You’re Gonna Miss Me – 13th Floor Elevators, High Fidelity
Σκέφτηκα αρκετή ώρα αν με αυτή τη σκηνή / κομμάτι θα έπρεπε να ανοίγει ή να κλείνει η λίστα και κατέληξα ότι δεν υπάρχει καλύτερη έναρξη. O Ρομπ Γκόρντον (που υποδύεται ο Τζον Κιούζακ) θέτει το μεγαλύτερο δίλλημα της ποπ κουλτούρας ακούγοντας τέρμα στα ακουστικά του το You’re Gonna Miss Me των 13th Floor Elevators και η κραυγή απελπισίας του στο παράθυρο όταν η Λόρα τον εγκαταλείπει, δεν θα ήταν η ίδια, αν ένα δευτερόλεπτο πριν, δεν είχε μόλις αυξήσει την ένταση στο στέρεο. “If you really wanted to mess me up you should have got to me earlier!”
Girl You'll Be a Woman Soon – Urge Overkill, Pulp Fiction
Προβλέψιμη; Ναι. Εμβληματική; Σίγουρα. Η σκηνή όπου η Μία Γουάλας πατάει το play και αρχίζει έναν από τους πιο αισθησιακούς χορούς στην ιστορία του κινηματογράφου (iconic κούνημα γοφών), θα μας είχε άραγε καθορίσει τόσο αν δεν το κομμάτι που ακούγεται δεν ήταν το Girl You’ll Be a Woman Soon; Αμφιβάλλω. Αρχικά γιατί ο Ταραντίνο ξέρει και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Kι έπειτα γιατί οι Urge Overkill πήραν το διαμάντι αυτό του Neil Diamond και του έδωσαν αυτό το τσικ παραπάνω που ήθελε για να νιώθεις ένα τσίμπημα στην καρδιά όποτε το ακούς.
Come In Number 51, Your Time Is Up (Careful With That Axe Eugene) – Pink Floyd, Zabriskie Point
Το ψυχεδελικό έπος του Αντονιόνι (που υποτιμήθηκε τόσο στον καιρό του) κλείνει με μία από τις πιο υπνωτιστικές σκηνές που έχουν γυριστεί ποτέ. Η Ντάρια, φεύγοντας απογοητευμένη από το σπίτι του αφεντικού της γυρνά να ρίξει μία τελευταία ματιά και τότε φαντάζεται το κτίριο να ανατινάζεται και χιλιάδες αντικείμενα, ρούχα, έπιπλα, βιβλία αιωρούνται στον ουρανό, σαν τα κομμάτια ενός διαστημικού σκάφους που μόλις έχουν αποσπαστεί από την άτρακτο. Μια σκηνή την οποία δε μπορούμε να φανταστούμε να την ντύνει καταλληλότερα κάτι άλλο από το αλλόκοτο, ψυχεδελικό ξέσπασμα του Careful With That Axe Eugene (ή καλύτερα της ειδικά ηχογραφημένης για την ταινία εκδοχής του, Come In N.51 Your Time Has Come) των Pink Floyd.
Μία ακόμα εναρκτήρια σκηνή που έχει ταυτιστεί απόλυτα με το κομμάτι που τη συνοδεύει. Μπορεί να φανταστεί κανείς καλύτερο τραγούδι να ντύνει την πιο σιωπηλή έκρηξη στην ιστορία του σινεμά από το The End των Doors; Δύσκολο. Για αυτό για πολλούς από εμάς είναι αδύνατη η ακρόαση του κομματιού χωρίς να «ακούμε» παράλληλα στο κεφάλι μας τον έλικα του ελικοπτέρου.
Lust For Life – Iggy Pop, Trainspotting
Ένα από τα πιο εμβληματικά voice over την τελευταία 20ετία στο σινεμά ανήκει στον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και τον χαρακτήρα του Μαρκ Ρέντον που όμως θα στερούταν νευρικότητας, παράνοιας και coolness αν από πίσω δεν έπαιζε το Lust For Life του τιτανομέγιστου Iggy.
No Easy Way Out – Robert Tepper, Rocky IV
Τέτοιες λίστες θέλουν απόλυτη ειλικρίνεια, συνεπώς ας παραδεχτούμε το μεγαλείο των ταινιών Rocky γενικά και του IV ειδικά. Άψογα. Και τώρα ας αναγνωρίσουμε πως κανένα άλλο κομμάτι πέρα από αυτή την απόλυτη 80ίλα, δε θα λειτουργούσε καλύτερα όταν ο Ρόκυ Μπαλμπόα μπαίνει παρμένος στην (ταπεινή) Lamborghini Jalpa του και οδηγεί στην τσίτα αναπολώντας παράλληλα σημαντικές στιγμές της ζωής του πριν πάρει την οριστική απόφαση να αναμετρηθεί με το «σοβιετικό τέρας» Ιβάν Ντράγκο. They don’t make them like they used to anymore.
Don’t You (Forget About Me) – Simple Minds, The Breakfast Club
Γραμμένο ειδικά για την ταινία, το Don’t You (Forget About Me) συνοψίζει με τον πιο όμορφο τρόπο όλα όσα διαδραματίζονται σε αυτές τις περίπου δύο ώρες που διαρκεί μία από τις πιο επιδραστηκές ταινίες των 80s, αν όχι όλων των εποχών τουλάχιστον στο coming off age genre, με το να παίζει ακριβώς όταν η αυτή τελειώνει, μαζί με την τιμωρία των μαθητών, αφήνοντας το θεατή με την ίδια γλυκιά υπόσχεση με την οποία χωρίζουν οι ήρωες.
Ain’t No Sunshine - Bill Withers, Notting Hill
Κανένα άλλο κομμάτι δε θα μπορούσε να περιγράψει τον πόνο, την απελπισία, τη λύπη και εν τέλει την αποδοχή, όλα τα στάδια δηλαδή που περνάει κάποιος που χάνει έναν έρωτα, όπως ακριβός ο φλώρος, συγγνώμη ο ήρωας που υποδύεται ο Χιού Γκραντ στο ΤΣΙΚ ΦΛΙΚ ΤΩΝ ΤΣΙΚ ΦΛΙΚ, «Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ».
One Of These Mornings - Moby featuring Patti LaBelle, Miami Vice
Κάθε περιπέτεια θέλει το ρομάντζο της, αλλά μήπως τούτο εδώ είναι το καλύτερο love story σε τέτοιου είδους ταινία; Αφήστε, θα σας πω εγώ. Είναι. Crockett και γκόμενα αρχιμαφιόζου ερωτεύονται και πετάγονται μέχρι την Κούβα με ταχύπλοο. Το σκάφος σκίζει στα δύο τη θάλασσα αφήνοντας πίσω ένα γαλακτερό μονοπάτι αφρού και μπροστά τους φαίνεται μόνο ο ορίζοντας και η υπόσχεση του χρόνου που θα εφεύρουν για να ζήσουν το πάθος που αναπτύχθηκε ανάμεσά τους. Και δεν υπήρχε καλύτερο τραγούδι για αυτή τη σκηνή από το One Of These Mornings με τη συμμετοχή της τεράστιας Patti LaBelle που σε συνδέει αυτόματα με την αδρεναλίνη της ταχύτητας, τη φυγή και καλοκαιρινά σούρουπα, σαν αυτό της ταινίας. Time is luck.
Where Is my Mind? – Pixies, Fightclub
Ιδανικό κλείσιμο, με την τελευταία σκηνή που έχει σημαδέψει τουλάχιστον δύο γενιές (την X, πάνω στη δριμεία κριτική της οποίας είναι άλλωστε βασισμένη η ταινία, αλλά και την επόμενη). Το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρανε, αλλά και η λύτρωση για την Μάρλα και τον ανώνυμο Έντουαρτ Νόρτον έρχεται (και) μέσα από την έκρηξη του Where Is My Mind? των Pixies στα ηχεία μας. You met me at a very strange time in my life.
19°
