Μαξ Παρό: Από τη μάχη με τον καρκίνο στο χρυσό μετάλλιο

Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τα χειμερινά σπορ, ωστόσο τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε άνθιση και όλο και περισσότερος κόσμος τα δοκιμάζει, σπάνια όμως θα δει κάποιος μια πρώτη είδηση στο ίντερνετ ή στους τίτλους κάποιας εφημερίδας που να τα αφορά. Ο Καναδός αθλητής του snowboard, Μαξ Πaρό, κατάφερε να γίνει πρώτο θέμα παγκοσμίως. Μέσα σε διάστημα τριών χρόνων βγήκε νικητής στη μάχη με έναν πολύ επιθετικό καρκινό και στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που έλαβαν χώρα στην Κίνα ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. 

 

Τα χειμερινά αθλήματα μπορεί να μην προβάλλονται συχνά σε πολλές γωνιές του πλανήτη, όμως αυτό δεν σημαίνει πως όσοι ασχολούνται με αυτά στο υψηλότερο επίπεδο δεν κάνουν θυσίες ή δεν χαλάνε ώρες ατελείωτες στην πίστα προπόνησης. Ο Μαξ Παρό ανήκει και εκείνος στην τελευταία κατηγορία. Γεννημένος στις 6 Ιουνίου του 1994 στο Μπρόμοντ του Καναδά, έμαθε από πολύ μικρή ηλικία πως το χιόνι θα είναι ο καλύτερός του φίλος τα επόμενα χρόνια. Η περιοχή βρίσκεται κοντά στην πόλη Κεμπέκ και εκεί οι πολικές θερμοκρασίες είναι συχνό φαινόμενο. Η ενασχόληση με κάποιο χειμερινό άθλημα είναι πολλές φορές μονόδρομος για όσους γεννιούνται στην περιοχή, οι οποίοι μαθαίνουν να πιάνουν σανίδα πριν καλά-καλά περπατήσουν. Για τον ίδιο ήταν λίγο παραπάνω, καθώς ο πατέρας του, Άλεν Παρό, του ήταν πρωταθλητής στο waterski και παράλληλα αθλητής του αλπικού σκι. Ο μικρός της οικογένειας ξεκίνησε να κάνει σκι σε ηλικία τριών ετών και στα 9 του χρόνια ανακάλυψε το snowboard.

Το άθλημα που κέρδισε τον Παρό ήταν εκείνο του Slope Style. Πρόκειται για την κατάβαση μιας απότομης πλαγιάς με snowboard, επιχειρώντας μία σειρά από τα λεγόμενα jumps, τα οποία δίνουν πόντους στον αθλητή ανάλογα με τη δυσκολία. Παράλληλα έχει πολλές διακρίσεις και στην κατηγορία Big Air, στο οποίο οι αθλητές διαγωνίζονται σε ένα και μοναδικό άλμα. Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του μπορούν να χαρακτηριστούν άκρως επιτυχημένα. Δεν ήταν καν 20 ετών όταν κατάφερε τα πρώτα του δύσκολα επιτεύγματα. Το 2013 πέτυχε το πρώτο Backside Triple Cork που έχει γίνει ποτέ σε διοργάνωση X Games. Στη συνέχεια, το 2014, και πάλι στην ίδια διοργάνωση ήταν ο πρώτος που έκανε απανωτά Triple Jumps, ενώ το 2015 γίνεται ο πρώτος αθλητής που καταφέρνει ένα Cab Quadruple Underflip 1620. 

Από την αρχή της σταδιοδρομίας του μέχρι και σήμερα έχει κερδίσει πολλά μετάλλια σε X Games και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, όμως αυτό που απολάμβανε περισσότερο ήταν η συμμετοχή του σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκπροσώπησε για πρώτη φορά τη χώρα στους Αγώνες του Σότσι το 2014 σε ηλικία 20 ετών. Εκεί κατέγραψε απλά τη συμμετοχή του και ετοιμάστηκε πυρετωδώς για τους επόμενους το 2018. Στη Νότια Κορέα πήγε με πολύ υψηλές βλέψεις και το περιβάλλον γύρω του είχε μεγάλες προσδοκίες από αυτόν. Με εξαιρετική εμφάνιση στους προκριματικούς, μπήκε στον τελικό με το υψηλότερο σκορ. Εκεί δεν είχε ανάλογη πορεία και μετά από κακά άλματα στις πρώτες δύο προσπάθειες, στο τρίτο πετυχαίνει βαθμολογία 86.00. Η επίδοσή του εξασφάλισε τη δεύτερη θέση, με τον συμπατριώτη του ΜακΜόρις να καταλαμβάνει την τρίτη στο πόντιουμ. Θα περίμενε κανείς πως θα ήταν απογοητευμένος αλλά δήλωσε περιχαρής στις κάμερες «Είμαι πολύ χαρούμενος. Χτύπησα δυνατά το κεφάλι μου στις πρώτες δύο προσπάθειες, όμως το κράνος μου με έσωσε και με έφερε σε θέση για ένα τρίτο καλό άλμα. Η αποστολή εξετελέσθη».

Ο Παρό σε ηλικία μόλις 24 ετών ήταν δεύτερος σε Ολυμπιακούς Αγώνες και το μέλλον φάνταζε πολύ λαμπρό μπροστά του. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθήσει και θα τον έβαζε σε μία μεγάλη δοκιμασία με αβέβαιο φινάλε. Την ώρα που ετοιμαζόταν και προπονούταν για την έναρξη ακόμα μίας σεζόν, ανακάλυψε ένα ασυνήθιστο εξόγκωμα στον λαιμό του. Τον ανησύχησε ιδιαίτερα και αμέσως πήγε σε γιατρούς που θα εξακρίβωναν τι ακριβώς ήταν αυτό. Η διάγνωση σοκάρει τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του. Ένα επιθετικό λέμφωμα Χότζκιν είχε εμφανιστεί στον οργανισμό του και απειλούσε την υγεία του. Μετά το αρχικό σοκ ήταν αποφασισμένος να βγει νικητής από τη δύσκολη διαδικασία που θα ακολουθούσε. «Έπρεπε να σταματήσω τα πάντα και να παλέψω» ανέφερε χαρακτηριστικά σε δηλώσεις του εκείνη την εποχή.

Το σχήμα θεραπειών αποτελούταν από 12 χημειοθεραπείες που γίνονταν σε διάστημα 6 εβδομάδων. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα επαγγελματιών αθλητών στο υψηλότερο επίπεδο που πάλεψαν με τον καρκίνο και το τι αντίκτυπο είχε αυτό πάνω στο σώμα τους. Δεν είναι πολύ μακριά εκείνα των Ερίκ Αμπιντάλ και Βιρχινία Τορεθίγια στο ποδόσφαιρο και το πόσο πολύ είδαν τον οργανισμό τους να αλλάζει εξαιτίας των φαρμάκων. «Με τις χημειοθεραπείες δεν είχα καθόλου μύες και ενέργεια. Πολλές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω, διότι μου ήταν πολύ δύσκολο να σηκωθώ κάθε πρωί» ανέφερε ο Παρό για το τι σκεφτόταν τη διάρκεια των θεραπειών. 

 

 

Το ψυχολογικό κομμάτι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι και το πιο δύσκολο. «Έπιασα για πρώτη φορά τη σανίδα snowboard σε ηλικία 9 ετών και ήταν η πρώτη φορά από τότε που έπρεπε να την κρύψω στη ντουλάπα. Ένιωθα πραγματικά σαν ένα λιοντάρι μέσα σε κλουβί» αποκάλυψε για τα συναισθήματα που ένιωθε όταν έπρεπε να μείνει για κάποιο καιρό εκτός δράσης. Ο Παρό δεν εγκατέλειψε τελείως τη γυμναστική. Με τη συμβολή γιατρών και γυμναστών, προσπάθησε κατά τη διάρκεια των θεραπειών να πηγαίνει συχνά στο γυμναστήριο. Μπορεί να μην είχε δυνάμεις για να δίνει εκεί το 100% αλλά προσπάθησε να μην μένει σκουριασμένος στο σπίτι. Ίσως να ήταν και ένας τρόπος για να ξεσπάσει όλα εκείνα που κρατούσε μέσα του.

 

 

Ο χρόνος εκείνος πέρασε πολύ δύσκολα για εκείνον και τα κοντινά του πρόσωπα.  Η αβεβαιότητα των στιγμών και του μέλλοντος κάνουν πολύ έντονα τόσο τα αρνητικά όσο και τα θετικά συναισθήματα. Σύμμαχος σε όλη αυτή την μεγάλη προσπάθεια βρέθηκε η κοπέλα του, Άλισον, με την οποία μάλιστα θα παντρευτούν πολύ σύντομα. Μαζί κατάφεραν να ξεπεράσουν όλους τους σκόπελους και μετά από έναν χρόνο αυτό που φαινόταν μόνο σαν όνειρο, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Μέσα στο 2019 ο Πάροτ ανακοινώνει πως είναι πλέον υγιής μετά την περιπέτειά του και έτοιμος να επιστρέψει πάλι στη δράση.

 

 

Ο ένας εκ των κορυφαίων αθλητών στο είδος του άλλαξε πολύ κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής. Μετά από αυτή τη διαδικασία είναι λογικό πολλοί άνθρωποι να βλέπουν κάποια πράγματα εντελώς διαφορετικά. Ο Παρό ήθελε μέσα από τη μάχη του με τον καρκίνο να ευαισθητοποιήσει και να βοηθήσει όσους περισσότερους μπορεί. Αποφάσισε να συμμετέχει σε ένα ντοκιμαντέρ που φανερώνει την ιστορία από τη μέρα διάγνωσης ως την τελική ανάρρωση. Ο κόσμος που θέλει, θα μπορεί να το παρακολουθήσει στην προσωπική του ιστοσελίδα έναντι κάποιου συμβολικού ποσού. Όλα τα έσοδα θα διατεθούν στην έρευνα για την εξάλειψη του καρκίνου. Ο ίδιος διατυπώνει πως «Όταν διαγνώστηκα με το λέμφωμα Χότζκιν έγινα εκπρόσωπος της Κοινωνίας Λευχαιμίας και Λεμφωμάτων του Καναδά. Έχω καταλάβει πόσο μεγάλη διαφορά έχει κάνει η έρευνα στην καταπολέμηση του καρκίνου και έτσι βρήκα τον τρόπο μου να συνεισφέρω». 

Το ραντεβού στους Ολυμπιακούς Χειμερινούς Αγώνες της Κίνας ήταν το μεγάλο αθλητικό γεγονός που είχε σημειώσει στο ημερολόγιό του. Όλη η προσπάθεια που κατέβαλε για να επιστρέψει δυνατός ήταν η ώρα να ευοδώσει στις χιονισμένες πίστες. Ο Καναδός με μία εξαιρετική εμφάνιση κατάφερε να φέρει το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στους αγώνες με εκείνον να είναι πανευτυχής. «Τα τελευταία χρόνια, όπως γνωρίζετε όλοι, έχω περάσει πάρα πολλά. Μου φαίνεται πραματικά απίστευτο πως κάθομαι εδώ και σας μιλάω έχοντας κερδίσει ένα χρυσό μετάλλιο» δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα. 

Μαζί του στο πόντιουμ βρέθηκε ο συμπατριώτης, συναθλητής και καλός του φίλος ΜακΜόρις. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο Σου Γίμινγκ από την Κίνα, ο οποίος μετά τον αγώνα δήλωσε εκστασιασμένος που πόζαρε με ένα μετάλλιο δίπλα στα ινδάλματά του. Οι αντίπαλοι του Παρό αποδείχτηκαν μεγάλο στήριγμα στην επιστροφή του. Είναι φυσικό μετά από μία τόσο μεγάλη απουσία, ακόμα και οι μεγάλοι του σπορ να έχουν ξεχάσει το πώς γίνονται μερικά πράγματα. «Ο πρώτος μου αγώνας μετά τον καρκίνο ήταν στο Όσλο. Ήμουν στ' αλήθεια τρομοκρατημένος. Μόλις έφτασα στην πίστα όλοι με περίμεναν με μία αγκαλιά και ένα χαμόγελο. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως ήμουν έτοιμος να γυρίσω και ψυχολογικά» ανέφερε ο Καναδός στους δημοσιογράφους στη μικτή ζώνη. 

Ο Μαξ Παρό αγωνιστικά δεν είχε να αποδείξει τίποτα σε κανέναν σχετικά με το πόσο σπουδαίος είναι στο χιόνι. Κλήθηκε να αποδείξει όμως στον εαυτό του πως διαθέτει τη δύναμη και το σθένος να επανέλθει μετά την επίπονη μάχη του με τον καρκίνο. Το κατάφερε πανηγυρικά και πλέον μπορεί να απολαμβάνει ολοκληρωτικά αυτό που του αρέσει να κάνει.