Ο αποψινός αγώνας Κυπέλλου μπάσκετ (19.00) ανάμεσα σε Παγκράτι και Παναθηναϊκό, προφανώς και δεν θα έχει ιδιαίτερο σασπένς. Οι γηπεδούχοι αγωνίζονται στη Β’ εθνική, ενώ οι «πράσινοι» είναι η καλύτερη ελληνική ομάδα εδώ και μια 20ετία τουλάχιστον.
Βασικά, η αυτοκρατορία των έξι ευρωπαϊκών και των πάμπολλων εγχώριων τροπαίων άρχισε να χτίζεται το 1992. Είχαν κυλήσει αρκετά χρόνια που τα ηνία του μπάσκετ είχαν περάσει στη Θεσσαλονίκη (Άρης-ΠΑΟΚ) και οι μεγάλες ομάδες της Αθήνας βρίσκονταν σε ύφεση.
Το δίδυμο Γκάλη-Γιαννάκη ήταν ασυναγώνιστο ακόμα και από τον Ζάρκο Πάσπαλι που πήρε ο Ολυμπιακός για να το κοντράρει. Βλέποντας τον Σωκράτη Κόκκαλη να βάζει αρκετά χρήματα, ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να ακολουθήσει.
Το 1991 είχε προσλάβει ως προπονητή τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς, ο οποίος ήταν ήδη πρωταθλητής Ευρώπης με τη Γιουγκοπλάστικα από την Κροατία. Στην πρώτη του χρονιά, ο «Ζε-Πα» είδε την ομάδα να τερματίζει όγδοη και να χάνει το ευρωπαϊκό εισιτήριο, με ένα ρόστερ επιεικώς μέτριο και γερασμένο.
Ο Κροάτης προπονητής αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά στον Παύλο Γιαννακόπουλο και τελικά να τον πείσει: «Πρόεδρε, αν θες να πάρεις τίτλους, πρέπει να αποκτήσεις τους καλύτερους και να μην παίζεις στο κλειστό της Λεωφόρου».
Ο εμβληματικός πρόεδρος των «πράσινων» τον άκουσε και ξεκίνησε άμεσα επενδύσεις, γνωρίζοντας ότι δύσκολα θα του φέρουν οικονομικό αντάλλαγμα. Έφερε δύο σημαντικούς Κροάτες παίκτες, τον Στόγιαν Βράνκοβιτς και τον Άριαν Κόμαζετς, ελληνοποίησε (ήταν της μόδας τότε) τον Σοβιετικό γκαρντ Τιτ Σοκ και τίναξε την μπάνκα με την απόκτηση του Νίκου Γκάλη!
Αυτή η ομάδα δεν πήρε το πρωτάθλημα, αλλά μόνο το Κύπελλο, όμως αποτέλεσε την απαρχή των «ακριβών» ομάδων που εμφανίζει έκτοτε κάθε χρόνο το «τριφύλλι».
Από το 1992 ως σήμερα, πάντοτε ο Παναθηναϊκός είχε ένα δυνατό και πλούσιο ρόστερ, φιλοξενώντας μεγάλους Αμερικανούς παίκτες και την αφρόκρεμα Ελλήνων και Ευρωπαίων.
Για τρία χρόνια στη Γλυφάδα και κατόπιν στο κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο, όπου παραμένει ως τώρα.
Κι εκείνη η αρχική κίνηση του Παύλου Γιαννακόπουλου για έναν μεγάλο Παναθηναϊκό διατηρείται ως σήμερα τόσο από τον ίδιο, μέχρι πρότινος, και κατόπιν από τον γιο του Δημήτρη, που ανέλαβε σταδιακά τα ηνία της ομάδας και των υπόλοιπων επιχειρήσεων.
Ήταν εκείνο το καλοκαίρι που ο κόσμος θαμπώθηκε από την Dream Team, την πρώτη αμερικανική εθνική ομάδα αποτελούμενη από τα μεγαλύτερα αστέρια του ΝΒΑ. Την ίδια εποχή ξεκίνησε να χτίζει και ο Παναθηναϊκός τη δική του αστεράτη ομάδα, που ονομάστηκε συνειρμικά από τα ΜΜΕ της εποχής, ως Green Team.
Το απόγευμα του Σαββάτου 26 Σεπτεμβρίου 1992, όλη η Ελλάδα ήταν καρφωμένη στην τηλεόραση για να δει την πρώτη παράσταση αυτής της φερόμενης ως υπερομάδας. Η πρεμιέρα της Α1 έγινε εκείνη τη μέρα με τον Παναθηναϊκό να παίζει στο κλειστό του Μετς κόντρα στο Παγκράτι.
Οι φίλαθλοι δεν πρέπει να ενθουσιάστηκαν. Το «τριφύλλι» νίκησε με το ζόρι 71-64, χάρη σε ένα κρίσιμο τρίποντο του Σοκ, ενώ πρώτος σκόρερ δεν ήταν κάποιο από τα μεγάλα ονόματα αλλά ο Χρήστος Μυριούνης με 20 πόντους!
Από τότε οι δύο ομάδες συναντήθηκαν κι άλλες φορές με τελευταία –ως τη σημερινή- αυτή του 1995. Έπειτα το Παγκράτι υποβιβάστηκε και πήρε την κατηφόρα στις χαμηλότερες κατηγορίες. Όμως, εκείνο το παιχνίδι του ’92 παραμένει σημαδιακό διότι ουσιαστικά «γέννησε» την υπερδύναμη του Παναθηναϊκού που υπάρχει ως σήμερα.
Στο βίντεο υπάρχει ολόκληρη η μετάδοση αυτού του αγώνα, για μια γερή ρετρό δόση, ενώ η περιγραφή του Χάρη Αλευρόπουλου συμπληρώνει την απόλαυση…
10°
