«Κανείς δεν ρωτάει – γιατί κανείς δεν θέλει να ακούσει»: Η μαρτυρία της Ρόμι Γκόνεν για τη σεξουαλική βία στην αιχμαλωσία
Η Ρόμι Γκόνεν ήταν 25 ετών όταν απήχθη από το φεστιβάλ Nova στις 7 Οκτωβρίου και μεταφέρθηκε τραυματισμένη στη Λωρίδα της Γάζας. Επέστρεψε στο Ισραήλ 471 ημέρες αργότερα, στο πλαίσιο της δεύτερης εκεχειρίας με τη Χαμάς, τον Ιανουάριο του 2025. Για μήνες μετά την απελευθέρωσή της δεν μίλησε δημόσια. Μέχρι τώρα.
Σε συνέντευξή της στο ερευνητικό πρόγραμμα «Uvda» του ισραηλινού Channel 12, η Γκόνεν περιγράφει για πρώτη φορά τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τη Χαμάς κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της. Μια μαρτυρία που δεν επιδιώκει το σοκ, αλλά επιμένει στη σιωπή που περιβάλλει τη σεξουαλική βία στον πόλεμο — και στο βάρος που αυτή αφήνει πίσω της.
«Όταν μιλάω για την αιχμαλωσία μου, νιώθω ότι όλοι σκέφτονται την ίδια ερώτηση: αν με παρενόχλησαν. Και κανείς δεν τη θέτει. Ίσως γιατί κανείς δεν θέλει πραγματικά να ακούσει την απάντηση», λέει.
Ακολούθησαν και άλλες επιθέσεις σε διαφορετικούς χώρους κράτησης, από διαφορετικούς άνδρες, σε ένα περιβάλλον πλήρους εξάρτησης και απόλυτου φόβου. «Ήμουν τραυματισμένη, χωρίς καμία δύναμη. Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορώ να κάνω», αναφέρει.
Ιδιαίτερα σκληρές ήταν οι 16 ημέρες που πέρασε σε διαμέρισμα στη βόρεια Γάζα, όπου —όπως καταγγέλλει— η κακοποίηση ήταν επαναλαμβανόμενη, συστηματική και συνοδευόταν από απειλές με όπλο. Η ίδια περιγράφει πώς επιχείρησε να προστατευτεί, επινοώντας μια φανταστική προσωπική ιστορία, προσποιούμενη ότι ήταν παντρεμένη, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει περαιτέρω επιθέσεις.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της αφήγησής της αφορά τον φόβο μιας πιθανής εγκυμοσύνης, μετά από επιθέσεις που —όπως λέει— έγιναν ενώ είχε χάσει τις αισθήσεις της. «Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν ότι μου είχαν κάνει κάτι και δεν το ήξερα», λέει. Ο φόβος αυτός, όπως περιγράφει, μετατράπηκε σε εργαλείο ελέγχου.
Η Γκόνεν μιλά επίσης για τον ψυχολογικό μηχανισμό επιβίωσης: τη διάσπαση, την αποστασιοποίηση από το σώμα, την παράλυση του φόβου. «Υπάρχει μια στιγμή που το σώμα παγώνει. Δεν αντιδράς. Δεν σκέφτεσαι. Απλώς αντέχεις».
Η μαρτυρία της έρχεται να προστεθεί σε αντίστοιχες καταγγελίες πρώην ομήρων, αλλά και σε εκθέσεις διεθνών οργανισμών. Ο ΟΗΕ και η Amnesty International έχουν αναφέρει ότι η σεξουαλική βία χρησιμοποιήθηκε ως μέσο πολέμου από τη Χαμάς, τόσο κατά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου όσο και κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας ομήρων.
Την ίδια στιγμή, η Γκόνεν δεν ζητά λύπηση ούτε δραματοποίηση. Ζητά να ακουστεί. Να καταγραφεί. Να μην αντιμετωπιστεί ως «παράπλευρη απώλεια» μιας σύγκρουσης που συχνά μετριέται μόνο σε αριθμούς.
«Το πιο δύσκολο δεν είναι να μιλήσεις», λέει. «Είναι να καταλάβεις ότι, όταν το κάνεις, πολλοί δεν θέλουν να ακούσουν».
Σε έναν πόλεμο όπου η ανθρώπινη εμπειρία συχνά συνθλίβεται ανάμεσα σε πολιτικά αφηγήματα και στρατιωτικά δελτία, η φωνή της Ρόμι Γκόνεν λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η βία δεν τελειώνει με την απελευθέρωση — και ότι η σιωπή δεν είναι ουδέτερη.
Πηγή: Channel 12 (Uvda), διεθνή μέσα, εκθέσεις ΟΗΕ και Amnesty International
10°
