Μιλώντας πριν λίγες μέρες ο Μαρινάκης στο συνέδριο της Θύρας 7 φρόντισε να κρατήσει χαμηλά τις προσδοκίες του κόσμου για έναν «καλύτερο Ολυμπιακό» τη χρονιά που ξεκινάει. Το φιάσκο με τον κόουτς που θα ερχόταν και θα έδινε το νέο στίγμα της ομάδας, τον έκανε σοφότερο. Οι περισσότεροι κατάλαβαν ότι από τη στιγμή που οι σοβαροί επαγγελματίες προπονητές αρνήθηκαν να δουλέψουν με τις προϋποθέσεις που ζητούσε ο Ολυμπιακός και η κατάληξη ήταν ο Χάσι, θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να δεχτούν να υπογράψουν ποδοσφαιριστές ικανοί «να κάνουν τη διαφορά» έξω από τα σύνορα. Η ατάκα «θα πάρουμε 4-5 παίκτες έτοιμους, οι οποίοι θα μας βοηθήσουν πολύ» κατέβασε ουσιαστικά τον πήχη. Και η άποψη ότι «η ομάδα θα είναι πολύ καλύτερη του χρόνου» σημαίνει πρακτικά καλύτερη σε σχέση με τη χειρότερη σεζόν της τελευταίας πενταετίας.
Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι όσο συμφώνησαν ο Γκραντ, ο Πελεγρίνι, ο Φραν Εσκριμπά ή ο Κριστόφ Γκαλτιέ για τον πάγκο, άλλο τόσο θα μπορούσαν να πειστούν και να υπογράψουν αντίστοιχοι ποδοσφαιριστές. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα «δυνατά ονόματα» αποσύρθηκαν γρήγορα από τη μεταγραφική επικαιρότητα, καθώς είναι φανερό πως, αν άρχιζαν να πλασάρονται σαν στόχοι, θα ερχόταν η στιγμή της ανώμαλης προσγείωσης και τα επικοινωνιακά τρικ θα γύριζαν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους.
Τα πρώτα δείγματα φανερώνουν τον προσανατολισμό. Ήδη έκλεισε ο Μποκανί, ένας παίκτης με καλή καριέρα μέχρι πρόπερσι, ικανός να κάνει υπό προϋποθέσεις τη διαφορά στην Ελλάδα, αλλά με ελάχιστες πιθανότητες να προσφέρει το παραπάνω στην Ευρώπη − αν συνυπολογίσουμε τους τραυματισμούς που τον «έδιωξαν» από τη Χαλ. Η συγκεκριμένη επιλογή σε συνδυασμό με τις πληροφορίες για επιστροφή του Βάις από το Κατάρ ή του Κάμπελ που δεν ακούμπησε στην Αρσεναλ, δίνουν και το στίγμα για το πώς θα κυλήσουν περίπου τα πράγματα.
Το πιθανότερο είναι να δοκιμαστούν στο Ζέεφελντ οι δανεικοί και τα παιδιά της ακαδημίας και μετά την πρώτη φάση της προετοιμασίας να καλυφθούν τα όποια κενά με ό,τι θα έχει απομείνει τότε στη μεταγραφική αγορά. Ήδη ο στόχος που ανακοινώθηκε από τον περασμένο Απρίλιο, ότι δηλαδή η πρώτη συγκέντρωση των ποδοσφαιριστών θα γινόταν με το 80% του ρόστερ συμπληρωμένο, ακούγεται σαν ένα ακόμη σύντομο ανέκδοτο.
Βέβαια, αν παρατηρήσουμε την ίδια στιγμή τις κινήσεις του ανταγωνισμού θα καταλάβουμε πως ο Ολυμπιακός θα έχει θεωρητικά και πάλι το πάνω χέρι αγωνιστικά στο πρωτάθλημα. Όταν στον Παναθηναϊκό κρατάνε απλήρωτους για έξι μήνες ακόμη και τους υπαλλήλους των χιλίων ευρώ, στον ΠΑΟΚ κινούνται σε επίπεδο Λεβέκ (ή προπονητή Στανόγεβιτς!) και στην ΑΕΚ συντηρούν πάνω από ένα μήνα το θέμα του Σκόκο ενώ καθημερινά «ξεκαθαρίζουν» τους παίκτες που θέλουν χωρίς να τελειώνει κάποια στιγμή αυτό το... ξεκαθάρισμα, τότε ο Ολυμπιακός λογικά έχει το πάνω χέρι σε επίπεδο εντυπώσεων εσωτερικού. Αν όμως σκεφτεί κανείς ότι μια μερίδα οπαδών δεν ικανοποιείται πλέον από μια ακόμη ελληνική κούπα αλλά ζητάει το επιπλέον, τότε καταλαβαίνει και τις αντιδράσεις των απαιτητικών. Αρκετοί π.χ. θα σκεφτούν αν θα αγοράσουν εισιτήρια διαρκείας. Και φυσικά στην πρώτη στραβή, θα έχουμε... ντράβαλα καθώς, ως γνωστόν, «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό»!
Για να μην τα πολυλογούμε, το μυστικό της αποτυχίας των πρωταθλητών να φέρουν αρχικά πιασιάρικο όνομα προπονητή μάλλον κρύβεται σε κάτι που όλοι ψιθυρίζουν αλλά κανείς δεν βγαίνει να το πει φωναχτά: Η πρόταση στον κάθε υποψήφιο ήταν να πάρει τα μισά περίπου λεφτά του συμβολαίου του σε περίπτωση που η ομάδα δεν περάσει στους ομίλους του Champions League. Φυσικά όλοι έριξαν... μπλάνκο, όπως και κανένας παίκτης με όνομα και ειδικό βάρος δεν πρόκειται να δεχθεί να συζητήσει παρόμοιους όρους όταν ακούσει τη σχετική πρόταση. Καθόλου παράξενο μάλιστα να φύγουν και ένας-δύο από εκείνους που υπάρχουν −όπως ο Ρέτσος ή ο Φορτούνης− αν φτάσει κάποια ακριβή προσφορά μέσα στο καλοκαίρι.
Πάντως ό,τι και να γίνει από δω και πέρα, από μόνο του το «αλβανός προπονητής» ακυρώνει τα όποια όνειρα για ιδιαίτερα σημαντική νέα χρονιά, όχι επειδή ο Χάσι είναι Αλβανός αλλά γιατί η πρόσληψη δίνει το στίγμα τής από δω και πέρα πολιτικής.
Οι πρώτες κινήσεις δείχνουν επίσης πως όταν ο πρόεδρος δεν έχει δέσει από την αρχή τη συμμετοχή στους ομίλους του ChampionsLeague, άρα και στα εκατομμύρια που κουβαλάει πίσω της, τότε χαμηλώνει αυτόματα τις φιλοδοξίες μαζί με το τελικό μπάτζετ. Έτσι έγινε πέρυσι, το ίδιο πάει να γίνει και φέτος...
10°
