Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν; Όχι πάντα. Η νέα γενιά μουσικών που είναι πολύ σεβαστική προς το παρελθόν (σε σημείο που δείχνει αδυναμία…) κάνει καλές πράξεις, βοηθώντας θρυλικές μούρες του παρελθόντος να περάσουν απέναντι. Και δεν κάνουν καθόλου άσχημα, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Για την περίπτωση του John Grant και των Midlake έχουμε ήδη γράψει στο τεύχος 311, ενώ έρχεται και το αφιέρωμα στον Graham Nash από τους πιο σπουδαίους νεαρούς του folk/rock. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά:
Οι Okkervil River υποδύονται την μπάντα συνοδείας στον καινούργιο δίσκο του θρυλικού Roky Erickson (που το ’χει «κάψει» εδώ και καιρό). Το “True Love Cast Out All Evil” (***) περιλαμβάνει μόνο μικρά ψήγματα της ψυχεδελικής του τρέλας. Τώρα είναι ένας κουρασμένος, βασανισμένος και σεβάσμιος γέρος που κοιτάζει πίσω, στην αμερικάνικη παράδοση που τον εξέθρεψε, για ένα δίσκο ψυχής.
Ο Rich Hopkins και οι Luminarios ακροβατούν στα σύνορα Αμερικής/Μεξικού, ο ήχος τους έχει τη σκόνη και τη σκληράδα της ερήμου. Το “El Otro Lado/The Οther Side” (***) είναι ένα στεγνό, βασανισμένο, παλιομοδίτικο rock άλμπουμ, αληθινό όσο και η ζωή στην παραμεθόριο.
Ο Danger Mouse συνεργάστηκε με τους Sparklehorse και τον Mark Linkous για να ντύσουν μουσικά ένα φωτογραφικό project του David Lynch. Αρχικά το “Dark Night of the Soul” (****) ήταν ένα «κρυφό» άλμπουμ που συνόδευε την έκδοση, αλλά ο θάνατος του Linkous (αλλά και του Vic Chesnutt που συμμετέχει) του έδωσαν την αυτονομία του. Μελαγχολική ατμόσφαιρα, παιδική ψυχή, δυνατές μελωδίες, εκλεκτοί καλεσμένοι, είναι αυτά που κάνουν αυτό το άλμπουμ απολαυστικό.
Αδυνατεί να μετακινηθεί από τη βαριά, σκοτεινή, γοτθική ατμόσφαιρα ο Brendan Perry, μόνο που φαίνεται πως στα χέρια του το θέμα έχει εξαντληθεί κι έτσι το “Ark” (**) ακούγεται σαν να έχει ξεμείνει από καύσιμα, δηλαδή από μελωδίες. Η επιβλητική ατμόσφαιρα δεν αρκεί, ενώ η φωνή του είναι τόσο μπροστά που νομίζεις πως τραγουδάει a cappella…
Στις παρυφές της “nu-jazz”, που πήρε τους βασικούς ήχους της τζαζ και τους ανακάτεψε με ηλεκτρονικά, με beat, με world, με σινεφίλ ήχους και ατμόσφαιρες, οι πιουρίστες του είδους δεν το βάζουν κάτω: μετά από μία σπουδαία καριέρα σε Αμερική και Ευρώπη, κι έχοντας παίξει με ένα σωρό ιερά τέρατα, ο τρομπετίστας Dusko Goykovich επέστρεψε στη Σερβία για το fade out της ζωής και της μουσικής του. Είναι πια 75 χρονών αλλά δεν το βάζει κάτω, και με το άλμπουμ “5ive Horns & Rhythm” (****) μάς θυμίζει πόσο όμορφα και γλυκά ακούγεται ακόμη και τώρα η εποχή του bop. Οι Jazz Passengers επανασυνδέονται, αλλά μάλλον άσκοπα… Ενώ ως «παίκτες» είναι άψογοι, τα 12 χρόνια που μεσολάβησαν από τη διακοπή της λειτουργίας τους έκαναν τη συνοχή να χαθεί. Καταφεύγουν στα παλιά τους κόλπα, οι συνθέσεις συχνά μετεωρίζονται και οι «πειραματισμοί» κουράζουν, κι έτσι το “Reunited” (***) –στο οποίο συμμετέχουν ο Elvis Costello και η Deborah Harry– ακούγεται μετ’ εμποδίων.
Vinyl Junkie
Προσγειώθηκε στο Rock’n’Roll Circus (Σίνα 21) μία ενδιαφέρουσα και πλούσια ιδιωτική συλλογή βινυλίου με σιγκλάκια αλλά κυρίως LPs. Όσοι συνεχίζουν να ψαχουλεύουν βινυλιακούς θυσαυρούς, τώρα είναι η ώρα…
14°
