«Η Γαλλία στο χάος» ήταν ένα από τα σχόλια του ευρωπαϊκού Τύπου μετά την παραίτηση Μπαϊρού
Η κατάσταση στη Γαλλία βρέθηκε στο στόχαστρο του ευρωπαϊκού Τύπου μετά την πτώση της κυβέρνησης Μπαϊρού και την πολιτική αστάθεια μετά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης τον Ιούνιο του 2024. Ειδικά στην Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Βέλγιο, τα σχόλια ήταν ιδιαίτερα αιχμηρά.
Πολλά διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα παρακολούθησαν με έντονο ενδιαφέρον την τελευταία ομιλία του Γάλλου πρωθυπουργού στην Εθνοσυνέλευση, μεταδίδοντάς την μάλιστα ζωντανά, όπως αναφέρει ο ενημερωτικός ιστότοπος European Perspective.
Αλλά μετά την ήττα του Φρανσουά Μπαϊρού στην Εθνοσυνέλευση, τα σχόλια των ευρωπαϊκών ΜΜΕ είναι μερικές φορές ειρωνικά
Η χώρα κάνει «ένα άλμα στο κενό», σύμφωνα με τους περισσότερους Ιταλούς παρατηρητές, οι οποίοι ανησυχούν και καλούν την κυβέρνηση Μελόνι να μην πανηγυρίζει. Η Γαλλία αντιμετωπίζεται ως πολιτικά ασταθής, με ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος που τροφοδοτεί τη δυσπιστία των χρηματοπιστωτικών αγορών, ενώ η οικονομική της ανάπτυξη παραμένει στάσιμη.
Μια κρίση που εκμεταλλεύεται η ιταλική κυβέρνηση
Τι θα γινόταν αν, μέσα από αυτή τη γαλλική κρίση, η Ιταλία έπαιρνε την «εκδίκησή» της απέναντι στο Παρίσι; Η Ρώμη πάντοτε ένιωθε περιφρονημένη και στιγματισμένη από έναν προκλητικά υπεροπτικό Τύπο, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ενσαρκώνει το στερεότυπο της γαλλικής αλαζονείας.
Η κρίση στη Γαλλία εργαλειοποιείται εδώ σε μεγάλο βαθμό από την ιταλική κυβέρνηση, η οποία τη χρησιμοποιεί ως επιχείρημα για να αναδείξει τη νεοαποκτηθείσα σταθερότητά της χάρη στην Τζόρτζια Μελόνι. Είναι σταθερά εγκατεστημένη στο παλάτι Κίτζι εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, γεγονός που αποτελεί ρεκόρ στην Ιταλία.
Αυτό δίνει στην Ιταλίδα πρωθυπουργό τη δυνατότητα να νομιμοποιήσει τις πολιτικές της, δείχνοντας ότι έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία κρίσιμες οικονομικές προκλήσεις, μειώνοντας σημαντικά το ποσοστό ανεργίας και βάζοντας τέλος στην κερδοσκοπία με το ιταλικό χρέος.
Αλλά η πολιτική κρίση στη Γαλλία δεν είναι απαραίτητα καλό νέο για την Ιταλία, της οποίας η οικονομία παραμένει εύθραυστη. Η αστάθεια στη Γαλλία θα μπορούσε να έχει συνέπειες και εκεί.
Ο βρετανικός Τύπος καυτηριάζει την κρίση στη Γαλλία
Πώς περιγράφουν την κατάσταση στη Γαλλία οι βρετανικές εφημερίδες; Οι Times παρομοιάζουν τον Φρανσουά Μπαϊρού με «έναν ατημέλητο αριστοκράτη που σέρνεται με το σκι του προς την Place de la Concorde. Δύσκολα θα μπορούσε να υποψιαστεί τη μοίρα που τον περίμενε. Η Γαλλία βρίσκεται σε άρνηση για την κατάρρευση των οικονομικών της».
Η Γαλλία έχει γίνει «το προβληματικό παιδί του προϋπολογισμού της ευρωζώνης», αναφέρουν οι Financial Times, έχοντας πλέον το τρίτο υψηλότερο βάρος χρέους στην Ευρώπη, μετά την Ελλάδα και την Ιταλία.
Πριν από λίγα χρόνια, οι αγορές ανησυχούσαν για το Brexit, σήμερα τρέμουν για το Παρίσι, γράφουν τα βρετανικά ΜΜΕ. Η Daily Telegraph, η οποία δεν είναι ιδιαίτερα φιλική προς τη Γαλλία, σημειώνει: «Η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή από ό,τι αναμενόταν- η Γαλλία θα μπορούσε να προκαλέσει κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας, παρασύροντας μαζί της και το Ηνωμένο Βασίλειο».
Ο βρετανικός Τύπος δεν δείχνει καμία επιείκεια προς τον Εμανουέλ Μακρόν. Τον περιγράφει ως έναν αδύναμο άνδρα, που έχει χάσει τον έλεγχο και βρίσκεται υπό πίεση.
«Ένας ταχυδακτυλουργός που έχασε τις ικανότητές του», ακόμη πιο αντιπαθητικός από ό,τι ήταν κατά την περίοδο των «Κίτρινων Γιλέκων», καθώς ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μια νέα κοινωνική καταιγίδα: το κίνημα «Bloquons tout», που έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον στη Βρετανία.
«Καλώς ήρθατε στο κλαμπ», λέει ο βελγικός Τύπος
Η πτώση της κυβέρνησης Μπαϊρού κοσμεί επίσης τα πρωτοσέλιδα όλων των γαλλόφωνων εφημερίδων του Βελγίου.
«Bye bye Bayrou», έγραφε ο τίτλος της La Libre Belgique το πρωί της Τρίτης 9/9. Η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία προσελκύει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Υπενθυμίζεται ότι οι Βέλγοι κατέχουν το παγκόσμιο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη περίοδο χωρίς κυβέρνηση — 541 ημέρες.
«Καλώς ήρθατε στο κλαμπ», σχολιάζουν με ειρωνικό τόνο ορισμένες εφημερίδες στο Βέλγιο, υπενθυμίζοντας ότι οι κυβερνήσεις συχνά ανατρέπονται, όπως συμβαίνει στις Κάτω Χώρες και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Η Γαλλία εντάσσεται στο κλαμπ των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών: αυτοί είναι τρόποι λειτουργίας που οι Βέλγοι έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν.
Το ερώτημα τώρα είναι πώς θα σχηματιστεί ένας συνασπισμός, με τους Βέλγους να λένε στους Γάλλους: «Είναι εφικτό- σήμερα το πετύχαμε με τη συμμετοχή 5 έως 7 διαφορετικών κομμάτων στην κυβέρνηση».
14°
