Ευρώπη: Ο εορτασμός της 9ης Μαΐου, οι προκλήσεις για την ήπειρό μας και ο ρόλος της Ελλάδας
Σήμερα, 9 Μαΐου, γιορτάζουμε τη μέρα της Ευρώπης. Την ημέρα που σήμανε τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και το πέρασμα της ηπείρου μας από μια μακρά περίοδο σκληρών, αιματηρών συγκρούσεων, σε μια νέα εποχή συνεργασίας, ειρήνης και προκοπής για τους πολίτες της. Την πορεία από την αντιπαλότητα στην κοινή πορεία. Στο κοινό μέλλον που σηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή μας Ένωση. Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Φέτος, τιμούμε την 75η επέτειο από την ιστορική Διακήρυξη του Robert Schuman που άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), με τη συμμετοχή τότε έξι κρατών-μελών (Γαλλία, Δυτ. Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Ολλανδία). Αυτή εξελίχθηκε σταδιακά σε οικονομική και πολιτική ένωση. Η ΕΚΑΧ έγινε ΕΟΚ και στη συνέχεια Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα έξι μέλη έγιναν 27, ενσωματώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου και 450 εκατομμύρια πολίτες της.
Σ’ αυτή την κοινή πορεία δεν μας έλειψαν ασφαλώς τα προβλήματα, οι εθνικοί ανταγωνισμοί, οι προκλήσεις. Ιδιαίτερα σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε αποφάσεις κρίσιμες, καθώς το διεθνές περιβάλλον αλλάζει δραματικά: Ο Δυτικός Κόσμος δεν υφίσταται πλέον με τη μορφή που τον ξέραμε, ένας πόλεμος διεξάγεται σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή οι συγκρούσεις συνεχίζονται, ένας επικίνδυνος εμπορικός πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, οι ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές προς τις χώρες μας αυξάνονται, η κλιματική κρίση είναι παρούσα.
Η Ευρώπη μπροστά στις νέες προκλήσεις
Πώς θα απαντήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε όλα αυτά; Ύστερα από μια περίοδο έντονου ευρωσκεπτικισμού, το πρόσφατο ευρωβαρόμετρο αποτυπώνει με σαφήνεια την προσδοκία των πολιτών: το 89% πιστεύει ότι τα κράτη-μέλη πρέπει να αντιμετωπίσουν από κοινού τις παγκόσμιες προκλήσεις. Η Ευρώπη χρειάζεται στρατηγική αυτονομία και κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτική: τα εξωτερικά σύνορα των κρατών-μελών οφείλουν να θεωρούνται απαραβίαστα ευρωπαϊκά σύνορα! Παράλληλα έχει όλες τις δυνατότητες να καλύψει το χαμένο έδαφος σε σχέση με τους ανταγωνιστές της και να καταστεί πρωταγωνιστής στον τεχνολογικό τομέα, αξιοποιώντας το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό της, τα εκπαιδευτικά και τεχνολογικά της ιδρύματα, την οικονομική της ισχύ. Οφείλει, τέλος, να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στην άνιση ανάπτυξη περιοχών και να απαντήσει πειστικά στις αγωνίες ανθρώπων που μένουν πίσω. Δίνοντας έμφαση στις πολιτικές συνοχής και στήριξης των αδύναμων, ενισχύοντας σταθερά το κοινωνικό κράτος, που αποτελεί ευρωπαϊκό δημιούργημα και κατάκτηση. Γιατί η Ευρώπη, παρά τα προβλήματα, είναι το καλύτερο μέρος στον πλανήτη για να ζει κάποιος – ούτε το αυταρχικό καθεστώς της Κίνας, ούτε το ατομικιστικό μοντέλο των Ηνωμένων Πολιτειών μπορούν να συγκριθούν μαζί της.
Η Ελλάδα είναι σήμερα από τα παλαιότερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επιλογή αυτή, ύστερα από τις συστηματικές και πολυετείς προσπάθειες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είναι πλέον στοιχείο της ταυτότητάς μας. Η ίδια η λέξη Ευρώπη είναι ελληνική. Η δημοκρατία, οι επιστήμες, η φιλοσοφία, οι βασικές συνιστώσες της ευρωπαϊκής ιδέας γεννήθηκαν εδώ. Οι Έλληνες ξέρουν καλά ότι ακριβώς αυτή η συμμετοχή συνέβαλε καθοριστικά στις υποδομές, στην οικονομική ανάπτυξη, στον εκσυγχρονισμό του κράτους και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Όπου κι αν κοιτάξουμε γύρω, θα δούμε πινακίδες για έργα συγχρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο τιμόνι της, βρίσκεται πιά σταθερά σε ευρωπαϊκή τροχιά, κι από «μαύρο πρόβατο» επί των ημερών ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα πρωταγωνιστεί σε πολλούς τομείς. Ο στόχος να μην έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τις πιο προηγμένες χώρες της Ένωσης είναι απολύτως εφικτός. Με όραμα και σχέδιο, η πατρίδα μας διεκδικεί τη θέση που της αξίζει. Και θα την κατακτήσει! Σε μια Ευρώπη που θα κινείται δυναμικά προς την κατεύθυνση της πολιτικής ενοποίησης, οικοδομώντας ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους πολίτες, για τους νέους, για τις γενιές που έρχονται.
6°
