Η εργαλειοποίηση της τρομοκρατίας στην προεκλογική Τουρκία και η κοπέλα από τη... Συρία
Τη δεκαετία 2010-2020 παρατηρήθηκε ότι οι τρομοκρατικές ενέργειες σε τουρκικό έδαφος άρχισαν εντελώς συμπτωματικά να συμπίπτουν με τις προεκλογικές περιόδους
Τουρκία: Εκλογές και τρομοκρατικές ενέργειες σε ένα ασφυκτικό και μακάβριο πολιτικό τάνγκο.
Με εντυπωσιακή ταχύτητα και αποτελεσματικότητα έδρασαν οι υπηρεσίες ασφαλείας της Τουρκίας. Λίγες ώρες μετά τη βομβιστική ενέργεια στο Πέραν, η Αντιτρομοκρατική όχι μόνο γνώριζε τη δράστρια αλλά κατάφερε και να τη συλλάβει ντυμένη σε μία μωβ αθλητική φόρμα με εμφανή τη στάμπα «New York». Με μία επιχείρηση αστραπή που θα τη ζήλευε το FBI αλλά και το MI5 οι ειδικοί της τουρκικής αντιτρομοκρατικής, αφού σάρωσαν πάνω από 24 κατοικίες υπόπτων, εντόπισαν τη βομβίστρια και συνέλαβαν καμιά τριανταριά Κούρδους, έτσι, για να τους βρίσκονται σε ώρα ανάγκης. Τότε, λίγες ώρες μετά το συμβάν, ανακάλυψαν πως η κοπέλα από τη Συρία, ειδικά εκπαιδευμένη από το PKK, σκόπευε να καταφύγει στην Ελλάδα ώστε να καταλήξει στο Λαύριο όπου, ως γνωστόν, λειτουργεί ειδικό στρατόπεδο τρομοκρατών που τους εκπαιδεύουν οι Έλληνες, κατά πάσα πιθανότητα ομού μετά Αμερικανών ειδικών. Σε αυτό το στρατόπεδο, λοιπόν, κάποιοι θα εκτελούσαν την κοπέλα από τη Συρία για να χαθούν τα ίχνη της. Όλα τα παραπάνω αποτελούν πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στον τουρκικό Τύπο, ειδικά σε εφημερίδες όπως η «Σαμπάχ» η οποία λειτουργεί ως φυλλάδα «ειδικών καθηκόντων» όταν το απαιτεί η Προεδρία, δηλαδή το Σαράι του Ερντογάν.
Το σενάριο έχει και συνέχεια. Η κοπέλα από τη Συρία είχε και έναν συνεργό ο οποίος αναζητείται και μέσω Interpol. Κυριαρχεί η «αίσθηση» πως ο συνεργός το έσκασε ήδη στη Βουλγαρία αλλά για καλό και για κακό οι Τούρκοι πράκτορες τον αναζητούν και στην Ελλάδα.
Το παραπάνω σενάριο δημοσιοποιήθηκε ελάχιστες ώρες μετά το συμβάν και αφού ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας, ο οποίος για κάποιο μυστήριο λόγο την έχει δει και ως πιθανός διάδοχος του Ερντογάν (μιλάμε για εντυπωσιακή αφέλεια, δηλαδή, αλλά και άγνοια κινδύνου), ο Σοϊλού λοιπόν τα μεσάνυχτα της Κυριακής προς Δευτέρα ανακοίνωνε πως η κοπέλα από τη Συρία έλαβε εντολή να τοποθετήσει τη βόμβα από το Κομπάνι, τη γνωστή κουρδική κωμόπολη στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Με λίγα λόγια, οι τουρκικές υπηρεσίες γνώριζαν τα πάντα. Το ποιος, το πού, το πότε, το γιατί, αλλά και το διά ταύτα. Τότε πώς έσκασε η βόμβα κοντά στο μαγαζί του Χατζή Μπεκίρ, στη Λεωφόρο του Πέραν; Πώς άφησαν την κοπέλα από τη Συρία για την οποία ήξεραν τα πάντα να κυκλοφορεί με μία οπλισμένη βόμβα σε ένα σακίδιο; Τότε γιατί οι τόσο αποτελεσματικές αυτές υπηρεσίες που συνέλαβαν τη δράστρια με συνοπτικές διαδικασίες επέτρεψαν στην τρομοκράτισσα του Ιστικλάλ να κινηθεί με άνεση και να εκτελέσει τις «διαταγές από το Κομπάνι»;
Από τη Χούντα του Εβρέν, το τουρκικό «Βαθύ Κράτος» άρχισε να χρησιμοποιεί στημένες ένοπλες ομάδες και οργανώσεις ως εσωτερικούς ή εξωτερικούς «εχθρούς» της Τουρκίας. Τότε «έστησαν» την περίφημη τουρκική εκδοχή της «Χεζμπαλάχ». Οργάνωση φάντασμα την οποία οι μυστικές υπηρεσίες «ανέσυραν» κατά καιρούς στο πλαίσιο της καθοδηγούμενης τρομοκρατίας από το τουρκικό κράτος.
Ήδη από τότε η «τρομοκρατία» στην Τουρκία εξελίχθηκε σε ένα ιδιότυπο «εργαλείο» άσκησης εσωτερικής κυρίως και ενίοτε εξωτερικής πολιτικής. Το «Βαθύ Κράτος» χρησιμοποιούσε κατά καιρούς, ανάλογα με τις επιδιώξεις της κεντρικής εξουσίας, αριστερούς ή κούρδους μαχητές, συνδικαλιστές ή αντάρτες του PKK, οργανωμένες φράξιες σε κουρδικές οργανώσεις ή σε αριστερούς κύκλους. Οι φυλακές ήταν πάντα γεμάτες και η συνταγή γνωστή. Άλλωστε ποιος θα έδινε βάση στις διαμαρτυρίες και τις κραυγές απόγνωσης των «υπόπτων» που κατά καιρούς αποκάλυπταν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες; Με την πάροδο του χρόνου, στο «πελατολόγιο» της τουρκικής ΜΙΤ προστέθηκαν το ISIS ή και άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις, διάφορα γκρουπούσκουλα από την Τσετσενία κ.λπ.
Στη δεκαετία 2010-2020 παρατηρήθηκε ότι οι τρομοκρατικές ενέργειες σε τουρκικό έδαφος άρχισαν εντελώς συμπτωματικά να συμπίπτουν με τις προεκλογικές περιόδους. Ιδιαίτερα όταν κάποιες εκλογικές αναμετρήσεις διαφαίνονταν δύσκολες για το κυβερνών κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν ή και τον ίδιο.
Έτσι στη διετία 2016-2017, πριν τις «δύσκολες» εκλογές του 2018, ένα μπαράζ τρομοκρατικών ενεργειών στην Κωνσταντινούπολη σκόρπισε τον τρόμο και τον θάνατο. Σκοτώθηκαν 159 άτομα σε μία σειρά από βίαια γεγονότα. Στο αεροδρόμιο Ατατούρκ, στο Πέραν, στο Σουλτάν Αχμέτ, στο νυκτερινό κέντρο ΡΕΙΝΑ, στο στάδιο της Μπεσικτάς. Πάντα αποκαλύπτονταν οι ένοχοι, ντόπιοι, Κούρδοι ή Τσετσένοι, μέλη του PKK ή θυγατρικών του ομάδων, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Η Αστυνομία πάντα τους εντόπιζε και μάλιστα σχεδόν αμέσως μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες. Ποτέ δεν έμεινε «ορφανή» μία τρομοκρατική ενέργεια μεγάλου βεληνεκούς. Οι παρατηρητές από τότε διερωτώνταν σχετικά με την εντυπωσιακή «αποτελεσματικότητα» και την ταχύτητα αντίδρασης των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Εκλογές και τρομοκρατικές ενέργειες σε ένα ασφυκτικό και μακάβριο πολιτικό τάνγκο. Η εργαλειοποίηση της τρομοκρατίας, όμως, ξεπερνά το επίπεδο των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων στην Τουρκία και ενίοτε «ακουμπά» την εξωτερική πολιτική.
Η πρώτη φορά που η τρομοκρατία αποτέλεσε βασικό πυλώνα άσκησης εξωτερικής πολιτικής και πηγή ποιοτικής αναβάθμισης της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία έφθασε ακόμη και σε επίπεδο πολεμικής απειλής, ήταν βέβαια με την υπόθεση Οτζαλάν. Έκτοτε και κυρίως μετά το πραξικόπημα Θεάτρου Σκιών του Ιουλίου 2016, η τρομοκρατία όπως και το μεταναστευτικό αποτελούν δύο βασικούς πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Πρόκειται για μεθοδική και συστηματική εργαλειοποίηση των δύο αυτών τομέων.
Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Μία βόμβα στο Ταξίμ και ένας νέος γύρος τρόμου και ανησυχίας. Η έκρηξη και η αιματοχυσία χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα και στο εσωτερικό ως προς τη συσπείρωση των ψηφοφόρων γύρω από το κεντρικό πρόσωπο της εξουσίας, τον Ερντογάν, αλλά και ως μοχλός πίεσης στο εξωτερικό, στην παρούσα περίπτωση ως προς τη Συρία αλλά και την Ελλάδα. Η δράστρια της βομβιστικής ενέργειας έλαβε εντολές από το κουρδικό Κομπάνι της Συρίας και θα δραπέτευε στην Ελλάδα μετά την τρομοκρατική ενέργειά της. Ο θύλακας της ένοπλης οργάνωσης των Κούρδων της Συρίας YPG στο Κομπάνι γίνεται άμεσος στόχος και πιθανότατα χρησιμοποιείται ως άλλοθι για μία ένοπλη διεύρυνση της ζώνης ασφαλείας που επιδιώκει η Άγκυρα στη συνοριακή ζώνη με τη Συρία. Μιλάμε για μία νέα εισβολή για λόγους…. «ασφαλείας» η οποία θα νομιμοποιείται από την τρομοκρατική ενέργεια της Κυριακής που μας πέρασε.
Την ίδια ώρα η τουρκική κοινή γνώμη καθοδηγείται σε έναν νέο κύκλο μυθοπλασίας όπου οι «Κούρδοι του Λαυρίου», δηλαδή οι «πράκτορες του PKK που εκπαιδεύονται στην Ελλάδα»… «σκοτώνουν τους πολίτες μας στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης». Μπορεί αυτή η συνθηματολογία να ακούγεται γελοία και βλακώδης στα αυτιά ενός ευρωπαίου πολίτη, είναι ωστόσο ιδιαίτερα πειστική για τον μέσο Τούρκο και κυρίως τον μέσο μουσουλμάνο ο οποίος έχει πλέον συνηθίσει σε μία συστηματικά αντιδυτική, αντιαμερικανική, αντιευρωπαϊκή, αντιχριστιανική και εντέλει ανθελληνική ρητορική. Πρόκειται για ένα déjà vu που ακούγεται οικεία στα αυτιά των Τούρκων της Ανατολίας.
Εναπομένουν αρκετοί μήνες έως τις εκλογές στην Τουρκία. Μέχρι τότε τα φαινόμενα άσκησης εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής για εσωτερικούς επικοινωνιακούς λόγους αλλά και για την εξυπηρέτηση καθαρά εκλογικών επιδιώξεων προφανώς θα επαναλαμβάνονται ενισχυόμενα. Ενδεχομένως δε να υπάρξουν και στιγμές όπου ο κάθε υπουργός του Ερντογάν τύπου Σοϊλού θα προβαίνει σε ενέργειες και δηλώσεις οι οποίες θα υπαγορεύονται από τους προσωπικούς εκλογικούς στόχους αλλά και τις προσωπικές στρατηγικές. Βλέπετε, οι πολιτικοί στην Τουρκία ασχολούνται (και αυτοί) ιδιαίτερα με την… «επόμενη ημέρα» των εκλογών επιδιώκοντας την πολιτική και οικονομική επιβίωσή τους.
15°
