Ο Ντίνος Ηλιόπουλος έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, 4 Ιουνίου, το 2001, αφήνοντας πίσω του σπάνια υποκριτική παρακαταθήκη και ατάκες που έμειναν στην ιστορία.
Αφησε παρακαταθήκη σπουδαίους ρόλους σε χαρακτηριστικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, με διαχρονικές ατάκες που συνεχίζουν να προκαλούν γέλιο, καθιστώντας τον έναν από πιο τους πλέον δημοφιλείς ηθοποιούς στη μεταπολεμική εποχή.
Με τη σεμνότητα ενός σπουδαίου ανθρώπου με σπάνιο χιούμορ, ο Ντίνος Ηλιόπουλος πέθανε σαν σήμερα, 4 Ιουνίου, το 2001, σε ηλικία 88 ετών. 20 χρόνια από τον θάνατό του παραμένει σημείο αναφοράς για το πηγαίο ταλέντο, την υποκριτική δεινότητα και τη χαρισματική προσωπικότητά του.
Έμεινε στην ιστορία ως κωμικός, έχοντας δώσει όμως ρεσιτάλ και σε άλλα είδη (π.χ ταινία «Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου). Ο Ντίνος Ηλιόπουλος έβαλε το δικό του λιθαράκι ώστε να δημιουργηθεί ο μύθος του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. «Ζητείται ψεύτης», «Φωνάζει ο κλέφτης», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Το Κοροϊδάκι της Δεσποινίδος», «Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» είναι ορισμένες μόνο από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε και οι οποίες άφησαν εποχή. Καθ' όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας ο Ηλιόπουλος δεν έπεσε ποτέ θύμα της δημιουργικής εμπνευσμένης μανιέρας του, την οποία μπορούσε να προσαρμόσει σε κάθε είδος, σε κάθε χαρακτήρα, με άνεση και φυσικότητα.
Σκηνές όπως η «ανακρισούλα, ανακρισούλα...» με τα ποτήρια νερό στην ταινία «Φωνάζει ο κλέφτης» ή τα ευτράπελα, που έρχονται το ένα πίσω από το άλλο, στην ταινία «Ζητείται Ψεύτης» προκαλούν γέλια και ευθυμία μέχρι σήμερα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στις 6 Ιουνίου 2001 στο Α΄ Νεκροταφείο. Λάτρης του γυναικείου φύλου, στο μνήμα του υπάρχει μια πλάκα, που γράφει κατ' απαίτησή του: «Με συγχωρείτε κυρίες μου που δεν μπορώ να σηκωθώ».
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 12 Ιουνίου του 1913 από πατέρα Πελοποννήσιο και μητέρα Ελληνίδα από την Υεμένη. Περνά τα παιδικά του χρόνια στη Μασσαλία, όπου οι εμπορικές δουλειές του πατέρα του έφεραν εκεί όλη την οικογένεια. Στην πόλη αυτή μαθαίνει γαλλικά και τελειώνει το σχολείο.
Στην Αθήνα έρχεται το 1935, μαζί με την οικογένειά του. Εξοικειώνεται με τα ελληνικά και μπαίνει για εμπορικές σπουδές στο Berkshire High Commercial School. Στην αρχή θα δουλέψει σε μία αντιπροσωπεία, καθώς ακόμη δεν του έχει γεννηθεί η επιθυμία να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Η ιδέα να γίνει ηθοποιός, το «κόψιμο» στην οντισιόν και το πρώτο τραγούδι του Χατζιδάκι
Θα κάνει τη μακρά στρατιωτική θητεία του, λόγω του πολέμου, ως ασυρματιστής, και μετά από μια σειρά από δουλειές, έρχεται η στιγμή που αρχίζει να σκέφτεται την υποκριτική. Κάτι οι παιδικοί ήρωές του στη Μασσαλία, όπου χάζευε Μπάστερ Κίτον και Τσάρλι Τσάπλιν, κάτι το χάρισμα να προσφέρει απλόχερα το κέφι στην παρέα του, αρκούσαν για να πάρει την απόφαση. Θα του πουν ότι πρέπει να βγάλει πρώτα μία δραματική σχολή -του Εθνικού, που ήταν η πιο έγκυρη εκείνη την εποχή.
Όταν θα πάει να δώσει εξετάσεις με ένα ποίημα του Καβάφη, δεν πρόλαβε να πει τον δεύτερο στίχο και θα του πουν «Φτάνει, ο επόμενος». Όπως αναφέρει ο ίδιος στη βιογραφία του «Ένας Ηλιόπουλος, ονόματι Ντίνος», που επιμελήθηκε ο στενός συνεργάτης και φίλος του Φρίξος Ηλιάδης: «Μπορεί να μην είχαν άδικο. Είχαν να εξετάσουν 300 σε μία ημέρα… Τα προσόντα που ζητούσαν από πριν ήταν ξεκαθαρισμένα: Παράστημα και φωνή. Εγώ δεν διακρινόμουν για το πρώτο και η φωνούλα μου ήταν λίγη...».
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος δεν θα το βάλει κάτω και θα βρεθεί στη δραματική σχολή που είχε ιδρύσει ο Γιαννούλης Σαραντίδης, μεγάλο όνομα του ευρωπαϊκού θεάτρου, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα μετά από πρόσκληση της Μαρίκας Κοτοπούλη. Σύντομα θα βρεθεί στο θερινό θέατρο της Κατερίνας Ανδρεάδη, στο έργο «Κυρία σας αγαπώ». Το 1944 θα παίξει με την Μελίνα Μερκούρη στο έργο «Το πένθος δεν ταιριάζει στην Ηλέκτρα», όπου ερμηνεύει και ένα τραγούδι του πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Χατζιδάκι. Στη συνέχεια θα παίξει στους θιάσους των Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Χορν, Μαίρη Αρώνη. Το 1948 γίνεται πρώτο όνομα. Ο Βασίλης Λογοθετίδης, όταν τον δει στο θεατρικό σανίδι θα πει: «Τι σπουδαίος! Τι φανταστικός κλόουν! Αυτό θα πει θέατρο!».
Το ντεμπούτο στο σινεμά - Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες
Το 1948 θα κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, τον οποίο λάτρευε, με δυο ταινίες: α) Την περίφημη «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά, σε σκηνοθεσία τού σημαντικού θεατράνθρωπου Τάκη Μουζενίδη, δίπλα στον Λογοθετίδη και β) στην κωμωδία «Εκατό Χιλιάδες Λίρες» σε σκηνοθεσία Αλέκου Λειβαδίτη και σενάριο Μίμη Τσιφόρου, έχοντας δίπλα του τον παντοτινό φίλο του, Μίμη Φωτόπουλο.
Η πορεία του στο θέατρο είναι θριαμβευτική. Εκείνη την εποχή το θέατρο ήταν ένα είδος διαβατηρίου για τον κινηματογράφο, καθώς στο σανίδι οι ηθοποιοί, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες έδιναν τις εξετάσεις, εισέπρατταν το χειροκρότημα και την αγάπη του κοινού. Παράλληλα, δοκίμαζαν και τα έργα, πριν διασκευαστούν και μεταφερθούν στη μεγάλη οθόνη -κάτι εξαιρετικά διαδεδομένο εκείνη την εποχή. Το 1952 θα κάνει τον χαρακτηριστικό ρόλο ενός γέροντα στο κλασικό μελόδραμα «Ο Γρουσούζης» του Γιώργου Τζαβέλλα με τον Ορέστη Μακρή, ενώ το 1954 θα έρθει η πρώτη του μεγάλη επιτυχία με την ηθογραφία «Θανασάκης, ο Πολιτευόμενος», του Αλέκου Σακελλάριου.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος με τη Μάρω Κοντού στην ταινία «Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης»
«Ο Ηλιόπουλος, "βαμμένος" δεξιός, δεν δίστασε ποτέ να παίξει σε ταινίες που καυτηρίαζαν τα κακώς κείμενα, μιλώντας για τα λαϊκά βάσανα, να τολμήσει παρακινδυνευμένα βήματα για την καριέρα του. Σε συνδυασμό με το πηγαίο χιούμορ και τη γλυκύτητα που διέθετε, ακόμη και στα γεράματά του, αυτό τον βοήθησε να γίνει ο μοναδικός αγαπημένος "Ντίνος", "Ντινάρα" ή "Ντινάκος" του ελληνικού λαού. Κάτι που λάτρευε να ακούει ο Ηλιόπουλος και χαρακτήριζε την "πιο γλυκιά μουσική"», όπως αναφέρεται στη βιογραφία του.
Η ταινία «Δράκος» και οι άνεργοι ηθοποιοί
Έτσι, ο τολμηρός ηθοποιός θα βρεθεί πρωταγωνιστής στον περίφημο «Δράκο» του Κούνδουρου, σε έναν κόντρα ρόλο για τον κωμικό, για το παρουσιαστικό του, τις ιδέες του. Μια ενδιαφέρουσα ταινία, με την οποία ο Ντίνος Ηλιόπουλος απέδειξε ότι μπορεί να ερμηνεύσει εξαιρετικά κάτι εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
Ο ίδιος, μιλώντας για τα γυρίσματα, είχε αναφέρει ότι ήταν η επιλογή του Κούνδουρου να πάρει για μικρούς ρόλους άνεργους ηθοποιούς, τους οποίους πρόσεχε λες και ήταν βασικοί συντελεστές της ταινίας, εξασφαλίζοντάς τους και ένα καλό μεροκάματο.
Τη δεκαετία του '60, όταν θα κάνει και τον δικό του θίασο (1963) θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία στον κινηματογράφο. Κωμωδίες όπως «Μακρυκωσταίοι και Κωντογιώργηδες», «Ζητείται Ψεύτης», «Φωνάζει ο Κλέφτης», «Ατσίδας», «Κοροϊδάκι της Δεσποινίδας» αλλά και μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» και «Κάτι να Καίει».
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος με τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρθα Καραγιάννη και τη Χλόη Λιάσκου
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος άφησε πίσω του την αγαπημένη του σύζυγο Χίλντεργκαρντ και τις δύο κόρες του, Εβίτα και Χίλντα.
13°
