Αρμαγεδδών: Κράτη-τρομοκράτες και ένας πλανήτης σε ομηρία
Κατά τον Πούτιν, λοιπόν, οι τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες που θα προσαρτηθούν, τάχα, σήμερα στον κορμό του κράτους του είναι «Ρωσία». Ναι, καμία πολιτισμένη χώρα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τις παράνομες αυτές πράξεις, ούτε σήμερα ούτε ποτέ. Ούτε η ίδια η Ουκρανία προφανώς, αλλά ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ, ούτε κανείς.
Όμως εδώ μάς ενδιαφέρει πώς εννοεί το θέμα το καθεστώς του Κρεμλίνου. Ρωσία λοιπόν το Ντονμπάς, Ρωσία και η Ζαπορίζια και η Χερσώνα. Κατ’ αυτά, οποιαδήποτε εκδήλωση επίθεσης εντός των εν λόγω περιφερειών μπορεί να θεωρηθεί από τους Ρώσους «υπαρξιακή απειλή για τη χώρα τους». Και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό: είναι ο #1 λόγος (όπως φροντίζουν από την πρώτη στιγμή να μας υπενθυμίζουν) για τη χρήση πυρηνικών όπλων. Είναι το σκοτεινό δόγμα τής πάλαι ποτέ υπερδύναμης και νυν τρομοκρατικού κράτους.
Θα το τολμήσει αυτό ο Πούτιν; Δεν ξέρουμε. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αλλά έστω: ΕΑΝ το τολμήσει, τι μορφή θα μπορούσε να έχει αυτή η επίθεση; Και πάλι είναι αδύνατον να ξέρουμε. Μπορεί να ρίξει πυρηνικά σε μια ακατοίκητη περιοχή, ή πάνω από τη θάλασσα, ώστε να τρομοκρατήσει «απλώς» τον αντίπαλο. (Όμως ποιος είναι ο αντίπαλος; Σίγουρα πάντως ΟΧΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ). Μπορεί όμως να χτυπήσει έναν πολιτικό στόχο, π.χ., μια πόλη, και να την ισοπεδώσει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο — αίφνης, το Κίεβο. Με τι όπλο; Εδώ, όλοι οι ειδικοί συμφωνούν:με «τακτικά», «μη στρατηγικά» πυρηνικά όπλα. Η Ρωσία έχει μερικές χιλιάδες τέτοιες πυρηνικές κεφαλές: ίσως 2.000, ίσως πολύ περισσότερες — ίσως και πάνω από 6.000. Δεν υπάρχουν συνθήκες που να ρυθμίζουν ή να ελέγχουν τα τακτικά πυρηνικά.
Τι θα συνέβαινε τότε, λοιπόν; Τι θα συνέβαινε αν ο Πούτιν έριχνε ΜΙΑ από τις πολλές χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές του στη θάλασσα, ή σε μια ερημιά, ή σε μια πόλη; Πώς θα αντιδρούσε ο πολιτισμένος κόσμος;
Και πάλι δεν το ξέρουμε. Μολονότι είναι γνωστό πως οι Ρώσοι έχουν πολυετή προετοιμασία για έναν πυρηνικό πόλεμο (σε αυτόν βασίζονται, στην αποτρεπτική ισχύ του, καθώς ο στρατός τους είναι σε άθλια κατάσταση), δεν ξέρουμε τα εκατοντάδες λεπτομερή σχέδια που έχει εκπονήσει, με τη σειρά του, το Πεντάγωνο. Και δεν θα τα μάθουμε, ελπίζουμε. Παρ’ όλα αυτά, και τα αντίποινα των ΗΠΑ θα είναι πιθανόν κλιμακωτά. Δεν θα απαντήσουν με ένα χτύπημα στη Μόσχα, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Σίγουρα πάντως θα είναι ένα πράγμα: θα είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακά.
Και πάλι όμως: αυτά τα «καλά», περιορισμένης ισχύος, πυρηνικά όπλα ΔΕΝ αποτελούν σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση εγγύηση για έναν «περιορισμένων» καταστροφών πυρηνικό πόλεμο. Βασικά, ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ένας πόλεμος με μη στρατηγικά πυρηνικά μπορεί να εξελιχθεί σε ΠΛΗΡΗ πυρηνικό πόλεμο μέσα σε λίγες ώρες. Έχουν γίνει άπειρες ασκήσεις επί χάρτου, έχουν πραγματοποιηθεί χιλιάδες προσομοιώσεις, έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί σενάρια ων ουκ έστιν αριθμός, που —αν όχι όλα— τις συντριπτικά περισσότερες φορές καταλήγουν με εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς, αφανισμένες χώρες, ανασκαμμένη γη, βίαιη αλλαγή κλίματος, πλανητική σιτοδεία, και – ναι, και την έλευση ενός νέου, αλά Μαντ Μαξ, Μεσαίωνα.
Αλλά και πάλι: στην απίθανη περίπτωση που ένας πόλεμος με τακτικά πυρηνικά ΔΕΝ θα κατέληγε στην κατάρρευση ολόκληρου του πολιτισμού, θα επέφερε άλλου είδους καίρια και απολύτως ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ πλήγματα στον κόσμο: εκατό εκατομμύρια νεκρούς άμεσα, μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, άλλα τόσα τα επόμενα ελάχιστα χρόνια από αρρώστιες, πλήρη κατάρρευση όλων των χρηματοπιστωτικών συστημάτων και οικονομιών στον πλανήτη – και βέβαια παγκόσμιο λιμό: μόνο λόγω της έλλειψης των δηλητηριασμένων για δεκαετίες ουκρανικών σιτοβολώνων θα πέθαιναν από την πείνα μέχρι και ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε βάθος χρόνου. Δεν ακούγονται και πολύ ελπιδοφόρα όλα αυτά, σωστά; Και δεν απέχουν και τόσο από το «κακό» σενάριο…
Οι ρωσικές πυρηνικές δυνάμεις είναι σε κατάσταση συναγερμού από τα τέλη Φεβρουαρίου, όπως θυμόμαστε όλοι. Ναι, κατά πάσα πιθανότητα όλα αυτά είναι κουβέντες του αέρα, μια πρακτική εκφοβισμού, μία προσπάθεια τρομοκράτησης του αντιπάλου (της Ουκρανίας για να πάψει να αντιστέκεται και της Δύσης για να πάψει να στηρίζει). Σκυλί που γαβγίζει, λέμε, δεν δαγκώνει. Αλλά αν το σκυλί είναι λυσσασμένο και κολλημένο στα σχοινιά, και αν το διακύβευμα δεν είναι ένας πόλεμος αλλά Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ, πολλοί αναλυτές λένε ότι το σκυλί πρέπει να εξουδετερωθεί.
* * *
Μόλις λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία με τη νίκη των αμυνομένων, η Ρωσία πρέπει να αφοπλιστεί και να εκσυγχρονιστεί. Δεν χρειάζεται να έχει πυρηνικά ή άλλα όπλα: αυτά, μόνο κακό τής κάνουν. Χρειάζεται να έχει δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, δουλειές, επενδύσεις και τέχνη. Αλλιώς δεν γίνεται να υπάρχει: το μέλλον της Γης είναι ένα μέλλον χωρίς πολέμους, ένα μέλλον χωρίς κράτη-τρομοκράτες.
10°
