Ο Κώστας Χατζής σκιαγραφεί την πλατεία του Κολωνακίου όπως ήταν πριν 48 χρόνια πριν
Γύρω καφενεία, ζαχαροπλαστεία,
άνθρωποι του κόσμου και του υποκόσμου,
πρόσωπα αστεία, ύφος και σοφία,
πόζα και σοφία στη μικρή πλατεία.
Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν’ αστεία.
Ασθενικά δεντράκια γεμάτα τραπεζάκια,
πλήθος τραπεζάκια, αριστοκρατία,
φίνα πελατεία, ουίσκι, τσιγαράκι,
ουίσκι και φλερτάκι και καμιά ληστεία.
Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν’ αστεία.
Αργόσχολες κυρίες, βεντέτες, ευκαιρίες,
ποιητές, τάχα, ζωγράφοι, μουσάτοι, μαγκάτοι,
ποζάρουν με μανία, στήνονται με τις ώρες,
μιλούν για μεγαλεία στη μικρή πλατεία.
Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν’ αστεία.
Ψαρικά, ανθοπωλεία, εξατμίσεις, φασαρία,
ταξιτζήδες, ραλιτζήδες, μπίζνες και αεριτζήδες,
γκουβερνάντες, στιλβωτήρες, στήσιμο και σνομπαρία,
πλούσιοι και αφραγκία και μπλου τζιν και ευωδία.
Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν’ αστεία.
Πονηρούλες κυριούλες μα και υπηρετριούλες,
λολίτες, γυναικάκια, μίνι, μάξι και σορτσάκια,
κύριοι με κιμονό, κρεμαστάρια στον λαιμό,
μασκαράδες, κωμωδία, δεσποινίδες, αμαρτία
και καρέκλες ποικιλία.
Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν’ αστεία.
Το πρωί σνομπαρία, ψώνια στα παντοπωλεία,
συγγραφείς τα μεσημέρια πίνουν μπίρα, γράφουν έργα,
αφηγούνται ιστορίες σε μεσόκοπες κυρίες,
θεατρίνες όλο νάζι, παίδαροι πολλοί και χάζι,
σούρτα φέρτα το βραδάκι, σταυροπόδι και ουζάκι,
άγχος, τάχα, κι αγωνία, ένα παγωτό στα τρία.
Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν’ αστεία.
Με τα φώτα στολισμένοι, θυμωμένοι, πικραμένοι,
άλλοι ευχαριστημένοι, στις καρέκλες καθισμένοι,
κολλημένοι, στοιβαγμένοι, λένε, θάβουν με μανία,
νύχτα περασμένες μία, νύχτα, πλήξη και ανία.
Γαρδένιες πουλάει η Γεωργία κι είναι όλα γοητεία,
στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία την αστεία.
Από τον δίσκο «Πέτρα & Φως» που κυκλοφόρησε από την Polygram το 1971 (στίχοι: Νίκος Ζακόπουλος / μουσική: Κώστας Χατζής)
22°
