Πού είσαι Τιμούρ που μου ’λεγες πως θα γινόμουν άλλος

Φτάσαμε αισίως στη 2η αγωνιστική, χρωστάμε κάτι υπόλοιπα από την πρώτη, την πυρόπληκτη την καμένη την κατακαημένη, και το μυαλό μου δωμάτιο που μόλις μετακόμισα. Θάλασσα, ρακές, αμμοβολές, χωριά σκιερά, βλέμματα βουτηγμένα στο γαλάζιο. Το μέσα μας καλοκαίρι ποτέ δεν τελειώνει. Γύρω τους ο Αριστοτέλης, ο μυστικοπαθής Πλωτίνος, ο Κάπτεν Γκλου, ο Κοκολίνο, ο Θωμάς ο Ακινιάτης, ο Ροβεσπιέρος, ο Σπινόζα, ο Γκόλαντας, ο Μοντεσκιέ, ο Γκράχαμ Μπελ, ο Ψαραντώνης και ο ίδιος ο Σολομώντας βασιλιάς του Ισραήλ, γιος και διάδοχος του Δαυίδ να ψάχνει να βρει λύση. Που τελικά την έδωσε ο Μαρέσκα με τη βολίδα στη Λάρισα. Βρήκε την μπάλα στα γεμάτα έξω από τη μεγάλη περιοχή και πλάγια, αφαιρώντας το φάλτσο από το παπούτσι την έστειλε να καρφωθεί στο παραθυράκι του πάντα εμβρόντητου σε τέτοιες περιπτώσεις Αρκάντιους Μάλαρτζ. Οποιοσδήποτε άλλος παίκτης, αν βρισκόταν στη θέση του Ιταλού, θα πετύχαινε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία την τζαμένια είσοδο των κοινοχρήστων της παρακείμενης πολυκατοικίας, υποβάλλοντας έτσι την ομάδα σε έξτρα έξοδα από αυτά που ξόδεψε για να τον αποκτήσει. Αλλά, είπαμε, στη φάση ήταν ο Μαρέσκα που μιλάει στην μπάλα στον ενικό και στα πιστοποιητικά γνησιότητας που τον συνοδεύουν θα βρείτε τη σφραγίδα μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων. Αφήστε τον Ιταλό ελεύθερο στον αγωνιστικό χώρο, να χαρούμε ποδόσφαιρο. Μην του δίνετε ρόλο, θα τον βρει μόνος του. Ελευθερώστε τον. «Λευτεριά, λευτεριά σε όσους ζούνε στα κελιά». Και το μεγαλύτερο κελί στο οποίο μπορείς να κλείσεις έναν ποδοσφαιριστή είναι η αυστηρή τήρηση του συστήματος μιας ομάδας.

Είναι το ίδιο ματς στο οποίο ο Ολυμπιακός πέρασε, σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά, και δη αυτά του Κάμπου, και ο Τιμούρ Κεσπάγια αγανάκτησε με ερώτηση δημοσιογράφου στην καθιερωμένη μετά το παιχνίδι συνέντευξη Τύπου. Όταν καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου κυνηγάς να αποκτήσεις αριστερό χαφ-εξτρέμ και την τελευταία μέρα μένεις με τον …Λεονάρντο στο χέρι και μια χυλόπιτα από τη Βραζιλία, ζεστή και λαχταριστή, λογικό είναι να ρωτήσει κάποιος τώρα τι γίνεται; «Παιδιά, μπορείτε μια φορά να πείτε συγχαρητήρια;» φώναξε αγανακτισμένος ο Γεωργιανός Κεσπάγια. Τι συγχαρητήρια, φίλε μου Τιμούρ. Δεν μιλάμε για την Αννούλα τη Βίσση που έκανε σουξέ με τα συγχαρητήρια. Δημοσιογράφοι δηλώνουν και δουλειά τους είναι να ρωτάνε!! Και μετά το άλλο; «Αν τον είχαμε αυτόν τον παίκτη, αυτός ο ένας θα σώσει τον Ολυμπιακό»; Ωραία αφού οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ρωτάς εσύ, κάτσε να σε δω να σε χαρώ και να σου απαντήσω. Καταρχήν με το «αν» καριέρα και μάλιστα διεθνή έκανε μόνο ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ το 1907, μια χρονιά δηλαδή πριν ιδρυθεί ο Παναθηναϊκός, ο Ηρακλής και καμιά κατοσταριά πριν ιδρυθεί ο ιστορικός Πανιώνιος, οπότε άμα δεν μπορείς γίνε ποιητής, Τιμούρ!!!

Στην επόμενη προπόνηση κάλεσε κοντά σου τον Λεονάρντο και τον Ραούλ Μπράβο, που έμπλεξαν χωρίς να το θέλουν και αγωνίζονται αδιαλείπτως στα αριστερά, και πες τους με τρεμάμενη φωνή: «Αν μες στο πλήθος είσαι αγνός χωρίς να φεύγεις πέρα, κι αν όταν συναντάς και βασιλείς είναι μια ίδια μέρα. Κι αν δεν μπορεί φίλος ή εχθρός πίκρες να σε ποτίζει, κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο αξίζει. Κι αν το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις, και μέσα του κάθε στιγμή τους θησαυρούς να κλείσεις. Όλα δικά σου γίνονται τότε σ’ αυτή την πλάση κι είσαι άντρας άξιος που κανείς ποτέ δεν θα σε ξεπεράσει»!!! Να δεις που θα σε κοιτάξουν στα μάτια γεμάτοι κατανόηση και θα σου πουν. Κι εμάς, κόουτς, μας έχει πειράξει που ο πρόεδρος δεν έχει πάρει χαφ αριστερό και μας έχουν βαφτίσει ακραίους, αλλά βλέπεις σφίγγουμε τα δόντια και συνεχίζουμε. Αν εσύ τώρα δεν μπορείς, γιατί άνθρωπος είσαι, κάνε την καρδιά σου πέτρα και σκέψου να παρηγορηθείς με το ότι ο συνάδελφός σου, ο Ολλανδός Τεν Κάτε, παίζει με δεξί μπακ τον Μουν και αριστερό τον Δάρλα που δεν τον κράτησαν στον ΠΑΟΚ του Σάντος, που όποιος πάει και ζητάει ποδοσφαιρικό άσυλο του δίνουν. Τα λόγια των παικτών σαν «Τα λόγια της πλώρης» βάλσαμο στην καρδιά του Γεωργιανού. Μια ολάκερη μέρα πριν στο στάδιο που φτιάχτηκε από δωρεά του ευεργέτη Καυταντζόγλου ένας φίλος του Ηρακλή σε ημίρρευστη κατάσταση ζητούσε από τον Σηφάκη το λόγο, έχοντας κολλήσει τη μούρη του σε αυτή του πορτιέρο. Ζητούσε να μάθει πιεστικά γιατί είναι ο μόνος Έλληνας στη σύνθεση και χαλάει την πιάτσα στην ομάδα. Δίπλα του αμήχανοι υπερήλικες σεκιουριτάδες αναρωτιόντουσαν πού έχουμε φτάσει. Ένα ελληνόπουλο να αγωνίζεται στην ενδεκάδα και να του την πέφτουν οι συμπατριώτες του. 

 info@athensvoice.gr