Κολομβία: Διάσωση τεσσάρων παιδιών μετά από 40 ημέρες στη ζούγκλα - Τα πρώτα λόγια τους και το νέο βίντεο από τον εντοπισμό τους
«Πεινάω» και «η μαμά μου πέθανε». Με αυτές τις λίγες λέξεις τα δύο μεγαλύτερα παιδιά που εντοπίστηκαν να κρατούν τα μικρότερα αδέλφια τους, δήλωσαν την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν μετά από 40 ημέρες περιπλάνησης στη ζούγκλα της Κολομβίας, έπειτα από τη συντριβή του μικρού αεροσκάφους με το οποίο ταξίδευαν.
Οι αρχές της Κολομβίας έδωσαν στη δημοσιότητα νέα πλάνα από τον εντοπισμό και τη διάσωση των παιδιών. Τα πλάνα είναι τραβηγμένα από κινητό τηλέφωνο. Σε αυτά φαίνονται τα τέσσερα παιδιά φανερά αδυνατισμένα. Το μικρότερο βρίσκεται στην αγκαλιά ενός διασώστη. «Τα βρήκαμε. Δόξα τω Θεώ!» λέει ο ένας, μέλος φρουράς αυτοχθόνων. Άλλος τραγουδάει, ένας τρίτος καπνίζει –το φυτό του καπνού είναι ιερό για τους ιθαγενείς–, ευχαριστώντας τα πνεύματα για την ευμένειά τους.
Η Λέσλι (13 ετών), ο Σολέινι (9), ο Τιεν Νοριέλ (5) και η Κριστίν (1) βρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής από τους διασώστες, έπειτα από σαράντα ημέρες στη ζούγκλα, μετά τη συντριβή τη 1η Μαΐου του μικρού αεροσκάφους Cessna 206 στο οποίο επέβαιναν, μαζί με τη μητέρα τους, έναν συγγενή και τον πιλότο. Και οι τρεις ενήλικοι έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα.
Τα σπαρακτικά λόγια των παιδιών στους διασώστες της Κολομβίας
«Η μεγαλύτερη κόρη, η Λέσλι, κρατώντας τη μικρή από το χέρι, έτρεξε προς εμένα. Την πήρα στην αγκαλιά μου, μου είπε ‘πεινάω’», ανέφερε ο Νικολάς Ορδόνιες Γκόμες, μέλος της ομάδας.
«Τη ρώτησα πού είναι το αγόρι. Ήταν ξαπλωμένο στο πλευρό. Έπειτα από ένα πρώτο χάδι, του έδωσα λίγο φαγητό, σηκώθηκε και μου είπε, έχοντας πλήρη συναίσθηση του τι μου έλεγε: ‘η μαμά μου πέθανε’», συνέχισε. «Τους είπαμε γλυκά λόγια, πως είμαστε φίλοι, ότι μας έστειλαν οι δικοί τους, μας έστειλαν ο μπαμπάς, ο θείος. Πως ήμασταν της οικογένειας», είπε ο κ. Ορδόνιες Γκόμες.
«Μου απάντησε ‘θέλω φαρίνα και τσορίσο’ (σ.σ. ζεστό γεύμα με αλεσμένα σιτηρά και λουκάνικο)», συμπλήρωσε. «Μισή ώρα πριν, βρήκαμε μια χελώνα στον δρόμο», αφηγήθηκε άλλο μέλος της ομάδας. «Κατά τις πεποιθήσεις των προγόνων μας, αν βρεις χελώνα, μπορείς να τής κάνεις μια ευχή, και η ευχή σου θα γίνει πραγματικότητα. Της είπα ‘βρες μου τα παιδιά’, αν και θέλαμε να τη φάμε μετά. Όταν βρήκαμε τα παιδιά, την παρατήσαμε, δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο παρά μόνο τα μικρά».
Ο διοικητής της επιχείρησης έρευνας και διάσωσης, ο στρατηγός Πέδρο Σάντσες, ήταν επίσης παρών στο πλατό, με τη στολή του και μπορντό μπερέ. «Είναι ήρωες», είπε απλά αναφερόμενος στους περίπου δεκαπέντε ιθαγενείς στο στούντιο. «Είχαμε απελπιστεί λιγάκι, είχε περάσει πολύς καιρός που τα ψάχναμε», εξήγησε άλλο μέλος της ομάδας, ο Χένρι Γκερέρο, στο Γαλλικό Πρακτορείο. Το ότι εντέλει τα βρήκαν είναι «τεράστια ευτυχία». «Αυτό που ήταν αξιοθαύμαστο ήταν πως όλα είχαν πλήρη συνείδηση» του τι τους συνέβαινε, συνέχισε. Η μεγαλύτερη «τα παρακολουθούσε όλα». «Ήθελαν να φάνε ρυζόγαλο, ψωμί. Μόνο ‘να φάνε, να φάνε’. Κάθονταν πάνω σε μια λινάτσα στο έδαφος, είχαν περάσει τέσσερις ημέρες που βρίσκονταν στο ίδιο σημείο, δεν άντεχαν άλλο».
Είχαν παραμείνει «κοντά σ’ ένα ρυάκι. Γέμιζαν μικρό μπουκάλι αναψυκτικού με νερό», εξήγησε ο κ. Γκερέρο. «Δεν τους συνέβη τίποτα», δεν τους επιτέθηκε κανένα άγριο ζώο, δεν τραυματίστηκε κανένα τους. «Τα πήγαν πολύ καλά».
«Μίλησα μόνο με τη μεγαλύτερη. Μου είπε πως άκουσε όλα τα μηνύματα από τα ελικόπτερα, που έλεγαν ότι τα αναζητούσαμε, το μήνυμα της γιαγιάς τους, που τους έλεγε να μην κρυφτούν και να μη φοβηθούν τον σκύλο Ουίλσον, που τα έψαχνε. Άκουγαν τα μηνύματα, αλλά δεν ήξεραν πού να πάνε σ’ αυτή την πελώρια έκταση, που είναι πολύ δύσκολη».
Τρεις ημέρες μετά τη διάσωσή τους, τα παιδιά τους συνεχίζουν να ξεκουράζονται, προφυλαγμένα από τα βλέμματα και την έξαψη των ΜΜΕ, σε δωμάτιο του στρατιωτικού νοσοκομείου στην πρωτεύουσα Μπογοτά όπου διακομίστηκαν με ελικόπτερο την ημέρα που διασώθηκαν. «Μιλάνε λίγο», σύμφωνα με συγγενείς, όμως αποκάλυψαν πως η μητέρα τους ήταν ζωντανή για τέσσερις ημέρες μετά το δυστύχημα, προτού τελικά υποκύψει στα τραύματά της, σύμφωνα με τον πατέρα τους, τον Μανουέλ Μίλερ Ρανόκε Μοράλες, κατά τον οποίο οι αυτόχθονες «έδειξαν στον κόσμο» για τι είναι ικανοί.
«Παίζουν με τα δώρα (…) είναι καλά, σε καλά χέρια (…) Δεν μπορούμε να τους δώσουμε πολύ φαγητό προς το παρόν. Είναι διαδικασία που θα πάρει χρόνο», είπε ο παππούς τους.
Στον κολομβιανό Τύπο έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται λεπτομέρειες για τον γολγοθά των παιδιών. Είχαν μαζί στην περιπλάνησή τους μια κουνουπιέρα, μια πετσέτα, λίγα υλικά κατασκήνωσης, δυο κινητά τηλέφωνα οι μπαταρίες των οποίων εξαντλήθηκαν γρήγορα, έναν φακό, ένα μικρό μουσικό κουτί. Έπειτα από έναν μήνα και πλέον άκαρπων ερευνών, ο στρατός ετοιμαζόταν να μειώσει τα μέσα και τους άνδρες που είχε αναπτύξει. Παρότι έτρωγαν γερά, το καθένα από τα μέλη των ειδικών δυνάμεων που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση έχασε από τρία ως δέκα κιλά: συμμετείχαν καθημερινά στην ασταμάτητη, εξαντλητική έρευνα από τις πέντε το πρωί.
«Κάθε πρωί λέγαμε: ‘σήμερα θα τα βρούμε!’», αφηγήθηκε ένα από τα μέλη των ειδικών δυνάμεων στον Τύπο. Ο στρατός ανέφερε χθες πως συνεχίζει την αναζήτηση για τον Ουίλσον, το μαλινουά που χάθηκε στη ζούγκλα ψάχνοντας τα παιδιά. Το όνομα και φωτογραφίες του βελγικού ποιμενικού έξι ετών απαντώνται πλέον αναρτημένα σε διάφορα σημεία στην Μπογοτά. Αυτός ήταν που βρήκε το μπιμπερό της Κριστίν, αναπτερώνοντας τις ελπίδες πως τα παιδιά ήταν ακόμα ζωντανά στην πορεία της επιχείρησης.
Τα τέσσερα παιδιά που διασώθηκαν έπειτα από παραμονή 40 ημερών στη ζούγκλα της Κολομβίαςσυνεχίζουν την ανάρρωσή του στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Μπογκοτά: «μιλούν λίγο», σύμφωνα με τους συγγενείς τους, αλλά αποκάλυψαν ότι η μητέρα τους επέζησε επί τέσσερις ημέρες μετά τη συντριβή του αεροπλάνου και υπέκυψε τελικά στα τραύματά της.
«Η κόρη μου μού είπε ότι η μητέρα της παρέμεινε στη ζωή τέσσερις μέρες», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο πατέρας τους, ο Μανουέλ Μίλερ Ρανόκε Μοράλες.
Κολομβία: Η μητέρα τους επέζησε για τέσσερις ημέρες - Τι είπε στα παιδιά πριν πεθάνει
Το πρωί της 1ης Μαΐου, το αεροπλάνο της εταιρείας Avianline Charters απογειώθηκε από περιοχή της ζούγκλας που είναι γνωστή με το όνομα Αραρακουάρα με προορισμό το Σαν Χοσέ ντελ Γκουαβιάρε, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της κολομβιανής Αμαζονίας.
Λίγα λεπτά μετά την απογείωση, ο πιλότος ενημέρωσε για πρόβλημα στον κινητήρα και στη συνέχεια το αεροπλάνο εξαφανίστηκε από τα ραντάρ. Οι στρατιώτες εντόπισαν τα συντρίμμια στις 15 και 15 Μαΐου, νότια του διαμερίσματος της Κακέτα. Το αεροπλάνο είχε καρφωθεί κάθετα στο έδαφος. Ο πιλότος βρέθηκε νεκρός στο κόκπιτ. Αλλά οι στρατιώτες δεν έκαναν γνωστό πού βρήκαν τους άλλους δύο ενήλικες νεκρούς, την μητέρα των παιδιών και έναν ιθαγενή αρχηγό.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο, τα παιδιά πήραν το αεροπλάνο με τη μητέρα τους για να ξεφύγουν από τις απειλές του τμήματος των FARC που απορρίπτει την ιστορική ειρηνευτική συμφωνία η οποία υπεγράφη το 2016 με την οργάνωση των ανταρτών. «Πρόκειται για θαύμα του Θεού.Ευχαριστούμε τον Θεό που κράτησε τα παιδιά στην ζωή. Ως λαός ιθαγενών, δείξαμε στον κόσμο για τι είμαστε ικανοί. Βρήκαμε το αεροπλάνο, βρήκαμε τα παιδιά», είπε ο Ρανόκε Μοράλες.
Ο πατέρας των παιδιών διαμαρτυρήθηκε για τη δημοσίευση φωτογραφιών των παιδιών του από το δωμάτιο του νοσοκομείου.«Δεν συμφωνώ καθόλου μ' αυτό. Να παίρνουν φωτογραφίες των παιδιών μου, να τις αναρτούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι άδικο». Εξήγησε ότι συμμετείχε στις έρευνες επί 40 ημέρες στη ζούγκλα, χωρίς «καμία υλική βοήθεια» και αρρώστησε. «Ζητούμε από τον πρόεδρο (Γκουστάβο Πέτρο) να αποζημιώσει όσους συμμετείχαν στις έρευνες».
Ο πατέρας των τεσσάρων παιδιών αναφέρθηκε επίσης στις απειλές που προκάλεσαν την φυγή της οικογένειας με το αεροπλάνο. «Απειλούμαι από το Μέτωπο Καρολίνα Ραμίρες», είπε, τους διαφωνούντες των FARC χωρίς να εξηγήσει τους λόγους των απειλών. «Ξέρω ότι οι αδίστακτοι αυτοί άνθρωποι μπορεί να ξαναρχίσουν τις πιέσεις και δεν θα το επιτρέψω ποτέ. Μου είπαν ότι θα έρθουν να με βρουν στην Μπογκοτά (...) Αυτό που θέλουν είναι το οικονομικό συμφέρον και όταν δεν είσαι μαζί τους, είσαι εχθρός».
Ολόκληρη αυτή η περιοχή της Αμαζονίας στον νότο της Κολομβίας είναι ιστορικό προπύργιο των FARC. Η επιχείρηση αναζήτησης των παιδιών από τον στρατό ήταν κούρσα ενάντια στον χρόνο. Στόχος του στρατού ήταν να προλάβει να βρει τα τέσσερα παιδιά πριν πέσουν στα χέρια της ένοπλης αυτής οργάνωσης, με την οποία η κυβέρνηση μόλις διέρρηξε μία εύθραυστη εκεχειρία.
9°
