Σύμφωνα με την έρευνα του Game Developer, η πλειονότητα των εργαζομένων στα games στηρίζει τη συνδικαλιστική κινητοποίηση - Η πρώτη αναγνώριση εργατικού σωματείου από τη Microsoft
«12-15 ώρες την ημέρα. Αυτό είναι το gaming. Σκληρή δουλειά. Μεσημεριανό, δείπνο δουλεύοντας. Το κάνεις γιατί γουστάρεις». Αυτά είναι τα λόγια του Glen Schofield, director του Dead Space και προσφάτως του The Callisto Protocol. Την ώρα που ο Schofield δημοσιεύει αυτό το tweet, στις 3 Σεπτεμβρίου του 2022, το Callisto Protocol, μια ΑΑΑ παραγωγή εκατομμυρίων δολαρίων, βρίσκεται στα τελικά στάδια της ανάπτυξής του. Όποιος παρακολουθεί καιρό τη βιομηχανία, ξέρει καλά πως στην εξουθενωτική διαδικασία παραγωγής ενός project αυτού του μεγέθους, τα τελικά στάδια είναι τα σκληρότερα. Ποτέ κανένας προγραμματισμός δεν κατάφερε, απ' ότι φαίνεται, να μην οδηγήσει σε μποτιλιάρισμα εργατοωρών, όταν η παραγωγή φτάνει στη διαβόητη «τελική ευθεία» της. Η πραγματικότητα είναι πως στην παραγωγή ενός video game προκύπτουν πάντα προβλήματα που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Όσο πιο μεγάλο το εύρος και η περιπλοκότητά της, τόσο περισσότερα απρόβλεπτα εμπόδια.
Όταν η κυκλοφορία πλησιάζει και η δουλειά δεν βγαίνει, τα λόγια του Schofield γίνονται η εργασιακή καθημερινότητα –και γενικά η καθημερινότητα, αφού δε χωράει και τίποτα άλλο– για πολλούς. Το ότι οι άνθρωποι που φτιάχνουν games «γουστάρουν» είναι σίγουρο. Το αν γουστάρουν να δουλεύουν 15 ώρες τη μέρα, είναι ένα άλλο ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση, ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος να το κρίνει αν «μας αναγκάζει κανείς να το κάνουμε», είναι ο εργοδότης. Η συνδικαλιστική κινητοποίηση έχει αρχίσει να παίρνει μπρος για τα καλά, στα games, ως αντίσταση στις ανεξέλεγκτες συνθήκες εργασίας που έχουν διαμορφώσει οι ιδιώτες.
Καλοπληρώνονται, όμως, ίσως σκεφτεί κανείς. Τόσα εκατομμύρια δολάρια βγάζουν αυτά τα παιχνίδια. Κι όμως, αν τα λεφτά είναι το βασικό σου κίνητρο, τα games δεν είναι για σένα. Η πλειοψηφία των εργατών στον χώρο θα μπορούσε να βγάζει περισσότερα χρήματα σε άλλες εταιρείες τεχνολογίας, με λιγότερες εργατοώρες. Οι άνθρωποι που κάνουν καριέρα στα games, πράγματι «γουστάρουν». Στη φετινή έρευνα «State of the Game Industry», την οποία διεξάγει ετησίως η ιστοσελίδα Game Developer, η συντριπτικά συχνότερη απάντηση στην ερώτηση «ποιοι είναι οι μείζονες παράγοντες που σας οδήγησαν να εργάζεστε για περισσότερες από 40 ώρες την εβδομάδα;», ήταν η «πίεση από τον εαυτό μου». Το 14% δήλωσε πως αισθάνθηκε απευθείας πίεση από τη διοίκηση, ενώ το 11% απέδωσε τα εκτεταμένα ωράρια στην πίεση που ένιωσαν βλέποντας τους συναδέλφους τους να δουλεύουν ανάλογες ώρες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βιομηχανία των games είναι γεμάτη παθιασμένους δημιουργούς που, συχνά, απολαμβάνουν να εργάζονται αδιάκοπα για να δημιουργήσουν αυτά που οραματίζονται. Τα δεδομένα όμως δεν ερμηνεύονται τόσο εύκολα. Παράγοντες όπως η εσωτερίκευση της εργασιακής κουλτούρας, η απλή ενοχικότητα, η έλλειψη εκπαίδευσης και ενθάρρυνσης της φροντίδας του εαυτού πρέπει να ληφθούν υπόψιν. Η γραμμή είναι λεπτή: αφενός, δεν θέλουμε να χτίσουμε έναν χώρο που απαγορεύει στους ανθρώπους να επιδιώξουν ελεύθερα το πάθος τους. Αφετέρου, δεν γίνεται να αγνοήσουμε ότι η κερδοσκοπία συχνά ευνοείται από τη θολή οριοθέτηση του προσδοκώμενου φόρτου εργασίας. Ακόμα και οι εργοδότες που ενδιαφέρονται πραγματικά για τους υπαλλήλους τους, αντιμετωπίζουν διλήμματα. Δεν είναι άδικο να μην ανταμείψουν αυτούς που δείχνουν περισσότερη «δέσμευση» στην εταιρεία; Η νοοτροπία αυτή έχει δημιουργήσει εργασιακά περιβάλλοντα που, έστω άρρητα, ενθαρρύνουν τους εργαζομένους να θυσιάζουν όσο περισσότερο από τον προσωπικό τους χρόνο μπορούν. Ένα πράγμα είναι βέβαιο: όσο περισσότερο αγαπά κανείς αυτό που κάνει, τόσο πιο ευκολά μπορείς να τον πείσεις να το κάνει για λίγα.
Εν τέλει, όπως και σε οποιονδήποτε άλλον χώρο, κάποιες εταιρείες φροντίζουν τους υπαλλήλους τους και άλλες όχι. Η βιομηχανία των video games τυγχάνει, απλώς, να είναι ένας χώρος που «τραβά» όσους βάζουν την ευκαιρία να δουλέψουν δημιουργικά, πάνω από την ευκαιρία για τον υψηλότερο μισθό. Κάπως έτσι, μεγάλες gaming εταιρείες γίνονται «διυλιστήρια πάθους», που θα σπρώξουν τα όρια της ανοχής μέχρι το απροχώρητο. Δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που είδα κάποιον game developer να δηλώνει στο Twitter πως «αυτή η βιομηχανία διώχνει τους ανθρώπους της», ανακοινώνοντας παράλληλα και την παραίτησή του. Σήμερα, σύμφωνα με την έρευνα του GD, η πλειοψηφία των game developers στηρίζει την κινητοποίηση για συνδικαλισμό στη gaming βιομηχανία. Το φαινόμενο προκύπτει άμεσα από την ανάγκη για σαφή όρια, που προασπίζουν τις ανάγκες των εργατών. Η αύξηση της συνδικαλιστικής κινητοποίηση δεν περιορίζεται μόνο στα games. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ, ο αριθμός των μισθωτών που ανήκουν σε συνδικάτα αυξήθηκε κατά 273.000 άτομα, μεταξύ 2021 και 2022.
Οι δυσχερείς εργασιακές συνθήκες έχουν οδηγήσει περισσότερους υπαλλήλους να προσπαθήσουν να οργανώσουν συνδικαλιστικά σώματα, συμπεριλαμβανομένων πολλών στούντιο στην Activision Blizzard και τη Microsoft. Αυτό το μήνα, 300 εργάτες quality assurance της ZeniMax –θυγατρικής της Microsoft– ψήφισαν το σχηματισμό εργατικού σωματείου. Η Microsoft αναγνώρισε to σωματείο, για πρώτη φορά στα 47 χρόνια της ιστορίας της.
Σύμφωνα με τους New York Times, δεκάδες ακόμη προσπάθειες βρίσκονται σε εξέλιξη στις ΗΠΑ, οι οποίες δεν έχουν ακόμα δημοσιευθεί. Οι εταιρείες ανταποκρίθηκαν διαφορετικά στις προσπάθειες. Σε αντίθεση με την πρόσφατη στάση της Microsoft, η Activision Blizzard (την οποία η Microsoft επιχειρεί να εξαγοράσει) έχει σταθεί επιθετικά απέναντι σε παρόμοιες προσπάθειες του εργατικούς της δυναμικού. Ο Schofield διέγραψε το tweet του, όταν απαντήθηκε με συλλογική κατακραυγή.
Η διεθνής κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στο τέλος του τρέχοντος έτους, θυμίζει έντονα την τελευταία χρονιά πριν από την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
15°
