Oι τοίχοι της πόλης έχουν μάτια. Και μερικές φορές αυτά τα μάτια ανήκουν σε αναγνωρίσιμα, έως και διάσημα πρόσωπα. Πεθαμένοι συγγραφείς στοιχειώνουν τους τοίχους των πόλεων, ως υπερφυσικά, αιωρούμενα κεφάλια, όπως στοίχειωσαν κάποτε και το πολύ λιγότερο σκληρό υλικό των σελίδων. Είναι οι σιωπηλοί φύλακες της πόλης, που το βράδυ επιβλέπουν τα σκοτεινά σοκάκια της. Ορισμένοι επιστρέφουν υπό τη νέα τους αυτή μορφή, ως ασώματες κεφαλές, στις γενέτειρές τους. Άλλοι μεταφυτεύονται σε χώρες εντελώς ξένες προς αυτούς, στην άλλη άκρη του κόσμου. Οι μετενσαρκώσεις τους σε graffiti, stencil και mural είναι εξίσου θνητές και πεπερασμένες με τις πάλαι ποτέ υλικές τους υποστάσεις: μετά από λίγο καιρό χάνονται, σβήνονται, παύουν να υπάρχουν. Η μορφή του Σάμιουελ Μπέκετ δεν κοσμεί πια το Νότινγκ Χιλ, όπως ακριβώς και ο πραγματικός Μπέκετ δεν κυκλοφορεί πια ανάμεσά μας. Σε κάθε περίπτωση, μένει μια ανάμνηση, μια φωτογραφία, μια ιδέα.
Χάντερ Τόμσον (1937-2005) στη Γερμανία.
Μ' ένα σμπάρο δυο τριγόνια: Τζέιμς Τζόιμς (1882-1941) και Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (1899-1977) σε πάρκο στην Οπατία της Κροατίας, που φιλοξενεί murals με πολλές γνωστές προσωπικότητες.
Σάμιουελ Μπέκετ (1906-1989) στη συνοικία Νότινγκ Χιλ του Λονδίνου. Έργο του Αμερικανού ελληνικής καταγωγής Άλεξ Μαρτίνεζ, που έχει δημιουργήσει πολλά έργα και στην Ελλάδα και πλέον κατοικεί στη Μυτιλήνη.
Άλντους Χάξλεϊ (1894-1963) στο Μοντρεάλ του Καναδά.
Γουίλιαμ Μπάροουζ (1914-1997), ο συζυγοκτόνος συγγραφέας με όπλο ανά χείρας, επίσης στη Βαλτιμόρη.
Έντγκαρ Άλαν Πόε (1809-1849), ως αστροναύτης, και πάλι στη Βαλτιμόρη.
Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941)στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας.
Πάμπλο Νερούδα (1904-1973) στο Σαντιάγο της Χιλής.
Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900) στη Λυόν της Γαλλίας.
Τζακ Κέρουακ (1922-1969)στο Ντένβερ των ΗΠΑ, στο οποίο είχε μείνει για ένα διάστημα ο συγγραφέας. Το εν λόγω stencil, με μήνυμα "Ο Τζακ ήταν εδώ", εντοπίζεται σε πολλά σημεία της πόλης.
14°
