάβει έχοντας βάλει από καιρό ως δολώματα γυναίκες αξιωματικούς σε διάφορες «πιάτσες» της Αττικής. Οι γυναίκες είχαν σαφείς οδηγίες να δείχνουν χαμογελαστές και πρόθυμες, αλλά να μην μπουν επουδενί στο αυτοκίνητο του δράστη. Τις γυναίκες κάλυπταν άντρες συνάδελφοι που οπλοφορούσαν. Ο δράστης παγιδεύτηκε από γυναίκα αστυνομικό στη Νέα Ερυθραία και μετά από καταδίωξη συνελήφθη στην Κηφισιά.
Λεγόταν Σπύρος Μπέσκος. Φυσικοθεραπευτής με ιατρείο στην περιοχή της Ηλιούπολης, αξιοπρεπής οικογενειάρχης, παντρεμένος με συνάδελφό του και πατέρας μιας μικρής κόρης. Οι συγγενείς του για καιρό δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτός ήταν ο «δράκος» που σκότωνε και βίαζε. Τον γνώριζαν μόνο ως πράο, ευγενικό σύζυγο, γιο, πατέρα. Οι ασθενείς του έπεσαν επίσης από τα σύννεφα. Ο ίδιος, στις αναπαραστάσεις των εγκλημάτων, όπου ο κόσμος απειλούσε να τον λιντσάρει, απαντούσε με κάθε λεπτομέρεια στις ερωτήσεις των Αρχών.
Θα καταδικαστεί για δύο ανθρωποκτονίες, δεκαπέντε απόπειρες ανθρωποκτονίας, έξι βιασμούς, δύο απόπειρες βιασμού και επτά ληστείες σε δις ισόβια και θα του επιβληθεί ποινή 25 ετών, αφού η θανατική ποινή είχε καταργηθεί. Όταν ο πρόεδρος κάλεσε τον δράστη να απολογηθεί, εκείνος απάντησε ότι δεν είχε να πει τίποτα. Οι ψυχίατροι που κατέθεσαν κατά τη διάρκεια της δίκης, δήλωσαν ότι δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν ψυχική νόσο − ούτε σχιζοφένεια, κατάθλιψη. Φαινόταν να έχει μνήμη των συμβάντων και επαφή με την πραγματικότητα κατά την τέλεσή τους. Έγινε λόγος για διχασμένη προσωπικότητα, μια που τίποτα δεν μπορούσε να εξηγήσει την έκρηξη και τη διαστροφή που κάθε δεκαπέντε μέρες τον μεταμόρφωνε σε άλλο άνθρωπο κι έμπαινε στο αμάξι του παίρνοντας το σκοινί για να αναζητήσει θύματα. Ένας ψυχίατρος ανέφερε στοιχεία ναρκισσιστικής προσωπικότητας − υπερέλεγχος, κυριαρχία, εγωκεντρισμός. Δεν είχε επαφή με τα συναισθήματά του, κυρίως τα αρνητικά που κατέπνιγε, όπως τον θυμό του. Την περίοδο της εγκληματικής δράσης του ο θυμός του ήταν ανεξέλεγκτος.
Μέσα στη φυλακή ήταν υποδειγματικός κρατούμενος. Είχε άριστες σχέσεις με όλους − συγκρατουμένους και Αρχές. Του είχε παραχωρηθεί μάλιστα ατύπως ένας χώρος, όπου πρόσφερε ως φυσικοθεραπευτής τις υπηρεσίες του στους άλλους φυλακισμένους. Μετά από πολλές αιτήσεις αποφυλάκισης, ο Σπύρος Μπέσκος αποφυλακίστηκε τελικά τον Αύγουστο του 2008.
Από τότε δεν έχει απασχολήσει ξανά τις αρχές. Παντρεύτηκε δεύτερη φορά, αφού η πρώτη γυναίκα του είχε ζητήσει διαζύγιο τα χρόνια που εκείνος βρισκόταν στη φυλακή. Έχει επιστρέψει στο ιατρείο του στην Ηλιούπολή κι έχει κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου. Η επανένταξή του στην κοινωνία είναι εντυπωσιακή και θεωρείται από πολλούς σπάνια περίπτωση σωφρονισμού.
Σε συνεντεύξεις που έδωσε μετά την αποφυλάκισή του αναφέρεται στα πράγματα που έκανε και τα χαρακτηρίζει «αδιανόητα» − δεν είχε ζητήσει, άλλωστε, ποτέ ελαφρυντικά ή άλλοθι για αυτά. Μιλάει για το κακό που έκανε, για τον τρόμο που σκόρπισε και φαίνεται ότι τον χωρίζει μεγάλη απόσταση από τον εγκληματία που ήταν τότε. Πράγμα αληθινά εντυπωσιακό για περίπτωση κατ' εξακολούθηση εγκληματία. Εκτός από το ότι δεν σταματούν τη δράση τους, παρά μόνο όταν συλληφθούν, δεν έχουν τύψεις ή μεταμέλεια – λυπούνται μόνο τον εαυτό τους, επειδή πιάστηκαν. Ο Σπύρος Μπέσκος μοιάζει να είναι εξαίρεση του κανόνα ως προς αυτό.
11°
